ფოტო ძველი კაკლის ჩრდილში (სრულად)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით. სიცოცხლის ხელახალმა აფეთქებამ თითქოს უსულო,

გაურკვეველი წელი,მარადისობა...! (III)

-შენ ძველებს გავხარ ! ისინი დაიწვნენ და გაქრნენ,ისევე როგორც შენ მოითხოვ ახლა ამას.მე კი არსებობის საიდუმლოს გაძლევ.იმას რაც დღეს არცთუისე ბევრმა სულიერმა არსებამ იცის ! და ამასთან მისვლა,ამასთან თავად მისვლა მარტოს,ძალიან,ძალიან გაგიჭირდებოდა და

სასრულეთი (თავი 27)

ყურს ვუგდებდი მისი გულისცემის სიმფონიას, და ორივე ჩვენგანის რიტმები ერთ მთლიან პარტიტურას ქმნიდნენ. არასდროს მსმენია მანამდე გულისფეთქვათა ასეთი საოცარი კონსონანსი და მზად ვიყავი, სწორედ ამ სიმფონიას ჩაენაცვლებინა მოცარტიც, ბეთჰოვენიც, ვენის

უკანასკნელი კოცნა (14 თავი)

ნათიას ყელსაბამისკენ გახედვას ვეღარ ვბედავდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს წარსულში დამაბრუნეს და ყველათრის თავიდან გადატანა მიწევდა

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 2)

დივანზე დააწვინა,საფეთქელები ნაზად დაუზილა და კაპლი დაასუნინა, გონს მალე მოვიდა, ნიკოლოზი ეალერსებოდა ლამაზ სახეზე, ფრთხილად და მთელი გრძნობით, ოდნავ გაახილა მარიტამ თვალები...

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-9.

ყვავილებს გადაეფარათ საკურთხევლამდე მიმავალი გზა,ნაზი სიო უბერავდა და ნაზად სწევდა ჰაერში ყვავილებს,გარშემო კი ტკბილი და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა. ყველა მე მიყურებდა ,მე კი მეის ვუყურებდი ,რომლის სახესაც ფატა ფარავდა,მაგრამ ამ ფატის მიღმაც

ფიფქური ჯადოსნობები (სრულად)

მაშინ 29 დეკემბერი იყო, დღე როდესაც თბილისში თოვლი მოვიდა - სტუმარი, რომელიც ბოლო რამდენიმე წელი თბილისელებს ცოცხალი თავით არ გვენახებოდა. ეს ფაქტი კი ჩემს წინასაახალწლო განწყობას და მღელვარებას კიდევ უფრო ამძაფრებდა. ჯერ კიდევ ნოემბრის ოცდასამიდან

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 1)

1997 წელს დავიბადე,ჩემს დაბადებას,რაიმე განსაკუთრებული არ მოჰყოლია, ჩვენი ოჯახისთვის, აი ხალხისთვის კი, ვიყავი,ერთი საცოდავი , რომელთანაც,ბავშვებს აკრძალული ჰქონდათ თამაში, მაშინ ამას ძალიან განვიცდიდი, ახლა კი მეცოდება ყველა, ის ქალი ვინც, ჩემთან

ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 3)

კმაყოფილი იერით გოგოებისკენ მიტრიალდა და შუბი მიწაში დაარჭო. გრძნობდა გამარჯვებას, თუმცა გრძნობდა ტკივილს დანაკარგის გამო. მხოლოდ ახლა გაიგო ჩიტების ჭიკჭიკი და დაინახა უშველებელი ცა, რომელიც ასე ლამაზად გადმოსცქეროდათ ზევიდან. - აი ასე, გოგოებო. ასე

ოცნება: ავსტრალია

უსაშველოდ დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს მძლივს დავაშორე და დაბინდული მზერა ირგვლივ მოვატარე. ჩაბნელებული ოთახი, სავსე ტომრებითა და კასრებით, ჭერში მოკონწიალე ერთადერთი მბჟუტავი ნათურით რეალობად ვერ აღიქვა გონებამ. აშკარად სიზმარს ვხედავდი და