ანომალია თავი3 სრულად

გენები, რომლებიც მონაწილეობას იღებენ ფსიქიკური დაავადების გადაცემაში ჩვეულებრივად შეგვიძლია, რომ უღიბლო შემთხვევითობად მივიჩნიოთ. წარმოვიდგინოთ დაავადებაზე პასუხისმგებელი ნორმალური გენის მუტაციური ანუ ანომალიური ფორმა, რომელიც ევოლუციის დროს

'უსათაურო'

გაემზადე ხვალ დილით გავდივართ. _ ისე მითხრა თითქოს მისი მოსიყვარულე ცოლი ვყოფილიყავი და დილით ადრიანად დასასვენებლად მივდიოდეთ მთელი ოჯახი და ბარგი მქონდა ჩასალაგებელი.

40 საშობაო ანგელოზი 7 - ერკე მიდასი

მთელი დილა ფაცი-ფუცში იყო საბა, მუშებს რომლებიც სახლის რესტავრაციას ახდენდნენ ფიზიკურადაც ეხმარებოდა და გარკვეულ მითითებებსაც აძლევდა, სად უნდა ჩამოენგრიათ, სად გაელესათ, სად რა ფრად შეეღებად და როგორ გადაეტიხრათ, მთელი ეს სარემონტო სამუშაოები

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი II)

დილით, სლიზერინისა და გრიფინდორის მატჩის წინ, დიდ დარბაზში დაძაბული ატმოსფერო სუფევდა. ოლივერ ვუდი ყველას ჭამას აძალებდა, მიუხედავად იმისა, რომ თავად თეფშს არც კი გაკარებია.

სხვისი უბედური ოჯახი (თავი 2)

"სხვისი უბედური ოჯახი" მოგზაურობას განაგრძობს. თავში მოცემულია აღსარება და დიდი ტკივილი, რომელიც შეუხორცებელ ჭრილობად იქცა. თავში ნაჩვენებია თუ როგორი ისტორია შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს, რომელსაც ცხოვრებაში ყველამ და ყველაფერმა უღალატა.

ჭრილობა (II სრულად)

თეთრად დაფარულ მთებს შორის გამავალ ვიწრო გზაზე ჩქარა მიჰყავდა თავისი ალისფერი მანქანა და ციდან წამოსულ ფიფქებს ღიმილით უყურებდა. თოვლი ნამდვილად უყვარდა, და ერთი სული ჰქონდა როდის მივიდოდა დანიშნულების ადგილამდე. ფიფქების ზომა სულ უფრო და უფრო

ისევ შენ?! (II თავი)

-გახსოვს, ადრე შემპირდი, რომ ფრთხილად იქნებოდი, პირობა კი აუცილებლად უნდა შეასრულო. -მომიახლოვდა უცნობი, მაგრამ უკვე ნაცნობი, ხელი მაჯაში მომკიდა და თავის ზურგს უკან დამიყენა. ისე დაცულად, ისე მყუდროდ არასდროს მიგრძვნია თავი. -ისევ შენ?!-აღმომხდა

იძულებითი ქორწინება 1 თავი

ლალი დივანზე გაქვავებულივით იჯდა და ერთ წერტილს მისშტერებოდა, მიამ ყავის ჭიქა გაუწოდა დედას მაგრამ ქალს რეაქცია არ ჰქონია ამოტომ მაგიდაზე დადო

იზოლაცია შობისთვის (სრულად)

მანქანის გასაღები გადავატრიალე, ყველაზე არასასურველი ხმის გაგონებაზე, რომელსაც ნამდვილად არ ველოდებოდი იმ წამს, უსიამოვნოდ გამაჟრიალა და სარკეში ჩემი მეგობრების მანქანებს გავხედე. წამის მეასედში რაც მოვიფიქრე, მათთვის სიგნალი იყო. იმედიანად დავაჭირე

თუ მოხვალ (სრულად)

-მია მზად ხარ? მეკითხება აჩი. შობის ღამეა, ჩვენ კი კულისებში ვდგავართ და ვლოცულობთ, რომ ჩვენიგამოსვლა წარმატებული იყოს, რადგან ეს კონკურსი ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია, სიცოცხლეზე მეტიც კია.