მაფიოზობანა (თავი 6)

-კარგი,მაშინ არსად არ მოვდივარ!-ხელები გულთან გადაიჯვარედინა და ცხვირი აიბზუა. -გამებუტე?-ჩაეღიმა კაცს და ნელა მიუახლოვდა ცოლს.მერე ხელები წელზე მოჰხვია და ცხვირი მის კისერში ჩარგო.-საშინლად ლამაზი და სექსუალური ხარ! -მაშინ წავედით.- დაბნეულობისგან

ცრემლების პრინცესა (მეთერთმეტე თავი)

გუგამ ძლივს გააძრო სველი ტანსაცმელი. ხელში აიყვანა და საძინებელში გაიყვანა. საგულდაგულოდ გაამშრალა პირსახოცით. სირცხვილი არ უგრძვნია, როცა გუგამ ხალათიც გახადა და თავის მაისური გადააცვა. მიაფარა და მარტო დატოვა. ნახევარი საათი გავიდა. თანდათან

შენელებული გულისცემა (21 თავი)

-როგორ და ჩვეულებრივად, ხომ იცი ნათქვამია, საც არა ჯობს გასცლა ჯობსო. -სისულელეა, როცა ერთმანეთი გიყვართ იქ დათმობა და მოთმინება უნდა იყოს და არა გაცლა და გარიდება.

სამი დღე (6 თავი)

კაცი, რომ ასაკის მალვას დაიწყებს, შინაბერა ქალივით სასაცილოა აბა რა არის?.. კარგი განვიტირთეთ ახლა განვაგრძობ: ამჟამად საწვავის ბიზნესში წილებს განაგებს და რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს სუფთად მუშაობს. წარსულში კი ეწეოდა მოსაწევისა და წამლის

მთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XV)

იცოდა ჩემს დაუოკებელ ვნებაზე და სურვილებზე და მაინც იჯდა ჩემთან წყნარად. ჩემი პატარა ხელი მის დიდ ხელებში ეკავა და უბრალოდ მიყურებდა.თავს ვიგიჟებდი რომ ვერვიტანდი, გულს მირევდა და მინდოდა არასდროს მომკარებოდა, მაგრამ ყოველ გადმოხრაზე ვოცნებობდი

ჯადოსნობა შობის ღამეს (სრულად)

ფილტვებში ხარბად გადაუშვა მიტოვებული ქალაქის ჰაერი. ვერ იშორებდა წყეული ყვავილების სურნელს ცხვირის ნესტოებთან რომ ეთამაშებოდნენ ეშმაკურად. არადა ყვავილი არსად ჩანდა, მათი სეზონი კარგა ხანია გაფრენილიყო. ან როგორ შეიძლებოდა? მიდთაუნის მიწას ფერადი

ესპანელი მაფიოზები 3

ბნელ დერეფანში მივრბივარ და ძირს ვეცემი.ხელებს იმდენად ძლიერად ვურტყამ ბეტონის იატაკს რომ სისხლი იწყებს დენას გაფხაჭნილი კანიდან. თითქოს შავი კედლებიც კი სარკაზმითა და დაუნდობლონითაა გაჟღენთილი და ყველა ჩემს ქცევას ირონიულად აკვირდება.

ცრემლების პრინცესა (მეათე თავი)

- არა, მოიცადე. - შეაწყვეტინა თათიამ. - ჩემი და შენი სიტუაცია სხვა არის... მე ალბათ სირცხვილით მოვკვდები, ამ ღამეზე რომ რამე მიმანიშნო. არ ვნანობ, მაგრამ ალბათ მთლად სწორიც არ არის. არ მინდა ამაზე ფიქრი. ახლა ასე მგონია, ქუჩაში რომ გავიდე შუბლზე

ჩემი მეკვლე

-მე გავაღებ-კარისკენ წავედი,გავაღე და ჰოი საოცრებავ ჩემს წინ ნატო დეიდას ნაცვლად მაღალი და თვალწარმტაცი ბიჭი იდგა,კანფეტები შემოყარა,ზედმეტად მოხერხებულმა თავშიც კი გამარტყა,გილოცავთ ახალ წელსო იჭექა და უცებ ჩვენთან ერთად ისიც გაშრა.

ბრძოლა (1)

არსებობს რაღაცეები, რასაც ადამიანები უბრალოდ ვერ ვეჩვევით, ან გვაქვს განცდა რომ ვერასდროს შევეჩვევით. ეს ის გრძნობაა, რომელიც სიცოცხლის ხალისს საბოლოოდ გიკლავს, სანამ ის წერტილი არ გამოჩნდება, რითიც შეძლევ ძველებური ეშხი დაიბრუნო, მისწრაფე ბები,