შემიყვარებ! 8 თავი

მარიამი და თორნიკე დიდხანს უყურებდნენ ერთმანეთს ამღვრეულ თვალებში, ბოლოს ვეღარ გაუძლო მარიამმა მის დაჟინებულ, გამომწვევ მზერას და თვალი აარიდა

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 8)

გამახსენდა მისი შვილები, ის ყვითელი ფოთლები, რომლებიც შემოდგომამ წაართვა და ზამთარმა თვალწინ ჩაუხოცა, მაგრამ არ დანებდა, ჯიუტად გამოისხა ახლები. იცოდა, წინ ისევ ელოდა გახუნებული შეოდგომა და მკვლელი ზამთარი, მაგრამ ახლა ხომ ბედნიერი იყო? სასიამოვნო

ფშაური კაფია [თავი 4]

მტანჯველი სიდინჯით ეწაფებოდა ბაგეებს. ვერა და ვერ შეელია ბადაგის გემოსა და თაფლის მათრობელა სურნელს. ვნებამ აიტანა, ერთიანად აივსო ქალით, ნეტარების ბურუსში შეცურდა. კოცნიდა თავდავიწყებით, კოცნიდა მანამ, სანამ ცრემლის სიმლაშე შეერია ტუჩების

თანახმა ხარ?(4)

-ადა,ერთი ასეთი ციტატაა:დუმილი არის კამათის სხვა მეთოდით გაგრძელება. როგორ ფილოსოფიურადაც არ უნდა გამომივიდეს, ჩემს შემთხვევაში ეს ამართლებს.

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ(თავი 1)

და მაინც რა არის სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ?ამკითხვაზე პასუხი ალბათ არავის აქვს რადგან ამის მომყოლი არავინაა. სიკვდილი ყველაფერს ცვლის,ყველაფერს ანადგურებას,თეთრს შავით ცვლის,ნათელს-ბნელით. სულს ართმევს სხეულს და უკიდეგანო სივრცეში ისვრის.

უხეში სიჩუმე (სრულად)

მთელი სიჩქარით მიჰყავდა მანქანა და გვერდით მჯდომ მეგობარს გაცხარებული უყვებოდა რაღაცას.საჭე სწრაფად მოატრიალა და მოსახვევში შევარდა.ქვები და წვრილი კენჭები მიმოიფანტა და იქაურობა სწრაფად ამტვერდა.

დამალული {2}

-თომა გიბარებს.-მესმის სალომეს ძახილი.ნელა მივდივარ მისი კაბინეტისკენ. -შენთან შემითავაზე მაქვს,უფრო თხოვნა.-იწყებს პირდაპირ.-მინდა "ორი ქალაქის ზღაპარში" ითამაშო. -მაგრამ მე მაქვს საკმაო როლი.-მეღიმება.ის რა ხუმრობს?

სიყვარული ცხოვრებაში ერთია! (1 თავი)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს, ავდექი დილის პროცედურები ჩავიტარე და ჩემი საუკეთესო მეგობრის ოთახისკენ წავედი -ნიაა-მთელი ძალით გავაჯანჯღარე ჩემი დაქალი, მაგრამ მაინც არ იღვიძებდა, ვფიქრობდი გამეკეთებინა ის, თუ არა რასაც ახლა მე ვფიქრობდი, და

ნანო #3

პირველ სართულზე ყვავილებს ელაპარაკებოდა ისევ. მთელი კომპანია გააცილა და გიგას ჩამოსვლას ელოდა. ისიც ისე აჭიანურებდა, უკვე ნერვები ეშლებოდა ნანოს. ფეხის ხმა რომ გაიგონა, ყვავილებთან ჩაიცუცქა. მიწა ხელით გადაასწორა ქოთანზე.

თანახმა ხარ?(3)

-დაჩი, კომენდანტი იწყება. აქედან 10 წუთში სახლში როგორ მივასწრო. -კომენ...დანტი...-დაჩიმ ჯერ გაოცებულმა შეხედა და მერე გაეცინა-მაგაზე როგორ არ იფიქრე? -ვიფიქრე? შენ არ დამპატიჟე ამოდიო?