ელენა {სრულად}

ბევრს უნაწილებდა საკუთარ გრძნობებს, ადამიანებს ,რომლებიც ერეკლესთან იყვნენ დაკავშირებული და რომლებიც ქმნიდნენ ელენას ყოველდღიურობას. უყურებდა იოანეს ბედნიერ, წარმატებულ, მშვიდ ცხოვრებას საყვარელ ქალთან და შვილებთან ერთად ... ბოლოს ელენა მაინც

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)თავი 3

ეს სულ სხვა სამყარო იყო, სულ სხვა ფერებით და გრძნობებით. სამყარო, რომელშიც დრო გაჩერდა,

გიჟი გოგონები (2)

მაგრამ უკან გამობრუნებული ისეთ მყარ სხეულს შევასკდი ტვინის შერყებას თუ არ მივიღებდი არ მეგონა ავიხედე და სამი შარვალკოსტუმში გამოწყობილი დაცვა შემრჩა ხელში უცებ ერთერთმა მათგანმა მაჯაში ხელი ჩამავლო და სრული ამსიტყვის მნიშვნელობით მანქანაში ჩამტენა

შენი-ჩემი გრძნობები (სრულად)

" ცხოვრებაში რაც პირველად ხდება ის არასოდეს გვავიწყდება ხოლმე..ხოდა სულ მემახსოვრები...შენ რომ დამივიწყო მე მაინც,სამუდამოდ იქნება ჩემთან,ჩემი-შენი გრძნობები."

ვნების მსხვერპლი #9

კარი გააღო თუ არა, ნაკანს მაშინვე შემოეხვია კაცი და გულში ჩაიკრა: - მომენატრე ტო, იცი? - თავზე აკოცა და რამდენიმე წუთით იდგნენ ერთ ადგილზე. - გამიკეთე ყავა? მაგარი სურნელია ოთახში, იმენა. - კი, კი, გაგიკეთე. - გამოფხიზლდა სურნელში გახვეული ქეთი და

ტყუილი მილიონ დოლარად *13*

აცახცახებულ სხეულში მუჭისოდენა გული გალიაში გამომწყვდეული ჩიტივით უფართხალებდა.ლიფტის კარი გაიღო,ტანში კი ახალმა ტალღამ დაუარა,ტელეფონს თითები მაგრად მოუჭირა და მეორე ხაზიდან მამაკაცის ხმის გაგონებისას თვალებიდან ცხარე ცრემლები წასკდა,ერთადერთი,რისი

სიყვარულმა იცის (8 თავი)

- იცი რომ ამისთვის შეგიძლია მიჩივლო _ როგორც კი მოშორდა მაშინვე უთხრა ლევანმა და თან თავის მაისურს დასწვდა - ადვოკატი რომ ხარ მაინც ჩაგსვამენ? _ თვითონაც გადაიცვა მაისური და მაცდურად გაუღიმა - მერე რა, არასრულწლოვანი ხარ. მკაცრად ისჯება

ეპოქა რომელმაც გრძნობები შეიწირა /სრულად/

"ყოველთვის მჯეროდა და ახლაც ამის მწამს, რომ გული, ყველაზე დიდი მომაკვდინებელი ორგანოა, რომელიც ან ბედნიერებისგან რიტმს გაგიხშირებს, ან პირიქით.... სასიკვდილოდ გაგიმეტებს."

სიცრუის სადგური 13/14

ბათუმიდან თბილისისკენ მიმავალი ლევან მდივანი გადარეული მიაპობდა გზას თბილისისკენ. ნინაკა აბაშიძემ ნამდვილად მოახერხა, რომ მისი, როგორც მამაკაცის ღირსება შეელახა და არაფრის დიდებით არ დატოვებდა ამ საქმეს პასუხგაუცემელს.

უჩვეულოდ (სრულად)

-აქ.. რა გინდა აქ? -ძლივს ამოვიხავლე. -მოსალოცად მოვედი. -წარბიც არ შეუხრია. -ეგ სისულელეები სხვებს დააჯერე. სალომე,მოჰკიდე ხელი და აქედან წაიყვანე,სანამ ვინმეს დაუნახავს. საერთოდ არ მეცინება. -ღმერთმა იცის როგორ ვცდილობდი თავდაჯერებულობა არ