... რომ არ უნდა გიყვარდეს ( 12 თავი)

– შეთვის მხოლოდ ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი სათქმელი დამრჩა– შენ, ჩემი მზე ხარ ამ ბნელ სამყაროში. შენ, ჩემი ჰაერი ხარ, რომლითაც ვსუნთქავ. ჩემი გული მხოლოდ შენს გამო ძგერს თაკო. შენ, ჩემი არსებობის, ჩემი ბედნიერების საწყისი ხარ. ამ ქვეყნად

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-7.

-აჰ,სულ მომცილდა ტუჩსაცხი. უეცრად ბრის გამაღიზიანებელი კომენტარი მომესმა,რომელმაც ყველას გასაგონად ხმამაღლა გამოაცხადა ეს და თან მაცდური ღიმილით გადმომხედა,შემდეგ კი შუა სუფრაზე ჩანთიდან პატარა სარკე ამოიღო და ტუჩსაცხის წასმა დაიწყო! ამაზე კი უკვე

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XI)

როგორ, ადგები და უბრალოდ წახვალ? ჰკითხა საკუთარ თავს. ვერ წახვალ, ვერ დატოვებ მას ვინც ასე ძალიან გიყვარს , უკარნახა შინაგანმა ხმამ. არა ვერ წავალ, გაიმეორა ხმადაბლა.საკმარისია! ჩემი ცხოვრების დატირება უნდა შევწყვიტო!

Him and I (თავი11)

სასტუმროში მისვლისთანავე ანა სააბაზანოში შევარდა გამოიცვალა და დასაძინებლად მოემზადა-დივანზე იძინებ-უთხრა სანდროს ისე რომ არც კი შეუხედავს და ლოგინს საბანი გადახადა-ამხელა ლოგინზე ვერ დავეტევით?

უდედობა უბედობაა (ნაწილი 1)

მ საშინელი დღიდან,უკვე 15 წელი გავიდა თვალებს რომ დავხუჭავ გუშინდელი დღესავით, გამოუტოვებელ კადრებად, გამივლის გონებაში ეს დღე, ისევ ახლიდან და ისევ ახლიდან იწყება ღია ჭრილობიდან სისხლდენა,

განყოფილება N14(1)

-ნორა გამოდი სწრაფად, უკვე ნახევარი საათია გიცდი.-მისაღებიდან მდინაზე ნახევრად ჩაიძუნებული გავკივივარ.-მოვდივარ.-სამზარეულოდან პირ გამოტენილი ნორა მესახება წინ.-შენ სულ როგორ უნდა ჭამდე, თანაც არც

“მოდი ვითამაშოთ” (დასასრული)

დიდხანს ეძინა ჩემს მუხლებზე. მე კი მის სუნთქვას ვიზეპირდები. ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს მის გულის ცემას მეც ვგრძნობდი. მისი სურნელი მაგიჟებდა, საფეთქლებს მიწვავდა და მაიძულებდა დამევიწყებინა გარშემო ყველა

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი8)

მეგონა წამოდგომას აპირებდა და ჩემს მარტო დატოვებას და გულმა ძგერა დამიწყო-არ წახვიდე რა, ჩემთან დარჩი-არა სესო, შენგან ვარ, არსად ვაპირებდი წასვლას პრინცესა უფრო ჩამეხუტა და თბილ და საყვარელი სხეულის

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (11 თავი)

ნანა გავაფრთხილე, რომ ცოთახნით სახლში არ ვიქნებოდი. ჩემს მშობლებთან იმერეთში წავედი. რიკოთის გვირაბს, რომ გასცდები სულ სხვანაირად შენია იქაურობა. საქათველოში, ქართველისთვის ყველა კუთხე–კუნჭული ხომ მშობლიური და სანუკვარია, მაგრამ იქ, სადაც

თუ ზამთარს ავირჩევ (თუ გაზაფხული მოვა-ნაწილი 2)

როგორ არ უნდოდა, ისევ მისი ნახვა. მერე რა, რომ მის რაღაც ნაწილს ლუკასთან საუბარი უნდოდა, მეორე ნაწილი ამის წინააღმდეგი იყო და თუნდაც ეს წინააღმდეგობა ძალიან პატარა ყოფილიყო, ზოგჯერ ადამიანს საკუთარი თავი უწესებს საზღვრებს და არა-სხვისი აზრები, ახლა