შემთხვევით შემიყვარდი

-კარგად და მადლობა-ვუთხარი მე, კარები გავაღე და გადასასვლელად მივემზადე მაგრამ მისმა ხელმა გამაჩერა -მადლობას ეგრე არ მივიღებ -არ მაინტერესებს, მე გითხარი და შენი გადასაწყვეტია, წავედი მოულოდნელად ჩემსკენ მოიწია და რაღაც რბილის შეხება ვიგრძენი...

დაუსრულებლააად....(სრულად)

სასამართლოდან გაანთავისუფლეს თორნიკე ყიფიანი.დედამისი ცრემლიანი ეხუტებოდა შვილს,ძმებიც,მამაც.ნუცა მოშორებით იდგა,თორნიკემ ერთი გახედა და ეგ იყო,აღარც შეუხედავს ნუცასთვის.

მისი სურნელი (სრულად)

თითით შემოხაზული ჩემი სხეულის კონტურები მრევს და,მამღვრევს. მისი თამაში ისე მოქმედებს,მთლიანად მადუნებს და ,მასზე მინდობილი,წვიმის სურნელთან მოყოლილ,გრილი ციტრუსის არომატს მთელი ძალით ვუშვებ სხეულში.

ემოციური მიდრეკილებები

ჩვენ ვცხოვრობთ მახინჯ სამყაროში. ამას მაშინ ვიაზრებთ როდესაც ყველაფრისგან მოწყვეტილები აღმოვჩნდებით ხოლმე. მოწყვეტილი იმ სილამაზის ფარდისგან, რომელიც სიბინძურეს და ამორალურობას აქვს გადაფარული. ცხოვრებისეული ირონია ისაა რომ ამ ფარდას ჩვენვე ვგლეჯთ.

სიგიჟის ზღვარზე (14 თავი)

მია იჯდა მაგიდასთან სრულიად დაბნეული და არეული, მისი ერთი ნაწილი ახლავე გაქცევას და თავისუფლებას მოითხოვდა

სტოკჰოლმის სინდრომი ( ნაწილი პირველი)

პროლოგი იყო და არა იყო რა... ბევრ ზღაპარს ასეთი დასაწყისი აქვს, თუმცა ზღაპრებშიც კი არის რაღაც რეალური მაგალითად ის, რომ ცხოვრებაში მართლაც ბევრი სირთულე გვხვდება და ჩვენც ვინმესგან

მოტყუებით ჩათრეული /სრულად/

თამოს დღე გამორჩეულად არ დაწყებულა. არადა რაღაც სხვანაირად მიუხაროდა სამსახურში. მეშვიდე თვე ხდებოდა, რაც სამსახურში მოეწყო და ასეთი აღტაცება მხოლოდ ორიოდე კვირის წინ დაეუფლა. რა მოხდა ორი კვირის წინ?

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი VI)

გარეთ ისე ბნელა ვერაფერს ვხედავ,მაგრამ ვცდილობ როგორმე გავიკვლიო გზა. ჰამაკის კონტურს ძვლივს ვარჩევ და მოწყვევით ვებერტყები შიგ,რასაც ვიღაცის ყრუ წამოყვირება მოსდევს. შიშისგან ლამისააა იქვე მოვკვდე,ადგომას ვაპირებ,მაგრამ „უცხო მაკავებს“. მხოლოდ

მათანელ /სრულად/

"ყოველი დღე უწინდელ ტემბრს უბრუნდებოდა. ისევ მეტი დეპრესიულობა... მეტი სიგარეტი... მეტი არეულობა... მეტი შინაგანი ხმაური... მეტი სუიციდური აზრები... და უფრო მეტი ჩამქვრალი ვარსკვლავები ჩემში."

ის ჩემია (ვარდის ტატუ)თავი 7

ქარი აიხვეტავს ფოთლებს, სუნთქვა თმა შევერცხლილ მთათა ზამთრის მოლოდინში შეშას ვამტვრევ ჩვენი ქოხის კართან ზამთრის მოლოდინში შეშას ვამტვრევ ჩვენი ქოხის კართან