ხევსურული ღამეები - VI +18

სახეს დავაკვირდი, თითქოს ასეთი სილამაზე არსად მენახა და ვრწმუნდები რომ არც მინახავს. თმაზე ხელს უდარდელად ისვამს და ჩემს პასუხს ელოდება. -მე არაფერი მაქვს ის რაც თქვენ გამოგადგებათ და არც ის მაქვს რაც თქვენ არ გაქვთ. ქალმა გაიღიმა და უზადო თეთრი

არეულობა (თავი 3)

-თინანო! რაზე? იმაზე რომ უბრალოდ გაგიღიმა?-ლამის ჩურჩულით ვუყვირე მე -ჩვენს ძველ ურთიერთობაზე-ამოიბლუყუნა მან -ნუ მაბრაზებ, იცოდე, არჩილი არ იმსახურებს შენგან ამას, არც არავისგან მაგრამ შენგან მითუმეტეს და თუ ლევანს კიდევ შეხვდები სანამ არჩილის

დრო {9}

-რა გადაწყვიტე? მომყვები პაემანზე თუ არა? -ტელეფონი ჰქონდა ყურზე მიდებული, თან ისე იღიმოდა თითქოს დაინახავდა ლილე.-არა! არ მინდა. -კარგი. -გათიშული ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო, მანქანიდან გადავიდა და სახლისკენ დაიძრა.

რომ არა შენ... VII

თემო უკვე გასული იყო და დათოც მას მიყვებოდა, მაგრამ გაჩერდა, ევასთან ახლოს მივიდა და ხალათი შეუსწორა -გიხდება. -ჩაიცინა და თვალი ჩაუკრა, მოწყვეტით აკოცა და ჩქარა გავიდა.

ხევსურული ღემეები - V +18

-სიკვდილ თუ გინდა ამოსთქვი, მე რაღას მტანჯავ მითხარი? ნერწყვს გაჭირვებით ვყლაპავ -არვის შეხედო თოლებში, სიტყვა არ დაგცდეს არცერთი- ამატებს მშვიდი ხმით და უკვე მგონია რომ საუბარი დამავიწყდა.

შეუძლებელი (ნაწილი 8)

თემქის აღმართზე ავიდა და თბილისის ზღვის მხარეს გადაუხვია მარგიანმა. დაახლოებით ერთი კილომეტრი იარა და სანაპიროსკენ მდგარ შავ ჯიპს თვალი შეავლო. მანქანა მის გვერდით გააჩერა და გადმოვიდა. მზერა გარემოს მოავლო.

ხევსურული ღამეები - IV +18

-ეგ რაღაა?- ვეკითხები და ძირს ვეცემი -ადექ- თქვა მშვიდი ხმით -რა გაგიყო ვერ გავიგე. -სარეცელ- ჩაიდუდღუნა -რა ენაზე ლაპარაკობ, რა არის? -რაზედაც წევხარ.

დღიურები (2)

20/04 ბოლოზარი ახლოვდება... მეც ჩრთული ვარ ამ ყველაფერში და ვცდილობ ყველა საცეკვაოილეთი ავითვისო. ჯერ ჯერობით გამომდის, იმედია არ დავიბნევი იმდენი ხალხის წინაშე და არ შევრცხვები. მაინც და მაინც არ ზის ჩემში ცეკვის უნარი უფრო ხატვა გამომდის... ხო აი

პირობა მეორე ნაწილი 1თავი

- ხომ გეუბნებოდი შეურიგდი- თქო? შერიგებოდი ახლა აქ ხომ არ იქნებოდი? - აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? - გავიგე დაიჭირესო.

ხევსურული ღამეები - III +18

თვალს ვახელ, ისევ სიბნელე, ჩემი სუნთქვა სახეზევე მეცემა და ვხვდები რომ ნაბადი მახურავს, ვიღაც ლაპარაკობს, დაყვირება მინდა, მაგრამ ვერ ვყვირი, უნცაური შეგრძნება მეუფლება, თითქოს მიჭირს საუბრის გარჩევა, მაგრამ ეს ალბათ ნაბადის გამოა.