სასრულეთი (თავი 29)

იმისთვის, რომ ბედნიერების ნაყოფი მიიღო, ალბათ მართლაც უნდა დაითმინო და გაუმკლავდე შეიტანის ხრიკებსა და ეშმაკის მანქანებს. და აი დრო დადგა მეც მივიღო ნაყოფი იგი კეთილი, დავტკბე ლეასთან ყოფნის თითოეული წამით, დავიცვა და გავუფრთხილდე, გავიხადო

როცა წახვედი (სრულად)

- ელენა - აღმოხდა შაკოს. მისი ტუჩები დაუნდობლად დამეძგერდნენ და სახის ყველა უჯრედი ხელთ იგდეს. - უშენოდ მოვკვდები - მეჩურჩულებოდა ყველაზე საამური ხმა. ეს ზუსტად ის იყო, რაც აქამდე მჭირდებოდა: ბრაზგამოცლილი, გულწრფელი, გრძნობებით აღსავსე და წმინდა

ტკბილ-მწარე ცხოვრება

თვალის ჭრილიდან სახის სწორი მიმართულებით,უფერული ფერის სითხე მიედინებოდა,წვიმისებრი წვეთის მსგავსი თვალს სინათლეს სძენდა და თან ასივებდა.ჭრილში მჯდომი მრგვალი ფორმის თვალის გუგა მით უფრო პანიკაში ვარდებოდა და ნერვიულობისგან ფართოვდებოდა.გუგის

მარილისი |10|

- ეს რა ძვირფასი სტუმარი გვყოლია,-თვალები აუციმციმდა ონორს და თბილად გადაეხვია,-მეგონა დაგავიწყდით. -აბა, რა თქმაა. რას ნიშნავს დამავიწყდით. უბრალოდ, ხომ იცით, გადარბენაზე ვარ: ექიმები, იურისტები, ახალი კონტაქტები. -ძველი კონტაქტები?- ვითომ ნაწყენი

გრძელი, წითელი ძაფები (პირველი კარი) სრულად

"- ისევ დამჭირდი... - საქმეც მაგაშია... შენ მე ისევ დაგჭირდი, ედი.- ძნელად წარმოსათქმელი სიტყვები საბოლოოდ ამოილუღლუღა, მათიმ და მზის სხივებთან ერთად დასავლეთისკენ გაქრა."

უკანასკნელი კოცნა (18 თავი)

თორნიკეს ბათუმში მოუწია წასვლა რამდენიმე კვირით და ჩვენის შორის ურთიერთობა ისევ გაცივდა, მთელი ამ დროის განმავლობაში რამდენჯემე დამირეკა და მომიკითხა

ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 3)

გადმოცემის თანხამად ეკლესია იქ არის აშენებული, სადაც დავითი და კონსტანტინე აწამეს. ტაძარში საკურთხევლის მარცხენა მხარეს, შემაღლებულ ადგილზე, ხის ორ მოჩუქურთმებულ ლომზე, დევს ხიდან დამზადებული ლუსკუმი, რომელშიც მოთავსებულია წმინდანების ნეშტი.

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (16 თავი)

სწორედ მაგ გიშრების გამო, ვერ ვბრაზდებოდი შენზე, ბოლომდე ვერასდროს. ერთი, შემოხედვაც კი საკმარისი იყო, ჩემი გული აგეფრთხიალებია. მათში, ყოველთვის ჩემ თავს ვხედავდი. როდესაც ვჩხუბობდით, მაშინაც კი მეფერებოდნენ და სითბოს ასხივებდნენ. მე, შენი

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XII)დასასრული

ადრიანად გამეღვიძა. საშინლად იყო მოღრუბლული. დიდი ხანია ასეთი ცუდი ამინდი არ ყოფილა. მასპინძელს ეძინა და აღარ გავაღვიძე. მისი საწვიმარი ავიღე და სანამ წვიმას მოუმატებდა გაგას სახლისკენ გავიქეცი. გზა არც ისე ახლოს იყო, ამიტომ შუა გზაზე ისე დაუშვა

ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი2)

ცხოვრება მუქ ფერებში მქონდა და ბავშვობაც რვა წლამდე, იმის მერე არ ვიცი ,სულ დიდი მგონია თავი, რადგან აღარც შეცდომას მპატიობენ და აღარც სილაღეს, ასეა დრო გადის და თითქოს კი არ ვიზრდები არამედ ვბერდები, არ ვიცი რომ ამბობენ გული არ ბერდებაო ,მე კიდე