უცხომიწელი (ნაწილი მეორე)

ჰელოუვინის წვეულებააზე წავედით ალქაჯის ფორმა მეცვა მაგრამ ძალიანაც არ გადამიმეტებია მხოლოდ შავი სადა გრძელი კაბა მუქი პომადა და წვეტიანი ქუდი ვიცოდი რომ დიდად არმოუხდებოდა მაგრამ უცხოპლანეტელის ყელსაბამიც დავიკიდე მიყვარდა და ხშირად ვატარებდი....

ოცნება უფასოა (თავი 7)

- ნუ ყვირიხარ! - უღრიალა რატიმ. - თორე რას მიზამ? ვერც ვერაფერს ჩემთვის უცხო ხარ და ეჭვიანობა და ეგეთი სისულელეები ნამდვილად არ მაწუხებს შენთან მიმართებაში.-ირონიული სიცილით ეუბნება ნიტა, ამ დროს კი რატის ქერა თმიანი ნუციკო შემოდის. - რატი სად ხარ

ერეკლე ქავთარაძე./6/

ხმა რომელიც ყელიდან ამოუშვა უფრო დემონისას გავდა მისი თვალების მსგავას. წვერიან ლოყაზე ჩამოგორებული სიმწრის ცრემლი სძენდა მხოლოდ ადამიანურ იერსახეს.

სიყვარულის მეზობლად -III-

ყოველთვის საშინლად მშურდა იმ ადამიანების რომლებსაც შეეძლოთ იმ დონეზე დამთვრალიყვნენ რომ მეორე დილით არაფერი არ ხსომებოდათ. სისულელეებს ჩაიდენდნენ და ივიწყებდნენ, თითქოს არც კი მომხდარა. მშვენიერი გამოსავალია თქვა, ისე დავთვერი არაფერი მახსოვს…

უხილავი გრძნობები (სრულად)

-სინამდვილეში რა გინდა მანიკა? - ორივე მკლავში ერთდროულად ეცა და გოგონა მყარად მოიქცია ხელებში. მანიკამ დანისლული თვალებით შეხედა მამაკაცის მწვანეებს, შემდეგ მზერა მის გამობურცულ ტუჩებზე გადაიტანა, რომელიც სასმლისგან ოდნავ გაწითლებულიყო, ქვედა ტუჩზე

მია (6 თავი)

მია მთელი ღამე ფიქრობდა. ფიქრობდა მათეზე,ჯაბაზე, ანუკაზე, მათ ურთიერთობებზე. ისეთი არეული იყო. აზრებს ვერ ალაგებდა. მათემ რაც მოუყვა ის არ იყო, რასაც მის ძმაზე მოსმენას ისურვებდა. ნამდვილად არ ეგონა ჯაბა და ანუკას სიყვარულის ისტორიის

ძველი ბიჭის გოგო(თავი5)

საღამო რომ მოვიდა გული განსაკუთრებით ამიძგერდა, რადგან ვიცოდი მალე სანდრო მომაკითხავდა და მთელი ძალით ჩავეხუტებოდი. მოუთმენლად ველოდი ბოლო წუთებს და დემეტრეს ზარს და აი ისიც ისმის ტელეფონზე ზარის ხმა

ცხოვრება ტკივილთან ერთად.თავი 2.

-შენ გაჩუმდი და მომენდე ლილე რადგან ძალიან მინდიხარ,მინდა მარადისობაში წაგიყვანო და ჩემში დანთებული მხეცური ალი აგიყვანს ვნების მწვერვალზე.ლილეს სხეულს სიმხურვალისგან სულ მალე კოცონი წაეკიდებოდა,მას უნდოდა ჩაედინა ყველაზე დიდი სიგიჟე,მაგრამ შიში

ერეკლე ქავთარაძე./5/

ფიქრები კი რომელიც არა და არ ანებებდა თავს საშინლად ატკიებდა ქალას. საფეთქლებ დაჭიმული და სუნთქვაშეკრული იხსენებდა ნიკოლეიშვილის ზიზღნარევ გამოხედვას. მარანში, ოდნავ გამკრთალ სინათლეშიც კარგად გამოარკვია ზიზღით აპრეხილი ლამაზი, სავსე ტუჩი.

მარილისი |1|

ნაცრისფერი, უსახური, ოთხკუთხა შენობა. ქარი მთელი ძალით აყრის მტვერს კედლებს. ხეები გადატეხვამდე ირწევიან და გამხმარ ტოტებს , შიმშილისგან დასუსტებულ ხელებს რომ დამსგავსებიან , აქეთ-იქეთ ახეთქებს. მთვარის შუქი დასავლეთის სარკმელში ანათებს და მკრთალად