ახალი სიცოცხლე (ნაწილი მეორე)

დადიანების სგვარეულო შტოს გამგრძელებელი, ერთადერთი მემკვიდრე,ეჟენი დადიანი.თბილისის მახლობლად,კიკეთში დიდ სამ სართულიან სახლში ცხოვრობდა.არ გაგიკვირდეთ ისინი ხომ თავადები იყვნენ და შესაფერისი სამყოფელი სჭირდებოდათ.

სიყვარული წარსულზე მეტია (სრულად)

ვნებასა და სიყვარულს შორის იმდენი განსხვავებაა მთელი დღე დამჭირდება მათ ჩამოსათვლელად.ვნება დროებითი გრძნობაა,აი სიყვარული კი...სიყვარული ადამიანის უკანასკნელი თავშესაფარია

ელანა /სრულად/

თითქოს ჩემსა და შენ შორის ხმაგაუმტარი მინაა, რომლის იქეთაც ხმა არ ისმის. არ გესმის ჩემი, ელანა. მხოლოდ შენ არ გესმის ჩემი და შენ არ ხარ ღირსი, რომ მე გყავდე. საკუთარი თავი უარყავი, კახპავ და ახლა სხვებისგან ეძებ ნუგეშს.

სილურჯესა და სიმწვანეში (სრულად)

ეს ძველი შეჩერებული კადრის გაცოცხლებას ჰგავდა,თითქოს შევეხეთ და ამოძრავდა.ბავშვობაში მახსოვს ხშირად ვთხოვდი სანდროს "სანდრო გადამადგმევინე ნაბიჯები წყალზე"მაშინ ძალა არ ჰყოფნიდა ავეყვანე ხელში და ფეხის ტერფებით შევეჩერებინე დანაოჭებული წყლის

ჭირვეული ( თავი 1)

ისტორია ერთი გოგოს შესახებ ( როგორ იქცევა უბრალო გოგოდან შემდგარ ლედად) . გოგო რომელსაც არასდროს ყავდა თაყვანისმცემლები, თუმცა მის წარმატებასთან ერთად ეს ყველაფერიც იცვლება. სიყვარული, რომლისაც ორი მხარიდან არცერთს არ სჯერა. ურთიერთობა რომლის

მექანიკურად! (5 თავი)

თათამ თვალები ნელა გაახილა,რადგან ჯერჯერობით სამარისებური სიჩუმე იყო. ჯერ გიგას გაფართოებული თვალები მოხვდა და მერე ლევანს გახედა,რომელიც გიგას მიმართულებით იყურებოდა და სახეზე არანაირი ემოცია არ ეწერა -ოღონდ ახლა არ იყვიროს,ღმერთო,ოღონდ ახლა

უცნობის წერილები(1)

-მომისმინე, ბარბარესთან ახლოს რომ გნახო ხომ იცი რისი გამკეთებელი ვარ, არ გირჩევ ჩემთან გადამტერებას. -ასე რატომ ღელავ მასზე, გიყვარს ხომ, გიყვარს მაგრამ ვერ ხვდები ან იქნებ და არ აღიარებ.-ეშმაკური მზერა მიანათა გეგას.

მოულოდნელი მოლოდინი (თავი 3)

- კარგად რომ ხარ უკვე გასაგებია.. სად ხარ?- კითხვა იმდენად მოულოდნელი იყო შინაარს ვერ მივხვდი - სახლში...- გაკვირვებული პასუხი - ეს ისე ინსტიქტურად... ანუ ჩვენი შეხვედრის მიზეზიც კარგად არის - კი ბატონო... შენ ასე ინტერესდები ყველა თქვენს

Je t'aime (თავი 11)

მთელი დღე დავდიოდი თბილისის ქუჩებში, მოჩვენებასავით. საღამოს კი გავუდექი სახლის გზას, ძალიან არმინდოდა, თუმცა სხვა გზა არ მქონდა. კართან სანდრო დამხვდა -ბარბარე -გაიწიე, მინდა სახლში შევიდე -მინდა მომისმინო -არ მაინტერესებს, უკვე საკმარისი

ვალენტინა -2- +18

ჩემთვის არ არსებობს ადამიანი, რომლისთვისაც შემიხედავს და არ დავფიქრებულვარ მის ცხოვრებაზე. სად ცხოვრობს, როგორ, რა ახარებს, რა პრობლემები აქვს…ხშირად გამიხედავს ფანჯრიდან შორს, სხვისი ფანჯრისაკენ და მიფიქრია მათი ოჯახური იდილიის შესახებ…ბლეიკის