სინანული სახელად წარსული (სრულად)

ზაფხულის ცხელი საღამო იდგა. თებეა მეგობრებს დაემშვიდობა, მაგრამ წასვლას ჯერ არ ჩქარობდა. ბარში შემორჩა და სმა განაგრძო. ცოტა ხნის წინ 30 წელი შეუსრულდა. იჯდა და ფიქრობდა, რამდენი სულელური გადაწყვეტილება ჰქონდა მიღებული.

სამოთხის მინდვრები 4 თავი

მე ვხედავდი იმ ქალს, რომელიც ერთდროულად ჩემი საძულველი წასულიც იყო და სასურველი მომავალიც და მე ორივე მათგანის დაგემოვნება მსურდა, ისე როგორც ადამს სამოთხის აკრძალული ხის ნაყოფის.

"სიყვარული თვით რაფლეზია"

ზამთარი უკვე იწურებოდა, ამიტომაც მიყვარდა განსაკუთრებით ეს პერიოდი, მიყვარდა თბილ ქვეყნებიდან დაბრუნებული ფრინველები, წვიმიანი ამინდები... ვიჯექი და გავყურებდი, მოსეირნე ადამიანებს, წყვილებს, ბავშვებს, აქა-იქ ბეღურებს, მოღუშულ ბეღურებს...

...შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეცამეტე თავი)

იმ შეხვედრის შემდეგ სხვანაირი დამოკიდებულება ჩამომიყალიბდა. თითქოს, უფრო ჩემიანი გახდა. მისი ქმედებები, რომ მახსენდებოდა სითბო მეღვრებოდა გული. ახლა მის მოწერას აღარ ველოდი და მეც ვწერდი პირველი, როცა დრო გამომიჩნდებოდა.

გულისთქმა.

ლექტორის მონოტონური და ნელი საუბარი, მის სიტყვებს შორის პასუზებში კარგავდა აზრს და შესაძლებლობა ეძლეოდა ფიქრებით სადმე შორს წასულიყო. ფეხით მიუყვებოდა გამზირს და უკონტროლოდ ფიქრობდა ათას რამეზე. ისეთი ადამიანები ხომ იცით თავში დიდი ქაოსი, რომ აქვთ.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 13 ახალი ერა)

-სიცრუე, სიცრუე... და ისევ სიცრუე... - გააწყვეტინა მოყოლა გუგამ. - როგორ ახსნი იმას რომ მე მახსოვს ბაბუა, თეოფილეს, მამაჩემის მამა და შენ საერთოდ არ მახსოვხარ? შენ ცდილობ ჩვენს ოჯახში შემოიპარო დაუკითხავად და ცდილობ გაპატიოთ ის რაც დააშავე... არ

ცივი თვალები (მესამე თავი)

ხელე ვაკოცე. შეცბა. მინდოდა, მეკითხა, ხვალ რას აკეთებდა? ხვალ თუ მნახავდა, ვკითხავდი, ზეგ რა გეგმები ჰქონდა… - დროებით ლიდია - მხოლოდ დავემშვიდობე. იმედი დავიტოვე, რომ ხვალინდელი და ზეგინდელი დღე ბუნებრივად მომიტანდა მის სურნელს.

დორმში

აკრძალულ ხილზე რას ვამბობდი? რაც უფრო მიუწვდომელია მით უფრო სანუკვარი ხდება. ასე დაიწყო ჩემი ისტორია ნიუ-იორკში.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

სიყვარულის ქალაქში (თავი 3)

-არაფერი გამოვა ანო. უნდა დაივიწყო ის წლებიც და ჩემი აქ ჩამოსვლის ამბავიც. მე ისევ ის ნაგავი მეკო ვარ. - მანქანა რომ გააჩერა ჩემს რედაქციასთან,მაშინ ამოილაპარაკა და სევდიანი მზერით დამაკვირდა. ვერაფრით ვხვდებოდი საიდან იცოდა სად მივდიოდი.