სალამი სევდა

პირველ რიგში მოგესალმებით ზოგს მშვიდობიან დილას ზოგს მშვიდობიან ღამეს გისურვებთ . მე კი ჩემს თავს როგორმე დაძინებას . არსებობენ ადამიანები იბადებიან და დეჟა ვუთი ცხოვრობენ:- ეს მოხდა უკვე და ჰო ჰო მოდი ასე ჯობია ! ხოდა ასე იმსხვერპლა მთელი ჩემი

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 22

სანდრო დიდხანს უყურებდა მომღიმარი სახით მიას, რომელიც მოწოლილ ცრემელბს მთელი ძალით ებრძოდა და ცდილობდა როგორღაც თავი მოეთოკა

შემიყვარე თავიდან! {თავი 4}

მიეჩვიე, რომ მხოლოდ ეს მამშვიდებს. უხეშად დასწვდა ქალის ბაგეს. ნელ-ნელა სიუხეშე სინაზემ ჩაანაცვლა. ამ კოცნაში ატევდა ყველაფერს ბაბლუანი. -ვერავინ ვერასდროს შემიცვლის შენს ტუჩებს... ქალის ტუჩებთან ამოილაპარაკა და გახევებული დატოვა საძინებელში..

#21 [ თავი III ]

- ქალბატონო, რა გქვიათ? - ჯილდა. - გაოცებული იყო. - ქალბატონო ჯილდა, თქვენ ბავშვობაში გცემდნენ? - სახეზე ფითრისფერი დამედო. - ა-არა. რატომ მეკითხები? - უფასო მუშახელი ყოფილხართ საკუთარ ოჯახში? - ნილს მხარზე ხელი დავადე, რომ გაჩუმებულიყო, მაგრამ

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/15}

ბავშვი გამოართვა და მოწვეტით აკოცა თომას, რომელმაც უხერხულად გაიცინა, ბავშვთან ერთად მიიხუტა გოგონას სხეული, საფეთქელზე აკოცა და ნიცამაც მოგვიანებით გაიაზრა ახვლედიანის მზერა და როგორ მალევე გაეცალა მათ.. -მაპატიე, არ..

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 21

სამდრო და ნათია დიდხანს უყურებდნენ ერთმანეთს ამღვრეულ თვალებში, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა ოთახში, ყველა დაიძაბა მათი არეული სახეების შემხედვარე

სიყვარულზე გაგიჟებული

დღეს მე ვწერ იმ სიყვარულზე გაგიჟებული გოგონას ისტორიას,რომელიც ტკივილითაა სავსე და რომელზე ლაპარაკიც ხმამაღლა უჭირს.ვწერ რადგან განვთავისუფლდე,ვწერ რადგან მინდა ჩემი ისტორიით სხვა ჩემნაირ სასოწარკვეთილ ადამიანებს ვაიძულო საკუთარი ცხოვრება თავად

ორი თვე (თავი 2)

სამხედრო ქურთუკს ვხედავ. გონება მებინდება და ვერ ვახერხებ რამეზე კონცეტრირებას, ვერც ფიქრს, უბრალოდ გაშტერებული თვალებით ვდგავარ და ირგვლივ წვიმის მიუხედავად სიჩუმეა, ალბათ სმენა დამეხშო...

ბუზარასებრნის სახარება-ი

ჩემი სამყარო თავბრუდამხვევ ატრაქციონს გავს, სადაც არც ღვედებით ვართ მიმაგრებულები და არც მისაყრდნობები გვაქვს, რომ თავი რამენაირად შევიმაგროთ.

რაე (თავი 10)

"შუაღამით, როცა მთვარე ზუსტად ჰორიზონტზე იდგა და ცალი მხარე ოდნავ ჩამოთლოდა, ყვითელი კორპუსის სახურავზე ორი მამაკაცი ისხდა. ფეხები კორპუსის კიდეზე გადაეგდოთ და უცნაურ, დაძაბულ მყუდროებას ქმნიდნენ."