სიყვარული თურმე დიდი ტკივილია

თურმე ცხრა წელია ვყვარებივარ,ცხრა წელი და ეს მე არვიცოდი... თავიდან სიყვარული რომ ამიხსნა კი მივხვდი რომ ჩემზე წლებია შეყვარებული იყო მაგრამ ამდენი წელი ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი...

ჩემი სასჯელი ხარ (9თავი)

ალექსანდრე მანქანაში ჩაჯდა და გაავებულმა საჭეს ხელი დაარტყა, მერე დაქოქა და საბურავების ხრჭიალით ადგილს მოწყვიტა

სასიკვდილოდ ლამაზი.! (სრულად)

ცისფერ ფერსა და შავ უსასრულობაში გამეფებულ ცეცხლისფერს თვალს ვერ აშორებდა. იძირება სადღაც, თავად ვერ გაერკვია, ეს ცისფერი მარადისობა იყო თუ შავი დასასრული.განიცდიდა დაუძლეველ შიშს. შიშს ზეცისა რომელიც მთელ მის არსებას იპყრობდა და ნაწილ-ნაწილ

ესპანელი მაფიოზები◇◆7◇◆

ჟრუანტელმა დამიარა,ხელის კვრით მოვაშორებინე თითები ჩემი თმებიდან და უკან დავიხიე.ჩემს რეაქციაზე ცალყბად გაეღიმა და ჯინაზე ისევ მომიახლოვდა და ისევ იგივე გააკეთა ოღონდ ამჯერად მეორე ხელი კეფაზე მომკიდა და მიმიზიდა _თავი დამანებე!_ავფართხალდი და

ჩემი გულის მეპატრონე

მკითხველო სანამ ჩემი ისტორიის მოყოლას დავიწყებ პირველ რიგში მინდა გაგეცნოთ .მე მარიამ მესხი ვარ. ერთი ჩვეულებრივი გოგო 17 წლის. მყავს დედა -მაგული, მამა -დათო და უმცროსი ძმა ლუკა. ასევე მყავს ჩემი გიჟი დაქალი ციცი რომელიც ჩემი ტოლია .

სიყვარულამდე ათი ნაბიჯია III

თუ ცხოვრება ჩემთვის ახალ მახეს აგებს,თუ ყველაფერი ისევ შენთან დამაკავშირებს,მაშინ მეშინია.

ალისებრი გრძნობა /4/

-კარგით რაა უკვე ცხრა საათია ამდენ ხანს რა გაძინებთ?-ყვავივით დასჩხაოდა თავზე ორივეს. ალექსანდრემ ბალიში ჩაარტყა, ისიც გაბრაზდა და ოთახიდან გავიდა. უკვე იცოდა ალექსანდრემ რომ ტასო ამ ამბავს ასე არ დატოვებდა.

მთაწმინდის მთვარე {დასასრული}

ტუჩები ყურთან მიუტანა სუნთქვაშეკრულ ქალს და იქვე ჩუმად ჩაილაპარაკა. -მეც მიყვარხარ. - ყურის ბიბილოზე მიაკრო ტუჩები, მერე კი თავი ასწია და თვალებ გაბრწყინებულ

ნინა (სრულად)

პატარა იყო როდესაც დედა დაკარგა, მამინაცვალმა მასზე იძალადა და რულიად მარტო დარჩა ამ ცხოვრების პირისპირ. უამრავი ტკივილი გადაიტანა, ბევრჯელ დაეცა მაგრამ მაინც არ დანებდა და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან აგრძელებდა თავის დასამკვიდრებლად.

იმედი

გავიღვიძე და ფანჯარას გავხედე. წვიმდა. ამინდი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს. წვიმაში ხეტიალს და ცეკვას რა სჯობს არა? ჰმ... ნეტავ შემეძლოს ახლა ავდგე, სააბაზანოში შევიდე და თავი მოვიწესრიგო, შემდეგ ტანსაცმელი ავარჩიო, გავისეირნო ან იქნებ ჩემს კაფეში