ნანო #2

ვიღაცამ მაინც მოუსმინა. თუ უბრალოდ ზრდილობის გამო არ გაუთიშა? რა მნიშვნელობა აქვს, როცა თვითონ შვება იგრძნო. შვება იმის, რომ სრულიად უცხო ადამიანი მეორე ადამიანისთვის შეიძლება არსებობდეს. თუნდაც, ასე მშრალად და უშინაარსოდ.

ისევ შენ?! (X)

-ეხლა რაღა მოიფიქრე?-ამოიოხრა დათომ. -მშია. Mcdonalds-ში წავიდეთ რა.-გავიკრიჭე მე და სანამ გაოცებული ბიჭები გონზე მოვიდოდნენ,ბუჩისთან ერთად წინ გავიქეცი და მანქანაში შევძვერით.

თანახმა ხარ?(1)

თუმცა ელიტის გარეთ, მაგრამ მაინც უკვირდა ხალხს, ადასნაირ კეთილს, თავმდაბალ და სიცოცხლით აღსავსე ადამიანს რა უნდოდა დიმიტრისნაირ ადამიანთან. რაც შეეხება ელიტას, მათთვის ადა და დიმიტრი ისე შეეფერებოდნენ ერთმანეთს, როგორც ელიზაბეთ ბენეტი და დარსი.

შემიყვარებ! 6 თავი

თორნიკე მოღუშული სახით მიაჩერდა მარიამს და როგორც კი მის ყელზე ჭრილობა შენიშნა ინსტიქტურად Ხელი მისი ყელისკენ გაექცა

Him and I ( თავი 17)

-თქვენზე საჩივარი შემოვიდა განყოფილებაში უნდა გამოგვყვეთ -რა საჩივარი?-ჩაერია ანა,ანერვიულდა -დეტალებზე იქ ვისაუბრებთ-თქვა პოლიციელმა -დამშვიდდი ჰარის ნამოქმედარი იქნება,  მალე დავბრუნდებით-უთხრა ირაკლიმ და შუბლზე აკოცა -გთხოვთ-კარისკენ ანიშნა

ფშაური კაფია [თავი 2]

სიმღერა სიმღერას ცვლიდა, სადღეგრძელო სადღეგრძელოს, ლექსო სუნთქვაშეკრული იჯდა. არც კი უცდია მზერა მოეცილებინა მისი შავი, სქელი, გრძელი თმებისათვის, მაღალ მკერდსა და თეთრს ყელს რომ შემოხვეოდა. გოგო ორ დიდრონ, შავ თვალს სასაცილოდ აბრიალებდა, სიცივისგან

ნანო #1

ცამ პირი გახსნა და მკრთალი სინათლე მიმოაფინა ირგვლივ. ჯერ კიდევ არ ჩამალულიყო მთვარე კარგად ღრუბლებს იქით. ვეებერთელა სიყვითლე კი ნელ-ნელა მოიწევდა სიმაღლისაკენ. აღმოსავლეთი ფერადდებოდა. უცნაური ფერი ჰქონდა ცას. სექტემბრისთვის შეუფერებლად ადრე

შეჯახება ზევსთან (თავი 17)

-ჯანდაბა_ამჯერად წინაზე ორჯერ დიდი ნერწყვი გადაცდა ბიჭს და წამებში აორთქლდა ადგილიდან. -დალი დეიდა, ნახვამდის_კარებიდან დაუძახა ქალს და მხოლოდ სადარბაზოში შეძლო ამოსუნთქვა.

შემიყვარებ! 5 თავი

გაცოფებული თორნიკე საავადმყოფოში დაბრუნდა და მაშინვე კამერის ჩანაწერების ნახვა მოითხოვა, თან ტაქსის მოძებნა დაავალა საპატრულო ეკიპაჟებს

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 6)

ვგრძნობდი, რომ ვიპოვე ჩემი ადამიანი. ის, ვისაც ჩემი შიშები უბრალოდ გულს კი არ სწყვეტდა, არამედ მის გაქრობაზე აფიქრებდა. ის, ვისაც უნდა რომ გავძლიერდე. მჯეროდა, რომ ნელა და უმტკივნეულოდ გავარღვევდით იმ თხელ მემბრანას, ჩვენს შორის რომ დალივლივებდა.