მექანიკურად! (20 თავი)

თათასთვის ძალიან რთული დღე აღმოჩნდა.სახლში ისეთ ხასიათზე მივიდა,თეამ კითხვაც ვერ გაუბედა თუ რა სჭირდა. ოთახში ჩაიკეტა და ფეხი არ გამოუყვია მაქედან. მთელი ღამე ტირილში გაატარა.თავის თავს ადანაშაულედა,რადგან თვითონ იყო ინიციატორი დაშორების, მაგრამ

ჭირვეული ( თავი 7)

- ხომ შეიძლებოდა თავიდანვე ასე დაგვეწყო?- კატო დუმდა - ვიცი რომ ჩემი ბრალია, მაგრამ ალბათ არც დღევანდელი დღე იქნებოდა, ყველაფერი რომ ეგრე არ დაწყებულიყო - რატომ მე ?- დაკვირვებით გახედა კატომ - ალბათ იმიტომ რომ თავიდანვე მომეწონე, უბრალოდ აღიარება

ყოფილი ნარკომანი (თავი 3)

მოსაღამოვდა, სახლში მარტო ყოფნით მოვიწყინე და გარეთ გავედი.ქუჩები როგორც ყოველთვის ისევ მიტოვებული და ცარიელია. ღამის ქალაქში მხოლოდ ლამპიონები და მთვარე ანათებს...???? მთვარე რომელიც ძალიან მოწყენილია ისევე როგორც მე.

ნოე ( თავი 3 ) 18+

არტოსული ადამიანი ყოველთვის მარტოა. განა გარეგნულად, არამედ სულიერად. შენი სხეული კანს წყდება და სადღაც შორს ცათა სასუფეველში იკარგება... უერთდება მარადიულ განსაცდელს და სულიერი სიმშვიდე წარსულის კვალს ეძლევა. შენი ცხოვრება შესაშური იყო, სხვისი

სხვისი ქალი აივნიდან -5-

ხომ მქონდა გადაწყვეტილი მისთვის თავის არიდება და ჩემი ცხოვრების ჩვეულ რითმზე დაბრუნება, მაგრამ ერთი ზარით მაიძულა მისგამო სისულელები მეკეთებინა.

მთვარე - ადამიანი /სრულად/

- იცი, არსებობს ასეთი ლეგენდა პლანეტებს შორის. მითი… - რაღაც ხერხით ადამიანად გახდომაა შესაძლებელი? - ჰო. - მაზე ფიქრობდი მას შემდეგ, რაც ლეგენდაზე გაიგე

თავდავიწყებით შემიყვარდი (თავი 16)

- ნიკა მიდის... -  ელეს სიტყვები ჩემს ყურებამდე ელვის სისწრაფით აღწევს და მაშინვე სიბნელეში აღმოცენებულ სინათლის ნაპერწკალს წარმოვიდგენ. იმედი მესახება, რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

მექანიკურად! (19 თავი)

დრო გადიოდა. ცხოვრება თითქოს ჩვეულ კალაპოტში ჩადგა. თათას ასე თუ ისე გამოუსწორდა დედამისთან ურთიერთობა და ძალიან ბედნიერი იყო,იმ მცირედი სითბოთი,რასაც დედამისი აძლევდა. კახა აღარ გამოჩენილა მათ სიახლოვეს. თათას ცხოვრებაც რუტინას დაემსგავსა.ძირითადად

აპრილის დაბადება დეკემბერში -თავი 10-

ვიქტორიას თავისი ბედნიერება ან წუხილი ტილოზე გადააქვს ფუნჯებისა და საღებავების მეშვეობით. ამ კედელზე უმეტესწილად მუქი ფერებით შესრულებულ ნამუშევრებს შეხვდებით, უნდა ითქვას, რომ ამ ნახატში ჩადო მან თავისი დის გარდაცვალება და იქვე დატოვა, ჩაკეტა

თოვდა

-იოანეე-ოთახში გაისმა დაღლილობისგან შეცვლილი ხმა -რა მოხდა ლიზა?-პასუხმა არ დააყოვნა, ღიმილით მიუახლოვდა იოანე ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარ მეუღლეს და მხარზე აკოცა.