შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/16}

სასამართლო დარბაზიდან გამოსული, ბედნიერი თათა, ეხვეოდა ჯინას და მადლობებს უხდიდა. ჩვეული სიდინჯითა და მომხიბვლელი ღიმილით უსმენდა მათ ანასტასია, შემდეგ თემოს კმაყოფილმა მიმართა:

ისევ მიყვარხარ! (სრულად)

-მენატრება...- იქვე ჯირკზე ჩამოჯდა- მე შვილიკოს ვაბრალებ, ბოლოს და ბოლოს მამაა და ალბათ ამას ენატრება მერე მეც.. -ეგ შვილიკო მანდ რომაა, აი ზუსტად ეგ უკვე მტკიცებაა იმის, რომ სისულელის გამო აირიეთ. გარკვევა გჭირდებათ. სხვა არაფერი. ჩემი ტრისტანა და

სასრულეთი (თავი 39)

არ მჯერა, რომ ეს დიდებული კაბა ჯერ თვით ნილაი სულთანს ეცვა, მერე დავუდის დედას, ახლა კი მე დამამშვენებდა. - აბა რა გეგონა, ჩემს დიდ, დიდ და კიდევ უფრო დიდ ბებიას მშვენიერი გემოვნება ჰქონდა. ეს კაბა ვენეციელი და ერაყელი რჩეული მკერავების ერთობლივი

საქანელა (თავი 6)

-მარიამ, გთხოვ - ხელები მხრებზე მოხვია და მის დამშვიდებას ეცადა-ძალიან უსუსური ვარ ამ ყველაფრის წინაშე, მე ვერაფერს ვერ გამოვასწორებ -თავი ხელებში ჰქონდა ჩარგული და ძალიან არეული საუბრობდა, დაჩიმ თავი ააწევინა

"დაბრუნება ორი კვირით" (14) დასასრული

განყოფილებაში ხალხმრავლობა იყო, გამომძიებლები ფურცლებით ხელში ქაოტურად დარბოდნენ და გეგას ნერვიული ბოლთის ცემა უკვე სიგიჟის ზღვარზე იყო,თვალი მოწყვიტა აქეთ-იქეთ მოსიარულე მასებს და თავი ხელისგულებში ჩარგო...

ბალზაკის ასაკი (სრულად)

ბალზაკის ასაკი ის ასაკია, რომელსაც უმრავლესობა მტკივნეულად განიცდის. ამ ისტორიაში სამი მეგობრის ამბავი მაქვს მოთხრობილი, მრავალ პრობლემას თუ გამოწვევას ეტთად რომ უმკლავდებიან. მაშ ასე, ბალზაკის დადებითი და უარყოფითი მხარეებით მოვედი.

ახლოს (სრულად)

-მოგონებები? -გულში ვინახავ ბორენა. -მეც შემინახავ?

შეცდომა 1 თავი

შავი ბეემვე, ხმამაღალი მუსიკის ფონზე, მკვეთრი დამუხრუჭებით გაჩერდა მაღაზიის წინ, მძღოლი სწრაფად გადავიდა მანქანიდან და მელევე უკან დაბრუნდა სიგარეტის გაუხსნელი კოლოფით

ჩემი სასჯელი ხარ (დასასრული)

ყვრილისგან და კივილისგან ხმა ჩამწყდარი გოგონა უხმოდ ტიროდა მანქანაში და ზიზღით უყურებდა მის გვერდით მჯდომ სახე წაშლოლ ბიჭს რომელიც მისკენ გახედვასაც კი ვერ ბედავდა

სხვისი შვილი (სრულად)

-გამოვდივარ, შენ თავს ვფიცავარ! - სწრაფად ვუთხარი ივას, ჩემს ბიძაშვილს. ალბათ უკვე მეცხრედ მირეკავდა, სად ხარ აქამდეო. -რა ზანტი ხარ, ნინა! ცოტა სწრაფად ქენი, დაღამდა. გელოდები, - მითხრა და სანამ ისევ დაზეპირებულ ტექსტს გავუმეორებდი, გამითიშა.