ქუჩას ანათებენ.ლამპიონები =1=

ქუჩას ანათებენ.ლამპიონები=1= ქუჩას ანათებენ.ლამპიონები=1= ქუჩას ანათებენ.ლამპიონები=1=

მზის მოლოდინში (I ნაწილი)

ზუსტად ვიცი, სადაც არ უნდა გაიქცე, როგორც არ უნდა მოიქცე, წარსულ ტკივილს თავს ვერ დააღწევ, სანამ მის პირდაპირ არ აღმოჩნდები და თვალს არ გაუსწორებ. შემეშინდა. ვიცოდი, ისევ სადღაც იქნებოდა ჩემ გარშემო და თვალს უჩუმრად მადევნებდა. ეს ხომ დანიელის

......

მესამე დილაც რა თქმა უნდა მარტივი მისალმებით; დილამშვიდობით დაიწყო გიორგიმ, ნინომაც არ დააყოვნა და სულ ორიოდრ წუთში პასუხი დაუბრუნა.. საუბარი უფრო და უფრო თავისუფალი და უშუალო ხდებოდა, პირადი ინტერესის სფეროს გაგებას ცდილობდა ორივე მხარე,

ღამის პაემნები სრულად

დღე პირველი: უჩვეულო სიჩუმეა გარეთ, თუმცაღა რა გასაკვირია, ღამის სამის ნახევარია, მე კი ვერ ვიძინებ. აივანზე გავდივარ და გარეთ ვიხედები, რატომღაც ჩემი სახლის უკან ლამპიონებით განათებულ პატარა პარკზე ვაჩერებ მზერას, თავს უარის ნიშნად ვაქნევ და

პირველი კოცნის მოპარვიდან.....გულის დაპყრობამდე(თავი2)

ემს წინ "ჩემი" თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი იჯდა არ ვარ მეოცნებე და არც არასდროს მიფიქრია მსგავს თემებზე მაგრამ სადღაც ღრმა ბავშვობაში ალბათ ბავშვურად მეც ვფიქრობდი ამაზე და სწორედ ის იდგა ჩემს წინ ვიზეც "ვოცნებობდი"...პირდაპირი საოცრება

ყველაფერი რაც მე მინდა (თავი 8)

და რას გრძნობდა ახლა იოანე? ტკიოდა.... თან გაუსაძლისად. ვეღარ შეძლო თავისი პატარა გოგოსგან დამალვა. ლილეც და ნიტაც უსაზღვროდ ენატრებოდა და განსაკუთრებით ის დრო როდესაც ყველაფერი თავის ადგილზე იყო. მის მწვანე თვალებს სიმკაცრის და სიცივის კვალი

ოცნება უფასოა დასასრული

მე მეგონა თამაში გვექნებოდა.- ეშმაკურად ათამაშებ ნიტა წარბებს და იზმორება. - ჰჰ რა გარყვნილი ხაარ. - თითქოს გაუკვირდა ლუკას. - სიზმარშუმი რამე ეროტიული დაგესიზმრა? - იცინის ლუკა. - კარგი თუ არ გინდა

სიგიჟის ზღვარზე (15 თავი)

მიასთვის ორშაბათი, რთული დღე გათენდა, დღეს იძულებული იყო მისულიყო სკოლაში და ენახა ის ადამიანი ვინც უნებლიედ ამდენი ტკივილი მიაყენა

მხოლოდ სამი დღე ჩემო პეპელა!(5)

-ანუ ეს სიმართლეა? მისი ხმა გავიგონე,რომელიც აშკარად უკანკალებდა,მაგრამ არ იმჩნევდა. -ხო ლევან..ეს სიმართლეა..შენ მოკვდი. ეს სიტყვები სიმწრით წარმოვთქვი და თვალები მის საფლავს მივაპყრე. ვერ ვუყურებდი ამ წამს,რადგან ვიცოდი რა ცუდ მდგომარეობაში

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი VII)

კაი რა... მერე“ ნათურა მენთება თავში“,ბოროტულად ვიღიმი,ტანის რხევით ვუახლოვდები გიგის და ხელს ვკიდებ. - წავიდეთ? - წავიდეთ ლამაზო. - გიგიც არ აყოვნებს და მიღიმის. თან რა ლამაზი ღიმილი აქვს დამპალს. - ზურგი მეწვის,ვხვდები,რომ ამის გამომწვევი