ნაცრისფერი {3}

ხელისგულებით სავარძლის სახელურებს დაეყრდნო და კაცთან სახე ახლოს მისწია. -როგორ გინდა დაგხატო? ჩაცმული, თუ შიშველი. - ქალის ტუჩებთან ახლოს მისული თვალებში ჩააშტერდა, საჩვენებელი თითი კი ლავიწიდან მკერდამდე ჩაატარა.

ისევ შენ?! (V)

-სადღაც მინდა წაგიყვანო.-მითხრა დასერიოზულებულმა, მე კი მუცელში ათასი პეპელა ერთდროულად ამიფრინდა, თუმცა სერიოზული სახის შენარჩუნება მაინც მოვახერხე. -რა იყო, პაემანზე მეპატიჟები?-ისეთი ტონით წარმოვთქვი, თითქოს სულაც არ მაინტერესებდა. ის რამდენიმე

ჭადრის ხის ქვეშ, სიყვარული ხარობს...

-მე დედასი და მამასი-გახუმრება სცადა ბიჭმა, თუმცა შეატყო, რომ სულაც არ ეხუმრებოდა ტასიას. -იცოდე, მამაჩემს დავუძახებ და... -და გამაფრენს ამერიკაში?-გადაიხარხარა ბიჭმა.

...რომ არ უნდა გიყვარდეს (22 თავი)

ორივე მისკენ შევბრუნდით. მე ხელი დამავლო და წინააღმდეგობის მიუხედავად ზურგსუკან ამიკრა. ჩახმახის შეყენების ხამ, სროლის ხმამ ჩაანაცვლა. ჩემმა განწირულმა კივილმა კი ყველა ხმა გადაფარა ირგვლივ. მისი, ჩემს ფარად აღმართული ორმეტრიანი სხეული ჩემსკენ

ლანგრით მორთმეული ( თავი 4)

როდესმე, მოულოდნელი ტკივილისგან შეწუხებულს გაუაზრებლად შეკრული მუშტი გაგიხსნიათ? ხელისგულზე ოთხი ახალი მთვარე დაგხვედრიათ? თუ ასეა, გილოცავთ!.. თქვენ ყველაზე ადამიანურ და ყველაზე მტკივნეულ უნარს - მოთმინებას ფლობთ.

სიყვარული და ღალატი (თავი 4)

სადღაც ოცი წუთი იქნებოდა გასული, კარებზე ზარის ხმას გამოვყავარ ფიქრებიდან, ნუცი იქნება ვამბობ გულში და კარების გასაღებად ჩავდივარ პირველ სართულზე. არც კი მიფიქრია გარეთ გახედვა თუ ვინ იყო და კარებს ვაღებ

ნაცრისფერი {2}

დაძაბული სხეულით ელოდა როდის გამოჩნდებოდა ის რაც ამ ხმას იწვევდა. ბოლოს მაღალი სილუეტი დალანდა, რომელიც მისკენ მიიწევდა, ტელეფონში ჩართული ფარანი მიანათა სახეზე და მისი ამოცნობისას ჯერ შეხტა, შემდეგ კი მთლიანად მოუდუნდა სხეული. -აქ რას აკეთებ ამ

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი V)

«საყვარელო მამა, შენმა ბუმ ნივთების ჩალაგების დროს მომისწრო. მსოფლიო ჩემპიონატზე მივდივარ. რამდენიმე წუთში პორტალთან ვიქნები. მე, ფრედმა და ჯორჯმა ყველაფერი მაგრად დავგეგმეთ!»

ბედისწერა - 3

სასიამოვნო სექტემბრის დილა გათენდა. ხუთშაბათი იყო. დილის 8-ის ნახევარი. გადმოწეულ მუქ ფარდაშიც რომ იგრძნობოდა როგორ ცდილობდნენ თბილი მზის სხივები მისწვდომოდნენ ჩემს კანს და მთელი სხეული ერთიანად გაეთბოთ. უჩვეულოდ კარგ განწყობაზე ვიყავი, დიდი ხანია

უჰაერობა (სრულად)

-მიშველეთ!-კივილი საცოდავ ოთახსაც ვერ სცდება, თოთქოს მოხარხარეს იზოლაციაში მოვექციე და, ირგვლივ ყველაფერი გაექრო.. გული მეწურება.. გაუსაძლის სუნთქვას ამოყოლილი ძგერა სუსტად ისმის ოთახში და მოპირისპირეს ახალისებს..