დუდასფერი (სრულად)

მეგონა ჩემი მეხსიერების მუდმივობა არ მომცემდა შენი დავიწყების უფლებას, მაგრამ ისე გადავსხვაფერდი, ისე გადამავიწყდი, როგორც გალაკტიონის “მესაფლავე”-ში საფლავზე მისულ ნაზ გოგოსა და გულმხურვალე ბიჭს თავიანთი მტკივნეული “ნაწილები”.

AND THEN,WE MET(I)

-მაპატიე მამი.. მართლა მაპატიე ის საშინელი დღეები რაც ჩემ გამო გამოიარეთ. ყველაფერს დავთმობდი ახლა რომ რამის გამოსწორება შემეძლოს. ღმერთს მხოლოდ იმისთვის ვუხდი მადლობას რომ შვილები მყავს, მხოლოდ ამისთვის რადგან ცხოვრებაში სხვა არასდროს არაფერში

ნენე (დასასრული)

სიყვარული ადამიანს აბრმავებს. ნერსესნაირი ადამიანის სიყვარული კი სასიკვდილო განაჩენის ტოლფასია. ახლა ვხვდები რას გრძნობდა ეკა, როდესაც იმ წერილს უწერდა ნერსეს. აქედან წასვლა უადვილესია, დარჩენაა რთული. თქვენ გგონიათ მე ახლა ცოცხალი ვარ?

ცივი თვალები (პირველი თავი)

ლიდია ბიძაჩემის ქორწილში გავიცანი. გაცნობა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია. მე დავინახე, იმას ჩემი არსებობა არც კი შეუმჩნევია. პრინციპში, სიმღერა მოეწონა, თუმცა პიროვნულადაც რომ ვარსებობდი, მაგაზე არ უფიქრია. მრავალ მშვენიერ ადამიანში, ყველაზე უცნაური

სამოთხის მინდვრები 1 თავი

პირველი მოგონება, ან პირველ კოშმარი. სიმართლე გითხრათ, ეს ორი მცნება ჩემთვის ერთია და ჩემდა და კიდევ უამრავ ჩემსავით ჩაგრულთა საუბედუროდ საპირფარეშოს უკავშირდება. სწორედ სკოლის საპირფარეშოს სუნი ასდის ამ მოგონებას.

სხვისი შვილი(სრულად)

-როცა მარტო დარჩები და ამ ყველაფერზე დაფიქრდები, როცა შენი უღირსი ქმარი ციხიდან გამოვა და მომდევნო ქალზე იხმარს ძალას, როცა კიდევ მიხვალ მორიგდან და დაუჩოქებ ვედრებით, როცა მორიგ ქალს, მორიგ დედას დამარხავ ცოცხლად და ამას გაიაზრებ, გთხოვ,მომძებნე და

ჩემი გემის ნაპირები (თავი მეხუთე) +18

ახლაც ამ დაძაბულ სიტუაციაშიც კი ბედნიერად გრძნობდნენ თავს ყველა იმ სახლში მყოფი. ძალიან ლამაზი იყო სვანეთი, ლამაზი იყო მისი ყველა დეტალით, თეთრი კაბა ჩაეცვა, მთების კალთებზე ლამაზად დაეფინა და კოშკებიც ამაყად იდგა თითქოს, იცოდნენ ამ ქვებმა და

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეხუთე)

- ნენე, დაგვდებ პატივს და ამოიღებ ხმას? - მოთმინების ფიალა აევსო ძარღვებდაჭიმებულ ჩეჩეს, ჯერ უმცროსი დის, შემდეგ ონისეს თვალებში რომ ეძებდა პასუხებს და არ უსწორებდა ისიც ჯიუტად. - ვნახე, - ექოსავით გაისმა გაუბედავი ხმა. - ვინ ნახე? - დაეძაბა ხმა

სიმართლის ტრიუმფი. თავი 6.

ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი რომ იტიროს, რომ ცრემლით უთხრა უფალს ნანობ იქნებ გაპატიოს და შეგინდოს შენი ცოდვები

წითელი ტუჩსაცხი (თავი 1)

-ახლა რა იქნება?დავრჩი ისევ მე,ისევ ჩემს სამყაროში...მარტოდ მარტო...-ჩაიჩურჩულა და ისევ გააბოლა.წვიმამ იმატა.მაგრამ ეს ნაკლებად აინტერესებდა.პირიქით სიამოვნებდა.დანისნული თბილისი,სიგრილე,სუფთა ჰაერი და სიგარეტი.გულში უეცრად იგრძნო ტკივილი.