ცხოვრება აჭარაში - თავი 1-ლი

ჩვენთან ცხოვრება დილის 6 საათზე იწყება, თუ საქონელი გყავს, რა თქმა უნდა, დილით ვდგებით.

წარსულიდან მომავლამდე (მეხუთე ნაწილი +18)

ადამიანები ვერ ვაფასებთ დროს. იმ დროს, რომელიც თვალის დახამხამებაში გადის. ისე ვიქცევით, თითქოს განუსაზღვრელი დროით გვაქვს ცხოვრება ბოძებული. მხოლოდ მაშინ შეგვიძლია დაფასება, როცა მძიმე სენს ვებრძვით და ვიცით ცოტა დრო დაგვრჩა, ან რაღაც სასწაული

ოიზისი(VII)

მშვენივრად იცის რომ გოგო ბოლომდე მისი არასოდეს იქნება, მაგრამ სულ არაფერს ისევ ის სჯობს რაც ახლაა. ბოლოს გამბედაობას იკრებს და იმ კითხვას სვამს რაც მარიტას მიერ საიდუმოოს გამხელის დღიდან გონებაში უტრიალებს და ვერ იშორებს. -მან რომ გითხრას

ჩემი იყავი! (თავი 9)

ცხოვრების გაგრძელება ვერ შევძელი, ტკივილს ვერ გავუმკლავდი. სახლიდან აღარ გავდიოდი, ტელეფონს არ ვპასუხობდი, სწავლას თავი დავანებე. ცოცხალი ვიყავი თუმცა ცხოვრება ვერ გავაგრძელე. ისეთ ტკივილს ვგრძნობდი ყოველ წუთს როგორიც აქამდე არასდროს განმიცდია.

ვერ დაგთმობ (თავი 2)

-მოგწონს ჩემს ზურგს უკან ყოფნა არა -აქ არაფრის მეშინია-ვამბობ ხმამაღლა და ახლაღა ვიაზრებ რა ვთქვი -ანუ არაფრის გეშინია?-ტრიალდება ჩემსკენ -ჩემი ტელეფონი სადაა?-ვცდილობ თავის დაძვრენას -აიღე, ასე მარტივად ვერ გამექცევი

შენ აგირჩიე (3 ნაწილი)

-მგონი ზედმეტი ყურადღების გამოხატვა მოგდის. -მემგონი შენ მიდიხარ ძალიან ჩქარა და ის უკან უფრო ჩქარა მოგყვება და გული მიგრძნობს ბოლო ნაბიჯებია რომელსაც გადის, დამიჯერე სიარულს ვეღარ შეძლებს-გაისმა ზარივით მისი ხმა, გაოცებისგან გავტრიალდი და მისი

წარსულიდან მომავლამდე

- ანუ შოკიდან გამოსასვლელად დიდი დრო გჭირდება არა? - მოულოდნელად წელზე ხელი მოხვია და თავისკენ დაქაჩაპ

ჩემი იყავი! (თავი 8)

წინ დიდებული ქორწილი გველოდა. ორი დღე დამჭირდა დეკორატორებთან შესათანხმებლად, შემდეგ კი გეზი სვანეთისკენ ავიღეთ. დრო იყო ჩემი ორი გადარეული მეგობარი დამექორწინებინა. წასვლამდე ლიზას ნახვა ვერ მოვახერხე ამიტომ გზაში განაწყენებულმა დამირეკა

შენ აგირჩიე! (2 ნაწილი)

-ეკლის როლი გინდა შეასრულოს, თუ რად გინდა ნაზი?-ევამ ჩაყვირა ტელეფონში-მოიცა... ახლა არ მითხრა რომ კამასუტრას გადახედეთ შენ და ლევანმა და მესამე დაგჭირდათ პროცესში. -ფუ რა დებილი ხარ ევა რა-ვითომ გაუწყრა, მაგრამ მასაც გაეცინა.

ზოგჯერ წინ გვყავს (13)

– არა, რა ხო ვიძახი ეს ადამიანი მოგზავნილია. – მოგზავნილი ვარ კი,ოღონდ არა ადამიანის მიერ, არამედ… - დასრულების საშვალებას არ ვაძლევ და ვაწყვეტინებ. – აბა ვისგან ხარ მოგზავნილი? - მან საჩვენებელი თითი ჰაერში აღმართა და დაამატა.