სასრულეთი (თავი 14)

სწრაფადვე შევბრუნდი, სამუშაო მაგიდაზე ფაილები მოვძებნე და სათაურის გადასაკითხად გადავფურცლე. გადავფურცლე და მოულოდნელობისგან ფაილები ძირს დამივარდა.ძირს დაგდებული მთავარი გვერდიდან ორმოცდარვიანი

გაყიდული ღირსება (16 თავი)

რეზი ცოტნეს ბინაში მივიდა დამლაგებელ ქალთან ერთად, რომელსაც სთხოვა რამდენიმე საათში სრულ წესრიგში მოეყვანა სახლი, თავად კი წასვლა გადაწყვიტა, მაგრამ როცა ცოტნემ საძინებელს ჩაუარა გვერდით შეჩერდა

გარეთ... (პირველი თავი)

რა და, დღეს... - თავი დახარა ლილემ და გიჟივით იკრიჭებოდა.-აუ, მოკლედ ლილე რომ ამოდიოდა დღეს ნომერში ვიღაც მაღალი და სიმპათიური ნახა და უნა გთხოვოს, რომ თუ წვეულებაზე იქნება, და ვიცით, რომ იქნება,

საქმიანი ქორწინება (თავი მეშვიდე)

- შენი პრინციპებისა და თავმოყვარეობის გამო ჩემი თავმოყვარეობა გაყიდე ?- ღრიალითვე დაუბრუნა პასუხი კატომ - ეგ უკვე შენი თავმოყვარეობა კი არა უაზრო ახირებაა, მუდმივად რაღაცას მიმტკიცებ , გავიგე რომ ძლიერი ხარ, გავიგე რომ მარტოც შეგიძლია ყველაფერს

წითელი ფერი (ნაწილი 5)

ნაქირავებ სახლში რაც მქონდა, ყველაფერი მოვაგროვე და ჩემოდანში სუფთად ჩავაწყვე... თეთე ორ დღეში ჩამოდიოდა, ვნახავდი, კარგი თერაპია უდაოდ მჭირდებოდა საუკეთესო მეგობართან... მასთან გამომშვიდობება რთული და მძიმე იყო მაგრამ აქ დარჩენა არ შემეძლო...

მკვლელი ანგელოზები. (2)

-ნუ მიყურებ ამ ლამაზი თვალებით,შენი სილამაზე ვეღარ გიშველის. რაც შენთვის გავაკეთე ისიც ზედმეტია. შენ კი ელემენტარულს არ აკეთებ რასაც გიბრძანებ ! ფრთხილად იყავი თორემ შენი ყველაზე საშინელი კოშმარი გავხდები!

გაყიდული ღირსება (15 თავი)

ცოტნემ მანქანა დაქოქა და გაზს მიაჭირა, მია ბოლო ხმაზე კიოდა და მანქანის დაბლოკილი კარის გაღებას ამაოდ ცდილობდა, იქამდე არ შეწყვიტა ისტერიაკა სანამ ცოტნემ არ დაუღიალა

წითელი ფერი (ნაწილი 4)

ვიბანავე, ტანსაცმელი დავაუთოვე დილისთვის, საწოლი გავშალე და დასაძინებლად დავწექი, ვიცოდი რომ ასე ადვილად მაინც ვერ დავიძინებდი, სულ დღევანდელ საღამოზე ვფიქრობდი, დაბნეულობისგან თეთესთვისაც არ დამირეკავს,

“უცნობი„ (თავი 1)

მწველ მზერას ვგრძნობ, იმდენად მწველს რომ კომპლექსი მიჩნდება, გარშემო ხალხი ირეოდა... იმდენად შემაწუხა ვიღაცის მზერამ რომ თავი ავწიე და თვალებით მზერის ადრესატის პოვნა დავიწყ, მალევე ვიპოვე,თვალი თვალში გავუყარე სულ რაღაც წამებით და ისევ დავხარე

ტყვე

ერთი ჩვეულებრივი საღამო თბილისში... გზებს მუდამ ძრავის ხმა ახმაურებს, ხალხის გაუთავებელი საუბარი და ბავშვების ჟრიამული ქალაქური ცხოვრების თანმდევი ფორიაქია... თუმცა გოგონას, რომელიც გზას მარტო მიუყვებოდა ხეებს შორის, არაფერი ესმოდა...