და'ქალები (4თავი)

ნანაც ადგა და კარადიდან სადა ლურჯი სარაფანი გამლიღო... საჭმელი ჭმეს ცოტახანს "გაიქეცი" - ს კითხულობდა-ფუ რა დებილი გოგოა ეს გამაწიწკნინა ახლა ღერაღერა არა რა ნორა და სიკვდილი ამას რა იდიოტია ფუუ... ვაიმეეე არანორმალური.

მეზობელო კარისაო (სრულად)

ბოლო ფიქრი, რომელმაც თავში გაუელვა, სანამ ნუცას ტუჩებს ეპატრონებოდა და შემოსასვლელ კარს ქალის დახმარებით ხურავდა, იყო, რომ ნუცა იყო ის ერთადერთი, რომელსაც ჭკუიდან გადაჰყავდა.

არჩევანი თავი 16

-კაი რას ჩამოგიშვიათ ცხვირი? რეანიმაციას მინა არააქ?-არ გვიშვებენ , რომ გხედავთ ენატრებით და ტირისო მერე კიდე ვერ სუნთქავ კინაღამ დამეხჩო , კინაღამ თვალწინ მომიკვდა-შენ ხოარ უბერავ დამშვიდდი და წამო მინიდდან ვუყუროთ

ცოდვების ხარჯზე ...(17 თავი)

-კი, რა თქმა უნდა, აჰა შენ ფურცელი და კალამი_ნივთები მიაწოდა ტყუპს და კარებიდან ჩამოეცალა. სამივე შევიდა პალატაში და იოანემ სანდროს გადაუბრიალა თვალები კუთხეში ჩუმად დადექიო.

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 3) +18

კართან არავინ იდგა და გავაღე, ძირს იდო უზარმაზარი ვარდების თაიგული გვერდით პატარა პარკით... გავხსენი ეს პარკი და ჩემი საყვარელი სუნამო... დავუწყე ბარათს ძებნა, დიდი იმედი მქონდა იოანეს ამოვიკითხავდი, მაგრამ „იმედია მოგეწონა, ა ლ ე ქ ს ი“

საქორწილო კაბა (9 თავი)

ისევ იატაკზე ვიჯექი და ისევ ვტიროდი, ისევ მე ვიყავი დამნაშავე ყველაფერში, ისევ მე დავუშვი შეცდომა და ისევ ჩემს გამო დაზარალდა ჩვენი ოჯახი, ყველა ემოცია მომეძალა ერთად და ავღრიალდი, არვიცი რამდენ ხანს ვიყავი ასე, რამდენხანს

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(4)

-თვალები რომ გავახილე, პატარა ოთახში აღმოვჩნი, არაფერი არ მახსოვდა, მთელი ოთახი ჩაბნელებული იყო, მხოლოდ ბუხარის სინათლე ანათებდა ოთახს, ერთი პატარა მაგიდა, რამოდენიმე სკამი,ორი პატარა პუფი და მდივანი იდგა რომელზეც

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად (მეორე ნაწილი, 5 თავი

მაშომ რთული დღები გამოიარა. უჭირდა იმასთან შეგუება რო მისი ნუცა, მასთან ისე, ახლოს აღარ იქნებოდა. მაგრამ ახარებდა ის რო ნუცა დედასთან იქნებოდა.უკვე ერთი კვირა გავიდა. მაშოსა და ლაზარეს ურთიერთობა დაუთბათ

შეხვედრა. (თავი 1)

უკვე სახლში წასვლის დრო იყო საშინლად, რომ გაწვიმდა. ქოლგას ვერასდროს ვიტანდი, ამიტომ ჩემი ქურთუკი ჩავიცვი და ჩქარი ნაბიჯით გავედი გარეთ. სამი ნაბიჯი მქონდა გაფადგმული უკნიდან ხმა რომ მომესმა:

ოცდაერთი გრამი (სრულად)

ჩვენი ურთიერთობა ჩემთვის რაღაც განსხვავებული, სხვების არ მსგავსი იყო. მისი წყალობით სიღრმისეულად გავაცნობიერე რა გრძნობაა როდესაც შენს ირგვლივ უამრავი ადამიანი ირევა და ამ სიმრავლეში შენ ერთის გარდა ვერავის ამჩნევ.