ქარის მოტანილი არეულობა

- იქნებ არ ღირს? - თეთრხალათიანი ქერა ქალი რუსული აქცენტით ეჩურჩულებოდა ბებიაქალს და ნერვიულობას აკანკალებული ფეხის კაკუნით გამოხატავდა. - ახლა რაღა დროისაა? აზრიც არ აქვს, მაინც ავადმყოფი ბავშვია და ტვირთად დააწვება ოჯახს.

ფორთოხლები

_ხომ ხედავ არსად წასულან,ისევ აქ დგანან. თეთრი სიფრიფანა სარაფანი ეცვა.ტოტზე ცისფერი ყელსახვევი ეკეთა,ხელით კი გირჩებით სავსე კალათს მოათრევდა. _არც არსად აპირებენ წასვლას,ისინი ხომ ხეები არიან. ვეუბნები ღიმილით.

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (10 თავი)

– გითხრა თუ გაჩვენო ? – რას გულისხმობთქო მინდოდა მეკითხა და მისკენ ავიხედე. – მაპატიე, მაგრამ მეტს ვეღარ ვუძლებ ! – მითხრა და კითხვა პირზე შემაშეშა. უცებ სუნთქვა შემეკრა. მოულოდნელობით დაჭყეტილი თვალები, ჩემდა უნებურად დავხუჭე. მუცელი გამიცხელდა,

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი IX)

"ბიჭს გულში თითქოს რაღაც ჩასწყდა, საშინელი ტკივილი იგრძნო მკერდში, ფრთხილად მოიშორა მარიამი და ოთახიდან გაიყვანა.ბილეთი ხელებში ჩაუდო. ხმის ამოუღებლად შემოტრიალდა, კარი გადაკეტა. კედელს მიეყრდნო და ატირდა... "

უკქნასკნელი კოცნა (11 თავი)

ძალიან გავბარზებული ვიყავი თათიას სულელური საქციელის გამო მაგრამ თან მეცოდებოდა, ზუსტად ვიცოდი რა მდგომარეობაშიც იყო ახლა და რას განიცდიდა

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი6)

სიმართლე რომ გითხრათ ჩემმა ტვინმა არ მომცა ნება, რომ მომხდარზე მეფიქრა, გაღიმებული მივაბიჯებდი კიბეებზე და როგორც კი კარები შევაღე კატოსთან მივედი და ბედნიერი ჩავეხუტე-რა მოხდა სეს?კატომაც ბედნიერმა

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

ადამიანები, მხოლოდ ცხოვრების წესებს ვწერთ, ცხოვრების კანონები კი, თავისით იწერება და მას სიმშვიდეში გაჩენილი ქაოსი, ან სიჩუმის-ხმაური ჰქვია!

მიუწდომელი სიყვარული-ნაწილი 4.

-რა გავაკეთო? ვიცეკვო? ვიკითხე გაღიზიანებულმა,რაზეც ჩაიცინა. -ჯერ არა. ჯერ არა!?

სასრულეთი (თავი 25)

ვეღარ მოვითმინე და მის ტუჩებს ნაზად შევეხე თითებით და მერე ვაკოცე. თავადაც ამყვა. პირველად ვკოცნიდი კაცს ჩემივე ინიციატივით და ეს საოცარ სიამოვნებას მანიჭებდა. თითქოს სიზმარი, რომელიც ვიხილე, ღრუბლებში ერთმანეთში გადახლართული ჩვენი სხეულები ცხადში

საკანი (2 თავი)

- დემნა შენ ხომ არიცი როგორ მაკლიხარ, ვუთხარი გამტყდარი ხმით. ძამიკო ყველა ის ადამანი აგებს პასუხს ვინც შენ და ელენე ესე გაგაუბედურათ. გპირდები ! არ შევარჩენ არავის შენს სისხლს...ჩემი ძმიშვილის სისხლს...