ფშაური კაფია [თავი 5]

თადიაური ახლადგახსნილი ოფისის კაბინეტში იჯდა. წინა დღით რამოდენიმე, სარფიან გარიგებას მოაწერა ხელი, თუმცა ყველაზე მეტად მაინც ქისტაურთან შეთანხმებას აფასებდა. წარმატების მიუხედავად, დაღლილ სახეზე კმაყოფილების ნატამალი არ ემჩნეოდა. ერთიანად

შენთნ ერთად 2 ნაწილი

აი წარმოიდგინეთ ღამის ცა რომელიც ორად არის გაყოფილი ცის ნახევარზე უამრავი ვარსკვლავევი არის რაც საუკეთესო ამინდზე მიგვანიშნებს ხოლო მეორე ნახევარზე ერთიცალი ვარსკვლავიც კი არ ჩანს და კუპრივით შავი არის ცა.

პროტაგონისტი (მეხუთე ნაწილი)

დიდი სცენის წინ მყოფი ნარჩევი საზოგადოება რამდენიმეწუთიან, გაუჩერებელ ტაშს უკრავს სცენაზე მყოფ პროტაგონისტს. სასცენო გრიმისგან სახე, ხელები და ფეხები თითქმის არ უჩანს. ხასხასა წითელი ფარდების ანშლაგის ფონზე დახურვის დროს იგი ფიქრობს ყველაფერზე და

თანახმა ხარ?(5)

-იცი როგორც მიყვარხარ. უბრალოდ .. ეს არ ნიშნავს რომ ყველა შენ შეცდომაზე თვალს დავხუჭავ, ისევე როგორც შენ არ უნდა დახუჭო ჩემ შეცდომებზე თვალი.

შემიყვარებ! 10 თავი

მარიანა თვალებში ჩააცქერდა თავგზააბნეულ ბიჭს და ღიმილი შეეპარა ტუჩის კუთხეში, როცა მის ზღვისფერ, უძირო თვალებს გაექცა ალექსანდრე, რადგან

შემიყვარებ! 9 თავი

მარიანას ცრემლები მოეძალა და ოთახში შეიკეტა, ვერ ხვდებოდა რატომ ჰქონდა დედამის ასეთი რეაქცია, რატომ უკრძალავდა ალექსანდრეს ნახვას ასე დაჟინებით

სიყვარული ცხოვრებაში ერთია! (2 თავი)

ერთ ადგილზე მიყინული ვიდექი, ვერ ვსუნთქავდი,თავი სიზმარში მეგონა რომელიც ჩემს ცხოვრებას ანგრევდა. მინდოდა მოვმკვდარიყავი და ამომესუნთქა, მაგრამ მივხვდი რომ არა! ცხოვრება უნდა გავაგრძელო, მე ეს უნდა შევძლო! და დღეს მე აქ ვარ.

ყვითელი ტიტები

რუხ ზეცას შუბლი შეეკრა, გამალებით უგზავნიდა წვიმის წვეთებს დედამიწას. ჯარისკაცმა ყვითელ ტიტებს დახედა, ხელის თითები გადააფარა და სწრაფი ნაბიჯებით გაუყვა სოფლის ოღროჩოღრო გზებს.

შემიყვარებ! 8 თავი

მარიამი და თორნიკე დიდხანს უყურებდნენ ერთმანეთს ამღვრეულ თვალებში, ბოლოს ვეღარ გაუძლო მარიამმა მის დაჟინებულ, გამომწვევ მზერას და თვალი აარიდა

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 8)

გამახსენდა მისი შვილები, ის ყვითელი ფოთლები, რომლებიც შემოდგომამ წაართვა და ზამთარმა თვალწინ ჩაუხოცა, მაგრამ არ დანებდა, ჯიუტად გამოისხა ახლები. იცოდა, წინ ისევ ელოდა გახუნებული შეოდგომა და მკვლელი ზამთარი, მაგრამ ახლა ხომ ბედნიერი იყო? სასიამოვნო