ოიზისი(XI)

-შენი ბრალი არ არის. ქეთის ხმა დამამშვიდებელია. -რა არ არის ჩემი ბრალი? მარიტა მისკენ იხედება, მწუხრი დგება, ლამპიონები ანათებენ და გარემოც,ვერ გაიგებ ხელოვნური განათება საჭიროა თუ არა

მხოლოდ ღმერთმა იცის...(12)

– ყველაფერი კარგად არის, დამშვიდდი..-ამშვიდებდა ბიჭი.- რა მოხდა კოშმარი დაგესიზმრა? – ძალიან შემეშინდა... იმდენად რეალური იყო.- ამოიტირა,მის მკერდზე. – ასეთი რა ნახე?

ოცნებებთან ასე ახლოს (19)

უკაცრავად ? ისევ დადო ჭიქა , -შენ შენს პირველ შეყვარებულს უფრო მეტზე არ თანხმდები? -ანიტა! მიუახლოვდა გოგოს. -ცდილობ სამაგიერო ასე გადამიხადო? თვალებში ჩააშტერდა -თავი დამანებე ლექსო!

პარტნიორი დანაშაულში (2)

ადგილიდან ვერ ვიძროდი. ისეთი დაძაბულობა ჩამოწოლილიყო ოთახში, რომ შესვლას ვერ ვბედავდი. ჰაერისგან დაიცალა სახლი და ანდროს მძიმე სუნთქვამ გაავსო იქაურობა. სახეზე ეტყობოდა, როგორ ებრძოდა ნერვებსა და ერთიანად მოწოლილ ემოციებს.

მოუხელთებელი ( სრულად )

თებერვლის სუსხიანი დღეა, 2001 წელი… ბაზრიდან, როგორც ყოველთვის, ათასგვარი პროდუქტით დატვირთული მოვდივარ. ლამის მკლავები ჩამომაწყდეს. უცებ უკნიდან მესმის: _ ლამაზო, ლიმონი არ გინდა? იაფად მოგცემ!

ოცნებებთან ასე ახლოს (თავი 18 )

რა ჯანდაბას მიკეთებ! გოგონამ მწვანე ამღვრეულ თვალებში ჩახედა -მენატრებოდი! ლექსო ისევ ძლიერად დააცხრა ტუჩებზე , ყველაფერს ერთად იტევდა ეს კოცნა , მონატრებას , სიბრაზეს , ვნებას , განშორებას , ვერც კი გაიაზრა წყვილმა ისე შეაღეს ჯერ სახლის შემდეგ კი

ოცნებებთან ასე ახლოს (თავი 17)

გაჩუმდი ! ტუჩთან ხელი მიუტანა და თვალებში ჩააშტერდა , თავადაც ვერ მიხვდა რა ძალამ უბიძგა, უხეშად შეუცურა ხელი თმაში და მისკენ დაქაჩა გოგონას სახე -ნუ ლაპარაკობ! ლილიას სახე ხელებში მოიქცია და უხეშად , ძლიერად დაეწაფა ტუჩებზე …

პარტნიორი დანაშაულში (1)

ქალაქის თავს დატეხილმა ხმაურმა მალევე ჩემს სახლშიც რომ გადმოინაცვლა და კარზე გაუსაძლისი ბრახუნი ატყდა, მაშინვე მივხვდი, რომ ჩემმა ოჯახის წევრებმაც გაიგეს ახალი ამბები. ო, რა ამბავი დატრიალდებოდა აქ.

Never US (თამაში "LOVE"_) - 4

გამოძინებული, რომ არ ვყოფილიყავი ალბათ, მზის შუქზე რომელიც, თვალებში მაჭყიტებდა საშინლად გავბრაზდებოდი, ახლა კი კმაყოფილად გავიზმორე და ხვნეშა ამოვუშვი, გვერდი ვიცვალე და სხეულზე კომფორტულად მოვკალათდი.

მხოლოდ ღმერთმა იცის...(11)

– არა, რას ბრძანებთ უბრლაოდ ვიკეტებით.- შიშით ამოთქვა._ მე არსად წასვლას არ ვაპირებ ახლა კი წადი და სასმელი მომიტანე.– მაგრამ...– შენ რა ვერ გაიგე! _ კარგი,- ჩაილაპარაკა და ცოტახანში მენეჯერთან ერთად მივიდა.