,,აფთარი,, თავი III

- მეგობრები აღარ ვართ? - ხუმრობა სცადა თავის სიმართლეში დარწმუნებულმა უჩამ, თან ვერაფრით ხსნიდა გოგონას ასეთ რეაქციას მის ძმაკაცზე. აფთარი ერთ წამს წარბშეუხრელად დააკვირდა თვალებში, მერე კი ზურგი აქცია და გარეთ გავიდა: - არც არასდროს ვყოფილვართ!

მდინარეში ნაპოვნი სიყვარული თავი 9

გოგომ მთელი ღამე ვერ მოისვენა. იქნებ და რამე დასჭირდა ამირანს. დილით ნაადრევად ადგა და რაღაცეები გაამზადა. დიდხანს ვეღარ ითმინა და ნაშუადღევს გადაწყვიტა ბიჭის მონახულება. კართან მისულს სიცილის ხმა შემოესმა და ვერ მიხვდა შესულიყო თუ არა.

,,აფთარი,, თავი II

ზეთით დასვრილ შიგთავს დააკვირდა. ღირდა კი ხელების გასვრა? ფიქრებმა უკითხავად გაიტაცეს. ნუთუ შესაძლებელია ჭაობი ისე გაწმინდო, რომ მყაყის სუნი სრულიად გაუქრეს, მის გამჭვირვალე წყალში კი კენჭები დათვალო? - ,,არა აფთარო, კი არ უნდა გაწმინდო, სრულიად

მხოლოდ ღმერთმა იცის...(5)

– არამიშავს. – კარგი, ახლა უნდა წავიდე ხვალისთვის მოსამზადებელი ვარ.- ყველას მოუბოდიშა და ოთახში ავიდა მაქსიმეც აღარ გაჩერებულა დიდხანს ყველას მადლობა გადაუხადა და წავიდა.

გვიანი სიყვარული (თავი 3)

ცოტა ხანში უკვე ყველა კომფორტულად იყო, ბავშვებმა ცეკვა დაიწყეს. მაგ მომენტში გავთამამდი და ქეთასკენ დავაპირე წასვლა.

უცნობი ბიჭის ისტორია (სრულად)

ეს ,,ისტორია" ორ მიზანდაკარგულ ადამიანზე მოგვითხრობს, რომლებიც ერთმანეთს სრულიად შემთხვევით ,,ხვდებიან" ასაკისდამიუხედავად ერთმანეთს გვერდში დაუდგნენ. თუმცა თანადგომას ასაკი სულაც არ უშლის ხელს...

მდინარეში ნაპოვნი სიყვარული თავი 8

დიდხანს ისხდნენ ჩუმად. –სესილი რა დევს მაგ პარკში? –კარტოფილი. სხვა ვერაფერი მოვიფიქრე, იმედია გიყვარს. –ნუ წუხდები რა? –არ ვწუხდები ამირან. ვერ მოგატყუებ კულინარია ჩემი ყველაზე ძლიერი მხარეა–თქო, მაგრამ კარტოფილის შეწვა გამომივა. –კარგი.

ლავანდისფერი მარტო'სულობა

რა ფერი აქვს გრძნობის მონატრებას? მაცდუნებელი ლავანდისფერი. და მაინც, რატომ ეყრება ორი მთრთოლვარე სული ერთმანეთს?!

,,აფთარი,, თავი I

- ვფიქრობ დროა მე და შენ როლები გავცვალოთ. - თვალს მოფარებულ ბიჭს მიმართა აფთარმა და თან ტუჩის კუთხეში ღიმილი გაეპარა. - ნადირობა იწყება აფთარო!

მომკიდე ხელი - თავი მეცხრამეტე

შუადღის სამი საათიდან ოთხ საათამდე მიმდინარეობდა მეცადინეობასაკონცერტო დარბაზის ზომის სასტუმრო ოთახში. ქ-ნი ნინო მუდამ მიმასპინძლდებოდა ტკბილეულით და არაჩვეულებრივ მზრუნველობას იჩნდა ჩემდამი. დედაჩემიც არ იყო ამ ერთსაათიანი გაკვეთილების წინააღმდეგი,