წვიმის საჩუქარი 1 თავი

ჩემს ცხოვრებაში დადგა ყველასთვის სანატრელი დღე, ორ დღეში ბანკეტი მაქვს. არ ვიცი ეს გრძნობა როგორ უნდა ავღწერო, მოუთმენელად ველი სამშაბათს. როგორც ყოველთვის ბოლო დღისთვის მოვიტოვე კაბის ყიდვა, არც კი ვიცი როგორი კაბა მინდა საერთოდ. იმედი მაქვს ჩემი

რას ჩურჩულებენ ფიფქები? (სრულად)

ვისაც შობა-ახალი წლის სასწაულების გჯერათ და ხალისიანი განწყობის მომტან ამბავს ეძებთ, ეს მოთხრობა სწორედ თქვენთვისაა.

უკანასკნელი კოცნა (21 თავი)

ძალა მოვიკრიბე და ისევ ფეხზე წამოვდექი, ამღვრეულ თვალებში ჩავაცქერდი ჯიუტად და თვალი იქამდე არ მოვაშორე სანამ თავად არ ამარიდა მზერა

შენი სულის მელოდია (მეექვსე თავი)

ლანას წასვლიდან ორი კვირა გავიდა. მასზე არაფერი ვიცოდი და ეს ჭკუიდან მშლიდა. არ მინდოდა მეფიქრა, რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო. თუმცა ეს ერთადერთი არა იყო, რაზეც ნერვიულობა მიწევდა. ჩემი ძალები აღარ მემორჩილებოდნენ. მათი კონტროლი არ შემეძლო. თავიდან

ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 9)

2020 წლის 31 დეკემბერი. სამყარო ძველი და ახალი გზების გასაყარზე დგას. ერთმანეთის პირისპირ არიან 2020 წელი და 2021 წელი. 2020 წელი მძიმე და რთულ გზას უტოვებს ახალ წელს, რადგან მან თავის დროზე არასწორი არჩევანი გააკეთა ცხოვრების გზაჯვარედინზე და მთელი

საზღვრები პირობითია – მე შენთან ვარ (ნაწილი I)

მაგიისა და ჯადოქრობის სკოლას გადამყურე ცა, კაშკაშა ვარსკვლავებით მიმობნეულიყო, რაც იმის შესახებ ამცნობდა, რომ უკვე გვიანი იყო. ჰოგვორტსის მოსწავლეები ჯერ კიდევ დიდი ხნის წინ მიმოფანტულიყვნენ თავიანთ საძინებლებში.

მორჩილი მტერი

-მომისმინე პირუტყვო, მე არასდროს ვიქნები შენი! -ხოდა შეგიძლია თავლაში დაიძინო, რომ ჩემი გოგონების კვნესამ არ დაგიფრთხოს ძილი - ბიჭმა ავისმომასწავლებლად ჩაიცინა და გვერდით მდგომ გოგოებს ხელი საჯდომზე დაარტყა.

ის რაც უნდა მეთქვა

-მე უბრალოდ მინდა გითხრა, რომ რაც წარსულში მოხდა- ირონიული მზერით ნიკაპზე გადაისვა თითები- წარსულში დარჩეს. ლექციაზე დაივიწყე და ნუ იბნევი, არ მინდა შენი წარუმატებლობის მიზეზი ვიყო.

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (ნაწილი5)

შენი მანქანით წავიდეთ, მე არ მყავს. -მე მართვის მოწმობა არ მაქვს. -კარგი მაშინ მე დავჯდები. - გაქვს მართვის მოწმობა ? -კი, სამი წლის წინ ავიღე.

გაბედე "გაბედვა" !

ერთმანეთის თვალიერებაში გართულებს, გარესამყაროს არსებობა სულ გადაავიწყდათ. თითქოს მათ ირგვლივ, სამყარო გაირინდა.  მათი ბაგეებიდან არ გაჟღერებულა არცერთი ბგერა,  თითოეულის სათქმელს    სულის სარკედ ქცეული, ორი წყვილი თვალი ამბობდა.   ყოვლისმომცველი