სიყვარული ცხოვრებაში ერთია! (1 თავი)

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს, ავდექი დილის პროცედურები ჩავიტარე და ჩემი საუკეთესო მეგობრის ოთახისკენ წავედი -ნიაა-მთელი ძალით გავაჯანჯღარე ჩემი დაქალი, მაგრამ მაინც არ იღვიძებდა, ვფიქრობდი გამეკეთებინა ის, თუ არა რასაც ახლა მე ვფიქრობდი, და

ნანო #3

პირველ სართულზე ყვავილებს ელაპარაკებოდა ისევ. მთელი კომპანია გააცილა და გიგას ჩამოსვლას ელოდა. ისიც ისე აჭიანურებდა, უკვე ნერვები ეშლებოდა ნანოს. ფეხის ხმა რომ გაიგონა, ყვავილებთან ჩაიცუცქა. მიწა ხელით გადაასწორა ქოთანზე.

თანახმა ხარ?(3)

-დაჩი, კომენდანტი იწყება. აქედან 10 წუთში სახლში როგორ მივასწრო. -კომენ...დანტი...-დაჩიმ ჯერ გაოცებულმა შეხედა და მერე გაეცინა-მაგაზე როგორ არ იფიქრე? -ვიფიქრე? შენ არ დამპატიჟე ამოდიო?

შემიყვარებ! 7 თავი

მარიანა სახლში შევიდა თუ არა სოფო შვილს მივარდა და ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა ზღვისფერ უძირო თვალებში, რომელშიც კარგად დაინახა

ტორო +18( სრულად)

ბედნიერების ძიებაში არასდროს ვყოფილვარ. არ მიყვარდა მსგავს სისულელეებზე დროის ხარჯვა. ეს ალბათ, დედაჩემის რეალისტ ბუნებას დამატებული, მამაჩემის დიქტატორული ხედვების დამსახურება იყო. ბავშვობიდან ცივი, უგულო და უემოციო ადამიანის სტატუსი შევიძინე და

შეჯახება ზევსთან (თავი 18) დასასრული

-სუნთქვა რად მინდა კი არ ვმშობიაროობ_ტირილს უფრო მოუმატა ნინიმ და მუჭებით მოიშორა ცრემლები, -ჭკუიდან ვიშლები მისი ბოლო წინადადება რომ მახსენდება, იქნებ და მართლა დავიგვიანე და სხვა შეუყვარდა? ორ თვეზე მეტი გავიდა.

BPD - Charles

გაფართოებული თვალებიდან მარილიანი წყალი იღვრება. ვერ ვხვდები - ვინ ვარ, სად და რატომ. მხოლოდ შენ მახსოვხარ, ჩარლზ. შენი გაბურძგნული წვერი მახსოვს და მოხრილი მხრები.

ფშაური კაფია [თავი 3]

მეორე დღეს უთენია დაადგნენ გზას და თან თეკლეს ცრემლიანი ლოცვა-კურთხევა, გემრიელი ქადები გაიყოლეს. ლექსო საჭეს მთელი ძალით ჩაფრენოდა, გული აღარ ედგა საგულეს. თეთრად გამოათენა. მგელების ყმუილსა და ძაღლების წკავწაკვს მიყურადებული ნინოს ნისლიან,

ნაცრისფერი {15}

-მომენატრა საქმის კეთება… ადრე შენზე ფიქრებს მუშაობით ვანაცვლებდი. -წარმომიდგენია რამდენს მუშაობდი. - საწოლზე გადაწოლილს ნახევარი სხეულით ზემოდან მოექცა, თმები უაკან გადაუწია და ტუჩები მხარზე მიაწება.

ჩემზე უნდა დაგელაპარაკო... (თავი5) დასასრული

"ჯობდა, წერილები თანმიმდევრულად გამოგეგზავნა. იმდენმა ემოციამ მოიყარა ერთად თავი, რომ ცოტათი არაკომფორტულია. მიუხედავად იმისა, რომ ხუთი წელია ერთად აღარ ვართ, მიჭირს მოგისმინო, როგორ საუბრობ სხვაზე. ამაზე არასოდეს დავფიქრებულვარ და არც მინდა ამის