უმართავი (ნაწილი მესამე)

გუშინ ლამის მისი ტუჩების მსხვერპლი გახდა და დღეს ისე ექცეოდა თითქოს უკანასკნელი რამ, რისი გაკეთებაც ახლა უნდოდა ამ ქალის მის მანქანაში, მის გვერდით ჯდომა იყო, ისე ცივად ატარებდა მანქანას, ივნისის მზის, თბილ

ფრთხილად შეარჩიე ოცნება, რადგან შეიძლება ახდეს. ( თავი 1)

ელენე 17 წლის გოგოა. ის და მისი კლსი დასასვენებლად იმერეთში მიდიან 1 კვირით. პირველი ორი დღე კარგად ჩაივლის. ელენე კი თავის ერთ- ერთ ოცნებას აიხდენს.

ის ღამე(თავი2)

სიყვარილი ხომ ერთ-ერთია იმ რევილუციური იდეალებიდან რომელთა უგუვნებელყოფით ამ სამყაროში მემკვიდრეობად მხოლოდ ძალადობასა და სიძულვილს ვტოვებთ.

ევა - თავი 4

აი, ის მესამე ევდაკია მხოლოდ წოდების გამო მომმართავს თქვენობით; მეოთხე კი ამ ლამაზი სხეულის ყველაზე ბნელ ადგილას ემალება დანარჩენებს, რადგან ის ვნებამ, წითელმა ღვინომ და ჩემმა შეხებამ შექმნა,

სინათლესთან ჭიდილში

სრულ სიბნელეში ჯდომა როდის შეუყვარდა ვეღარ გაეგო, თუმცა ფაქტია ახლა ფართოდ დაჭყეტილი თვალებით შავი, ოდნავ მოციმციმე წრეების დანახვა სიამოვნებასაც კი ანიჭებდა. სიამოვნება, მგონი ეს ერთადერთი რამ არის რისი განცდაც ადექვატურად შეუძლია.

ერთი ღამის შემდეგ (III)

დაფარული არაფერი რჩება და ყოველ დღე ნათელი ხდება გულის სიღრმეში დაფარული ტკივილი.უკვე ცხადია 35 წლიანი ელიზაბედის მარტო ცხოვრების მიზეზიც.

უცხო ქალი (თავი 2) 18+ სრულად!

"სარკეში შენს გამოფიტულ, უსიცოცხლო ნაკვთებს უცქერ. ძნელი ხდება იმის დაჯერება, რომ ის პიროვნება, რომელიც წინიდან გიმზერს შენ ხარ... ფიქრობ, თუ ასე ძალიან როდის დაეცი... როდის მიეცი კაცს უფლება, რომ შენი ცხოვრების მარიონეტად ქცეულიყო.."

სიყვარულის მეზობლად -I-

გჯერათ ბედისწერის? ამ კითხვაზე არც მე მაქვს პასუხი, თუმცა ბედის დაცინვა რომ არსებობს ამას წყალი არ გაუვა. სხვას ვერაფერს ვუწოდებ იმას რაც მე გადამხდა თავს. აიღო ამ ჩემმა ბედისწერამ და ხან ერთ კედელზე მიმანარცხა ხან მეორეზე, უღონოდ მიწაზე დაგდებულს

საუბრები ვნებასთან +18 -2-

ქუჩაში ისევ ძლიერი ქარია და ავადმყოფური ემოციები ყვითელ ფოთლებთან ერთად დაქრიან აქეთ იქით. მეკი ფანჯრის იმ მხარეს ვარ სადაც შედარებით თბილა და მეტი მოწყენილობაა. ძველ ცხიმიან გასქურაზე პატარა ჩაიდანს ვდგავ და სულმოუთქმელად ველოდები მისი სასტვენის

უმართავი (ნაწილი მეორე)

-საერთოდ არ ვიცოდი თქვენი სახლი თუ იყო და ოთახზე მითუმეტეს წარმოდგენაც არ მქონდა, თქვენ რა გგონიათ რომ მე... (ხმა გაებზარა, თვალები აემღვრა, წამიც არ დაჭირვებია დევდარიანს მიმიკის შესაცვლელად, ის