ხოსია (სრულად)

ყველაზე მეტად ზაფხულის შემობრძანება უყვარდა, რადგან ციცინათელები ჩნდებოდნენ. ყოველი შებინდებისას მანათობელი ხოჭოების დასაჭერად მიიწევდა და საათობით იკარგებოდა ციცინათელებით მოჭედილ ბაღებში.

იძულებითი ქორწინება 9 თავი

სანდრომ უცნაური არეული თვალებით ახედა ძმას და თვალებში ჩააცქერდა, კარგა ხანს შეჰყურებდნენ ძმები ერთმანეთს ზიზღით, ბოლოს ისევ ნიკამ აარიდა თვალი

ლანგრით მორთმეული (თავი 12)

უკან მოუხედავად ვპასუხობ.- დროებით. - ისევ ძველებურად მემშვიდობება, მაგრამ არის ამაში რაღაც გულის მოკვლამდე განსხვავებული. ისევ ძველებურად არ ვპასუხობ, და საკუთარი დუმილი ძვლებამდე მტკივა.

მოლოდინი (სრულად)

-რა გავაკეთო,მისი ხილვა რომ შევძლო?! რა გავაკეთო,ხელში რომ დავიჭირო?! რა გავაკეთო,სიცოცხლე რომ დამიბრუნდეს?! რა გავაკეთო,შვილმა დედა რომ დამიძახოს?!

ჭორფლიანი ნაკვალევი (ნაწილი 1)

-ლი, მე შენი ყველაფერი მიყვარს. შენი პატარა ტანი და პატარა თითები, ყოველთვის რომ ცივია, შენი ჭორფლები მიყვარს, შენი ლამაზი თვალები, გრძელი, შავი წამწამებით, შენი ნაზი ხმა მიყვარს, შენი გრძელი, მუქი თმა, შენი ტუჩები, რომლებიც მუდამ...

...და მზე ამოვიდა (მეოთხე თავი)

შემდეგ ისევ გავაღე კარი და ის ისევ იქ იდგა. ისევ ისეთი როგორც იმ საღამოს. კლასიკურ სამოსში სულ სხვანაირი იყო. ძალიან მომწონდა. როცა მას ვუყურებდი სხვა არაფერი აღარ მინდოდა. მავიწყდებოდა პრობლემები. თმები თავის სტილზე დაეყენებინა,

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი12)

დედა! -შენ აქ რას აკეთებ, როგორ მიპოვე? ათასი კითხვა მივაყარე ერთდროულად. გაიცინა და ჩემს წინ დივანთან მდგარ, მაგიდაზე ჩამოჯდა...

ნაცრისფერი {10}

ზუსტად ერთნაირად ისხდნენ, ერთნაირი გამომეტყველებით და ეს ყველაფერი გონება არეული ქალის გრძნობებზე ძალიან მოქმედებდა. -დედაშენი ზედმეტად ემოციურია. -ვიცი, ჩემი ემოციებიც მას აქვს.

შეჯახება ზევსთან. (თავი 5)

-ჯანდაბა ინფაქტი დამმართე_გულზე მიიდო ხელი და ძლივს მოასწრო იმ წამს ამოსული კაცის დაფიქსირება კამერაზე. -ისევ აგენტობ?_აშკარად ქენონის ახალი მოდელის აპარატი ეკავა ბიჭს ხელში და ლამის დადნა ნინი.

ლანგრით მორთმეული (თავი 11)

მის სუნთქვას ყურს ვუგდებ და გული უნებურად მიჩუყდება. რაღაც აწუხებს, რაღაც ისეთი მნიშვნელოვანი, რომ ყოველ ღამით სიზმარში ხედავს... მაგრამ, მე არ მიზიარებს. ბოლომდე მაინც არ მენდობა. ანდრო ფრთხილად იწევს ჩემკენ,