კაენის მოდგმა დასასრული

თვალი გავახილე.. და დავინახე როგორ მეფერებოდა თმაზე ავთო და სიყვარულით აღსავსე თვალებით, შემცქეროდა.. სიხარულისგან აღელვებული წამოვხტი და აცრემლებული ვცდილობდი ჩამეკრო გულში.. მაგრამ ის ჩემს სიახლოვეს არ იყო.. წინ გავიხედე და დავინახე რომ

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (13 თავი)

ოთახის კარი შევაღე და დიმამდე, რომელიც დივანზე იჯდა სწრაფად მივირბინე, ნანას გამო მადლობა, რომ მეთქვა და ჩემი აზრები გამეზიარებინა, მაგრამ მაგიდას, რომ დავხედე სურვილი დამეკარგა. ჩემი დამალული სურათები წინ ელაგა და დასჩერებოდა. ვინანე, რომ

ფოტო ძველი კაკლის ჩრდილში (სრულად)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით. სიცოცხლის ხელახალმა აფეთქებამ თითქოს უსულო,

გაურკვეველი წელი,მარადისობა...! (III)

-შენ ძველებს გავხარ ! ისინი დაიწვნენ და გაქრნენ,ისევე როგორც შენ მოითხოვ ახლა ამას.მე კი არსებობის საიდუმლოს გაძლევ.იმას რაც დღეს არცთუისე ბევრმა სულიერმა არსებამ იცის ! და ამასთან მისვლა,ამასთან თავად მისვლა მარტოს,ძალიან,ძალიან გაგიჭირდებოდა და

სასრულეთი (თავი 27)

ყურს ვუგდებდი მისი გულისცემის სიმფონიას, და ორივე ჩვენგანის რიტმები ერთ მთლიან პარტიტურას ქმნიდნენ. არასდროს მსმენია მანამდე გულისფეთქვათა ასეთი საოცარი კონსონანსი და მზად ვიყავი, სწორედ ამ სიმფონიას ჩაენაცვლებინა მოცარტიც, ბეთჰოვენიც, ვენის

უკანასკნელი კოცნა (14 თავი)

ნათიას ყელსაბამისკენ გახედვას ვეღარ ვბედავდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს წარსულში დამაბრუნეს და ყველათრის თავიდან გადატანა მიწევდა

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 2)

დივანზე დააწვინა,საფეთქელები ნაზად დაუზილა და კაპლი დაასუნინა, გონს მალე მოვიდა, ნიკოლოზი ეალერსებოდა ლამაზ სახეზე, ფრთხილად და მთელი გრძნობით, ოდნავ გაახილა მარიტამ თვალები...

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-9.

ყვავილებს გადაეფარათ საკურთხევლამდე მიმავალი გზა,ნაზი სიო უბერავდა და ნაზად სწევდა ჰაერში ყვავილებს,გარშემო კი ტკბილი და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა. ყველა მე მიყურებდა ,მე კი მეის ვუყურებდი ,რომლის სახესაც ფატა ფარავდა,მაგრამ ამ ფატის მიღმაც

ფიფქური ჯადოსნობები (სრულად)

მაშინ 29 დეკემბერი იყო, დღე როდესაც თბილისში თოვლი მოვიდა - სტუმარი, რომელიც ბოლო რამდენიმე წელი თბილისელებს ცოცხალი თავით არ გვენახებოდა. ეს ფაქტი კი ჩემს წინასაახალწლო განწყობას და მღელვარებას კიდევ უფრო ამძაფრებდა. ჯერ კიდევ ნოემბრის ოცდასამიდან

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 1)

1997 წელს დავიბადე,ჩემს დაბადებას,რაიმე განსაკუთრებული არ მოჰყოლია, ჩვენი ოჯახისთვის, აი ხალხისთვის კი, ვიყავი,ერთი საცოდავი , რომელთანაც,ბავშვებს აკრძალული ჰქონდათ თამაში, მაშინ ამას ძალიან განვიცდიდი, ახლა კი მეცოდება ყველა, ის ქალი ვინც, ჩემთან