ორი თვე (თავი 1)

თბილ ლოგინში ტრუსის ამარა შევძვერი და მოთენთილმა ფანჯრიდან მომზირალ მთვარეს გავუშტერე მზერა. არ მიყვარდა გეგმები, მაგრამ ძილის წინ მომავალი დღის წარმოდგენა თითქოსდა ტრადიციად მექვა.

შემიყვარე თავიდან! {თავი 3}

დიმა ბაბლუანის გულში თავიდან იბადებოდა სიყვარული. უძირო, უსაზღვრო და სპეტაკი გრძნობა, რომლის წინაშეც უძლური იყო...

კაილი და ევანჟელინა

ხალხი ფიქრობდა რომ მას არასოდეს არავის შეყვარება არ შეეძლო, რადგან მონსტრი იყო. და დიახ როდესაც კაილი ევანჟელინასთან მივიდა გოგონა დაფრთხა და უკან დაიხია. -გეშინია?-ხმა არ გაუცია-მითხარი გეშინია? -

როცა სულში შემოიჭრა თუთა (სრულად)

გარეთ ისეთი ქარი იყო გლეჯდა ყველაფერს. ქარის ზუზუნის ხმას ერთბაშად ერწყმოდა აფრიალებული სარეკლამო აბრების ხმაც და ამას იშვიათად გავლილი მანქანის ხმაურიც ემატებოდა. ადგილი ცხრაჯერ ვიცვალე და ათჯერ გადავბრუნდი საწოლში.

სასჯელი. (სრულად)

ულამაზესი წლები გაიარეს ერთად, მაგრამ ახლა ნაგვად ქცეული სამყარო ქვა და ლოდად დააწვა ფაქიზ გულ მკერდზე. შეეცადა, შეეცადა ყველაფერი დაევიწყებინა და დიდი იყო სურვილი სიკვდილის სპეტაკ ბილიკს ვახოსთან ერთად გაჰყოლოდა აქაც ხელი-ხელ ჩაკიდებული, მაგრამ ეს

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 19

ვაჩე მომღიმარი სახით მიაჩერდა გოგონას, რომელმაც იგრძნო მისი დაჟინებული მზერა და უარესად დაიძაბა, უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა, რაც კიდევ უფრო

..♡..

ვხედავ ქალს, რომელსაც "ჰეინეკენის" ბოთლი უჭირავს, ეწევა და რაღაცაზე გაცხარებით მსჯელობს. მინდა მივუახლოვდე, მაგრამ მეშინია. იქნებ მანიაკია? არა, სისულელეა.

მე - შენ

გელოდებოდი... ისე გიცდიდი, როგორც დედა ომში წასულ შვილს. მენატრებოდი... ისე გნატრობდი, თითქოს სუნთქვისათვის ჰაერი მაკლდა.

ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

განშორება და შეყრა 1

ადამიანს, ვისაც ღალატის გემო გაუგია, რომელიც ობიან საჭმელს მაგონებს (გარდა ყველისა), მიხვდება ჩემი სიტყვების არსს, რადგან ყველა, უკლებლივ ყველა ერთი წამით მაინც ივლებს გულში : იქნებ მე არ ვიყავი საკმარისად კარგი? იქნებ მე შემეშალა? იქნებ მე ...