მთაწმინდის მთვარე {18}

მიიღო კიდეც თავისი. - კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა, თან ხელის გულებით დაეყრდნო კენჭებს. -ერთმანეთს ვკარგავთ? -კითხვის ნიშანი?

გაიქეცი! (თავი 12)

ცოტა გული დამწყდა, რომ ერთად არ ცხოვრობდნენ, მაგრამ რას ვიზამთ. ვერ მოთხოვ ადამიანს ძალით შეიყვარე შენი შვილი მამაო. ანასთან მივედი და საახალწლო საჩუქარიც გადავეცი ,საოცარი ბავშვი იყო ქრისტესია. და აქედანვე ეტყობოდა, რომ დემეტრეს გავდა. ანას

წარსულის ირონია (თავი 3)

რამდენიმე საათი საავადმყოფოს ეზოში გავატარე, ჯერ მიჭირდა მომხდარის გააზრება, ასე უცებ ალექსანდრეზე წარმოდგენის შეცვლა ჩემთვის რთული აღმოჩნდა, ბლოკნოტი ჩანთაში ჩავდე და შენობაში შევედი,

შენელებული გულისცემა (სრულად)

-სულ როგორ ცანცარებ ბიჭო._გამაყუჩებლებს დიდი რაოდენობით აღარ უკეთებდნენ და საკმაოდ მძაფრად გრძნობდა ტკივილებს ირაკლი. -ამ ცხოვრებას სულ სერიოზული თვალით მტერმა უყურა, როგორ ხარ?

ცრემლების პრინცესა (მეცხრამეტე თავი)

- ვიცი, ყველას ძალიან გაინტერესებთ თქვენი აქ შეკრების მიზეზი, დარწმუნებული ვარ ხვდებით, რომ მხოლოდ დაბადებისდღე არაა შუაში. დღეს ისეთი რამ გავიგე, რამაც ძალიან ძალიან გამახარა. ამდენი ტკივილის მერე მართლა ბედნიერი ვარ ახლა. ძალიან რთული იყო ჩემთვის

ესპანელი მაფიოზები ◇◆6◇◆

შუაღამით ოთახს ბარსელონას მთვარე ანათებდა.ქერა გოგონა მოკუნტულო იწვა საწოლზე და თავზე მაღალი ფიგურა დაჰყურებდა. მატიასს ალკოჰოლის,სიგარეტისა და კაცის სუნამოს სასიამოვნო სურნელი ასდიოდა.

ემოციური გადაწყვეტილება (სრულად)

მდიდარი, თავნება გოგონა, რომელსაც მშობლებთან პრობლემები აქვს, ასევე გამოუცდელია სიყვარულში და არ იცის როგორ მოიქცეს სასიყვარულო ურთიერთობაში, ის იღებს მოულოდნელ გადაწყვეტილებას რასაც მალვე ინანებს.

სამი დღე (9 თავი)

- თავშია... თავშია მაგრამ ვერაფერს გაიგებთ თუ ყველაფერს თავიდან არ დავიწყებ. დამპირდით, რომ არ შემაწყვეტინებთ და ნურც დასკვნების გამოტანას იჩქარებთ სანამ ყველაფერს არ გაიგებთ. რასაც ახლა მოგიყვებით არც ცაროსთვისაა ცნობილი და მხოლოდ სამმა ადამიანმა

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 17 თავი.

-არ ვჩქარობ,ვიცი რომ არ არსებობს დროზე კარგი წამალი ტკივილების განსაკურნებლად.დრომ იცის ყველა ქვა მის ადგილზე როდის დააბრუნოს.

ცრემლების პრინცესა (მეთვრამეტე თავი)

"ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია". გაუჩერებლად მხოლოდ ეს უტრიალებდა თავში. რამდენიმე წუთის განმავლიბაში ვერ შეძლო კითხვის გაგრძელება. " ტასო? ტასო ჩემი შვილია? ჩემი შვილია? როგორ... კი მაგრამ როგორ... როგორ..."