არ დამივიწყო (თავი პირველი)

გაღვიძებამდე ვგრძნობ ნაბახუსევის თავისტკივილს, თითქოს თავზე ვიწრო ქუდი მახურავს. თვალებს არც კი ვახელ ისე ვემალები მზეს, ვგრძნობ რომ ფეხით რაღაც უცხოს ვეხები, სხეულია, მაგრამ ჩემი არა. -ჯანდაბა-სწრაფად გავახილე თვალები, თითქოს ყველაფერმა წამში

სამი დღე (8 თავი)

ისე სცემა დედამისმა, რომ არ მიმესწრო ალბათ შემოაკვდებოდა. შემდეგ ნერვიულობისგან შაქარმა აუწია და კომაში ჩავარდა. საავადმყოფოში იყო 2 დღე. იქიდან კი სწორად გამიგეთ, მაგრამ მოძალადეს ვერ გავატანდი. ექიმმა სასტიკად გამაფრთხილა, რომ მაქსიმალურად

შემთხვევითი პატარძალი (თავი მესამე)

-ერთი ჭიქაც და უნდა წავიდე,თორემ ჩემი ქმარი გაგიჟდება მარტო ყოფნისგან.სიცილით ვუთხარი მამაკაცს და პატარა ჭიქით არაყი უცბად გადავკარი. -კარგი,მაგრამ კიდევ გვესტუმრე -აუცილებლად სიცილით ვუთხარი კეთილ

სიყვარულამდე ათი ნაბიჯია II

ფანჯარასთან ჩამოჯდა,სიგარეტი მოიმარჯვა და იგრძნო,როგორ ჩაწყდა კიევ ერთი ძაფი მის გულში. იგრძნო კიდევ ერთი ტკივილის მოახლოება,არ იცოდა რას აკეთება,ან რატომ,თუმცა გააწყვიტა რომ მისი ოჯახი ამ ნეხვიდან თავად ამოეყვანა. ყველა საბუთი,რაც ირაკლისა და

ცრემლების პრინცესა (მეჩვიდმეტე თავი)

თათია მთელი დღე ვერ ისვენებდა. გულს ვერაფერს უდებდა. აფორიაქებული იყო. კონცენტრირებას ვერაფერზე ახერხებდა. ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა. თითქოს რაღაცას ელოდებაო. რაღაც ცუდს... და აი... იამ დაურეკა. იას ნათქვამმა გააშეშა. შოკში ჩააგდო. ტელეფონი ხელიდან

ბიჭი ჩიხიდან /თავი 4/

რისთვის ვუბრაზდებოდი მას არ ვიცოდი, იმიტომ რომ ბარში იმ გოგოებთან ერთად მოვიდა?თუ რატომ? ამაზე ვფიქრობდი და ფიქრებში ისე ვიყავი გართული ვერც კი შევამჩნიე როგორ მომიახლოვდნენ უცნობები. -აქ რას აკეთებ? ასეთ დროს თან  მართო? - მკითხა ერთ-ერთმა ირონიული

ერთი სიყვარულის ისტორია

იცით თურმე მეცნიერებმა დაამტკიცეს რო ადამიანის შესაყვარებლად სულ რაღაც 1,3 წამი არის საკმარისი...ფიქრობთ რომ შეუძლებელია ხომ? როგორ, რანაირად შენ ხო მას საერთოდ არ იცნობ არ იცი ვინ არის როგორია და საერთოდ სახელიც კი არ იცი როგორ უნდა შეგიყვარდეს??

გრძნობებით თამაში (მეოთხე თავი)

თვალები გავახილე და იმის გაანალიზებისას,რომ ეს ცუდი სიზმარი არიყო უბრალოდ თავი ბალიშში ჩავრგე და ვეცადე თავი რამით დამემშვიდებინა,თუმცა ხელჩასაჭიდი ვერაფერი ვნახე.სიგიჟის ზღვარზე მისულს კარების ხმამ დამაბრუნა რეალობაში.კარებისკენ გახედვაც კი არ

წარსულის ირონია (თავი 2)

მომხდარის შემდეგ, ჩემი მშობლები ზედმეტად ცივად მექცეოდნენ, ფიქრობდნენ, რომ მათი ღირსება შევლახე, არადა წარმოდგენაც კი არ ჰქონდათ რა მოხდა სინამდვილეში და მეც ახსნას აღარ ვაპირებდი...

მთაწმინდის მთვარე {17}

სხეულს უკოცნიდა და უფრო მეტად აბრუებდა. - გავჩერდე? - ყელში აკოცა, მერე ყბის ძვალზე გადავიდა და კბილები ქვედა ტუჩზე მოუჭირა.