საცდელი კურდღელი III

9 აგვისტო იყო. საღამოს ათი საათი. კარზე კაკუნის შემდეგ ლუკამ რომ წამოიძახა ოცში ქორწილში ვართ,ალექსანდრეს ცოლი მოჰყავსო.

ზოი III.3

- გაიღვიძე, გთხოვ! - ჯერ ხელები მოუსვა ბიჭის შიშველ ზურგს, მერე მხრებთან ამოწვერილი ჟღალი და მოკლე თმა მობღუჯა და მტკივნეულად ააწიწკნა წვრილ-წვრილი ჭორფლებით აქა-იქ დაფარულ ცხიმიან კანზე.

ცეკვა სიკვდილთან ( თავი 6, 7 და 8)

"- ჩვენ შემთხვევაში? - ჩვენ?- გაეცინა. - ჩვენ შეყვარებულები არ ვართ."

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეთხუთმეტე თავი)

არ მინდა შენი მოსმენა_უთხრა მამაკაცმა-შენ საქციელს გამართლება არ აქვს ანა ,როგორ გგონია იმის მერე როგორც მომექეცი შენთან რამე ურთიერთობა მექნება?

გამოვიღვიძე

ვახელ თვალებს და ვიწყებ მოძრაობას. ამოვდივარ მიწისქვედა ჩასასვლელიდან. ძალიან მეცნობა ეს ადგილი და ალბათ იმიტომ, რომ უკვე ვიყავი? მაგრამ როდის? დეჟავუს გრძნობა თავს არ მანებებს და ამ ფიქრებით ვარ დაკავებული, რომ მოხუცს ვეჯახები.

სიტყვებზე მეტი (1)

ემა ხერგიანი, შეიძლება ითქვას, რომ ყველაზე დაუმორჩილებელი, თვითნება და ჯიუტი ადამიანი იყო დედამიწის ზურგზე. რამეს თუ იტყოდა კაციშვილი ვერ გადაათქმევინებდაარ არსებოდა არგუმენტში ჩართულიყო და ბოლოს მაინც თავისი სიმართლე არ დაემტკიცებინა.

მომენდე (მერვე თავი)

10,9,8,7,6,5,4,3,2,1 დაა აინთო.თავი ზღაპარში მეგონა ისეთი ლამაზი იყო ყველაფერი,თიკამ უამრავი ფოტოები გადაგვიღო,მერე თავისი განუყრელი ნაწილი სელფის ჯოხი გაშალა და ყველამ ერთად სელფიც გადავიღეთ. -რა მაგრები ვართ-დამჩხაოდა თიკა -ჰო თიკა თუ არ დამაყრუებ

საცდელი კურდღელი II

-ვინ არის? -ვიკითხე ფრანგულად და პასუხს დაველოდე. -კესარია! -მომესმა კარს უკან,საკეტი სწრაფად გადავატრიალე და კარი ფართოდ გამოვაღე. უაზროდ გავიფანტე,თავი ისევ სიზმარში მეგონა. ან კიდევ უფრო უარესი,იდენტურობის დისოციაციური აშლილობის მსხვერლი,მაგრამ

არ შეგიყვარებ. 10 თავი

-თვალები დახუჭე ახლა ლელა. -ე გადი რა თქვენც დახუჭეთ მაშინ. -ბიჭები ვართ ჩვენ. -გაჩუმდი ლუ რა ამაზე ვარესებაც მაქვს ნაყურები დიდი ამბავი.

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 3, 4 და 5)

გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ გამომაძევა სამოთხის კარიბჭიდან მაღალმა ღმერთმა. ჩუმად და გარკვევით მომაძახა, რომ დროულად მეპოვა გულის მხსნელი, რომ ჩემს სულს საბოლოოდ წვეოდა შვება... განთავისუფლებულიყო სულიერი დაღისგან. ვიცი, დრო მალე გადის...