ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 5)

დინას კარები ღია რატომ არის? - ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა სახლს აჩი, - დინაა, დინა სახლში ხარ? - კარები შეაღო და კინაღამ წაიქცა, - ეს რა არის? - ძირს დაანათა შუქი აჩიმ და გულწასული გოგო დაინახა. - დინა? დინა, რა დაგემართა? - პულსი შეუმოწმა, გულზე

Him and I (თავი14)

საპირფარეშოდან პირდაპირ მათთან მივიდნენ ანას ორივე მხრიდან დაუჯდნენ ნინი კი მზერას არ აშორებდა არცერთს -ანდრო ანასთან ერთად არ გახვედი? -კი მაგრამ ირაკლისთან კიდე მქონდა საქმე -აფირისტი-ჩაილაპარაკა ნინიმ

შენი სულის მელოდია (პირველი თავი)

კიბეებზე "მოხდენილად" ვეშვები და პირდაპირი მნიშვნელობით ვიღაცას ვეკიდები კისერზე. ის ვიღაცა სწრაფად მიჭერს და შეკავების მიზნით ხელებს წელზე მხვევს. წამწამები ერთმანეთზე მაქვს შეწებებული შიშისგან და გულაჩქარებული მთელი ძალით ვეკრობი იმ ვიღაცას.

უკანასკნელი კოცნა (19 თავი)

ჩემსავე სიტყვებმა გული საშინლად მატკინა, ცხვირი ამეწვა და ცრემლები მომეძალა, იმის მიუხედავად რომ მთელი ძალით ვუწევდი წინააღმდეგობას მაინც გადმომცვივდა

ნომერი 10 ( თავი 2)

შეგრძნებები...ზოგჯერ აუტანელიც კია, გრძნობა იმის რომ გეშინია,იმის რომ უსუსური და დაუცველი ხარ,იმის რომ არ იცი როგორ იცხოვრო..რთული და თანაც წრფელი მწუხარება დამიგროვდა სულში,ყველა სათითაოდ ერთმანეთზე

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/10}

ორი სასწრაფოს მანქანა გაჩერდა ეზოში, რომელსაც მათი ფანჯრიდან ხედავდნენ. ნიკამ, დიმიტრის ყველაფერი გაუკეთა, რაც დაავალა. არ იყო ამ კაცთან რთული მუშაობა, რადგან ალცგაიმერის მსუბუქი ფორმის- დემენციის გამო, პერიოდულ გონების დაქვეითებას იწვევდა და ეს

ლურჯი ცის ფერი (თავი I)

ისინი ერთმანეთში შეტ....ჟილიყვნენ სენდვიჩის ფენებივით, სუნთქვა კი უკვე მთლიანად ჭირდა... წითელ კაბიან ქალბატონს, რომელსაც თასმა გახსნოდა, სკამებს შორის გასვლისას, ფეხი რამდენჯერმე წაუბორძიკდა... მის უკან მდგომი, ახმახი მამაკაცი რომ არა, წითელ

ანომალია (თავი 2 სრულად)

წელიწადის დროებიდან დოლორესს ყველაზე მეტად ზაფხული უყვარდა იმიტომ, რომ ამ პერიოდში მზე უხვად გასცემდა თავის სინათლეს და მცხუნვარედ ანათებდა; იმიტომ, რომ ამ პერიოდში უბანი სადაც ცხოვრობდა ცარიელდებოდა, რადგან ყველა დასასვენებლად მიდიოდა სადღაც მას კი

ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 4)

ცხოვრების გზაზე ბევრჯერ გვხდებიან ისეთი ადამიანები, რომლებსაც სინათლის ნაცვლად, სიბნელე შემოაქვთ... სწორ მიმართულებას ლაბირინთებში აგიხლართავენ და სამუდამოდ ჩაგკარგავენ, თუ ვინმე ისეთი არ შეგხვდა, ვინც გიხსნის და მიგასწავლის გზას, გზას

ლაღიძე!მომაჯადოე! (თავი მეხუთე)

დემეტრეს თვალით მოსაცდელში ვიყავი თითქოს მკვდარი მხოლოდ ფიზიკურად ვიყავი იქ,ფიქრებით კი მარიამთან....ვერც კი გავიგე ისე მოვიდენ ნიკა ნუცა და ლიკა ცოტა ვისაუბრეთ მოვუყევი რაც მოხდა და მალევე ექიმი გამოვიდა და შესვლის უფლება მოგვცა,რომ შევედი და