ქარების ხმები (I )

ქარები… ზოგიერთს სიხარული მოაქვს ადამიანებისთვის, ზოგიერთს კი – უბედურება და ზარალი. ქარი ერთადერთი ბუნებრივი მოვლენაა, რომელსაც ადამიანებმა სახელები დაარქვეს

ცრემლების პრინცესა (მეცხრე თავი)

გუგას შეეცოდა თათია, ფრთხილად აიყვანა ხელში და საძინებელში გაიყვანა. ცალი ხელით გადაშალა საწოლი და დააწვინა. ფრთხილი მოძრაობებით გახადა ხალათი. გუგას მაისური სხეულის გარკვეულ ნაწილებს უფარავდა, მაგრამ მისი შიშველი ფეხების დანახვაზე მაინც მოერია

ნათელო წერტილო...

როგორ მინდოდა! მინდოდა,რომ ერთი დღით მაინც ყოფილიყო ის ჩემი.ყოფილიყო ჩემი ნაწილი,ყოფილიყო ისევ და ისევ ჩემი და მხოლოდ ჩემი! მინდოდა შემეგრძნო მისი სუნი,მაგრამ არა!

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XIV)

-როცა მინდოდა, საკუთარ ქმართან ჩემს ტკივილებზე მესაუბრა, ყოველთვის შენ მახსენდებოდი..-ხმის კანკალით, თითქმის სლუკუნით და ჩურჩულით ვუთხარი. უფრო ახლოს მოიწია. უკვე მის სუნთქვას ჩემს სახეზე ვგრძნობდი. - გთხოვ, არ მაკოცო…

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 14 თავი.

-ხანდახან მგონია,რომ კინოს გადასაღებ მოედანზე ვარ და ეს ყველაფერი რაც ჩემს გარშემო ხდება დასასრულს უახლოვდება,დასრულდება ყველაფერი და ძველებური ცხოვრება გაგრძელდება. -სცდები შვილო,სამწუხაროდ ეს არის ჩვენი რეალური ცხოვრება, ჩვენი სამყარო სიძულვილით

ცრემლების პრინცესა (მერვე თავი)

წავალ... აღარ შეგაწუხებ ჩემი არსებობით შენ ცხოვრებაში. საერთოდ ვერ დამინახავთქო, მაგას არ დაგპირდები, მაგრამ რახან გინდა შორს ვიყო, ვიქნები. მაგრამ რაღაცას დამპირდი.... თუ ოდესმე ვინმეს დახმარება დაგჭირდეს, იცოდე რომ ჩემთან თამამად შეგიძლია მოსვლა.

ტყუილით მოპოვებული ბედნიერება. სრულად

-მეც მიყვარხარ. -ხვალამდე.. -ხვალამდე ჩემო დედოფალო.- დაემშვიდობა ბიჭი. -ღმერთო დამეხმარე და ძალა მომეცი გავუძლო ამ ტვირთით ცხოვრებას, -დაიჩურჩულა და უკვე წამოსული ცრემლები მოიწმინდა. მერე კი გზას დაადგა ფეხით ახალი ცხოვრებისაკენ

შენელებული გულისცემა (თავი 19)

-მაგაზე არ მიფიქრია,მაგრამ თინიას რომ რაღაც ჭირს მეც ვიფიქრე, საღამოობით სანამ მოხვიდოდი ბევრს ვსაუბრობდით ხოლმე და ახლა ოთახშია გამოკეტილი. ჯანდაბა, ფიქრობ რამე მოხდა?

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /2/

-სად მიდიხარ? - გზაში გაოცებული დიტო შეეფეთა და მკლავში ხელი წაავლო -უბრალოდ ყურადღება მიაქციე - სევდით სავსე მზერა შეანათა და უკანმოუხეფავად დატოვა საავადმყოფო. დიტო ერთწამს გაკვირვებული იდგა, ხოლო შემდეგ გამოფხიზლდა და გოგოს მონახულება გადწყვიტა,

მთაწმინდის მთვარე {13}

-ეს არის ჩვენი საძინებელი, ხომ გახსოვს? - გქვედა ტუჩზე იკბიბა და საწოლზე მწოლს ზევიდან მოქცეულმა თვალებში ჩახედა. -გაჩუმდი! - სახე აწითლებულმა მაისური გახადა