ცოდვების ხარჯზე...(9 თავი)

დილით კომპიუტერთან ჩაძინებული აღმოაჩინა თავი, სამზარეულოდან ხმაური კი იმას მოასწავებდა, რომ სოფიასაც ეღვიძა და სავარაუდოდ საუზმეს იმზადებდა. ბედნიერმა მოიფშვნიტა თვალები და სააბაზანოსკენ არც კი გაუხედავს ისე წავიდა გოგოსკენ.

თმენის ვალდებულება - XV

დრეც გითხარი, უამრავი შენზე და ჩემზე ნიჭიერი ადამიანები არიან სოფლებში, მაგრამ იქვე კვდებიან და თავიანთ შესაძლებლობებს ვერ ავლენენ, რატომ? იმიტომ რომ არ აქვთ გამბედობა და არ შეუძლიათ მარტო მიაღწიონ ყველაფერს, შენც მათ რიცხვში იყავი, მე წამოგიყვანე

დრო {7}

შენი ადგილი ჩემთან არის, ჩვენს სახლში, ჩემ გვერდით. მხოლოდ შენ შეგიძლია ჩემი დამშვიდება, გაბრაზებაც და აზრზე მოყვანაც. მხოლოდ შენ მჭირდები

იძულება (ნაწილი 3)

- გამარჯობა, საცოლის მეგობრებო. მე ალექსანდრე ახვლედიანი ვარ.- ხელი გაუწოდა ბიჭებს. - ჩვენთვისაც. მე ქეთა ვარ იოანას უახლოესი მეგობარი. - სასიამოვნოა. იოანა წამოდი იწყება ხელის მოწერა.- ხელი ჩამკიდა და მაგიდასთან, პატარძლისთვის განკუთვნილ ადგილას

გაიქეცი! (თავი 7)

აერთოდ. წვეულებაზე არ მიშვებდა, მაგრამ ანა გვერდით დამიდგა და მაინც გოგონებმა ჩვენი გავიტანეთ. დემეტრემ ერთი პირობით გამიშვა- როდესაც დაგირეკავ ეგრევე მიპასუხებ და წამოხვალ სახლშიო. მეც უპრობლემოდ დავთანმხდი. ანამ ყურში ჩამჩურჩულა, რომ დემეს

თმენის ვალდებულება - XIV

სამსახურში დასაბრულებლად მოვემზადე, კეკეს გაღვიძება დავასწარი და ცოტა ხმაურიც გამოვიწვიე, ბუნებრივია მარტო ცხოვრებას მიჩვეული ვარ და ასეც მოხდა, გაწეწილი თმით და თეთრი კაბით გამომეცხადა. -სავარცხელი არ გაქვს? -შენც ბედნიერ დღეს გისურვებ- გავუღიმე და

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) I თავი

ვხედავდი უფრო ცხადად, ვიდრე ყოველ დილით, მასთან გაღვიძებისას, ვგრძნობდი მის სუნს უფრო მძაფრად, ვიდრე ყოველი ჩახუტებისას, ყოველი წამი, მის გარეშე გატარებული, ეკალივით მესობოდა გულში ისე, რომ მზად ვიყავი საკუთარი ხელებით გადამეხსნა სხეული და გული

სიყვარული დღეს (სრულად)

-მაშინ დრომ რატომ უნდა დაინდოს? თუ ის ასეთი ძლიერია, დრო მას უნდა ეკუთვნოდეს, ის უნდა ინდობდეს და არა მას ინდობდნენ.შეიძლება სიყვარული არსებობს, მაგრამ დღეს ის სუსტია. ის ფაქტიურად არ ფუნქციონირებს

თმენის ვალდებულება - XIII

ოპერიდან დაბურუნებული კეკე სულ სხვანაირი გახდა, ლოყები აუწითლდა და პატარა ბავშვივით ეთამაშებოდა კაბის ბოლოებს, თვალებგაფართოვებულ იმზირებოდა და თავს აქნევდა. -ვერ წარმოვიდგენდი რომ ასე მომეწონებოდა

ნოსტალგია (3)

რატიტა მართლა მე ვარ, გამოფხიზლდი, გეყო უკვე.წამიერი სიჩუმე დაარღვია ნინიმ და წამდგომა სცადა, მაგრამ ჯერ კიდევ უღონოდ იყო და ამიტომ წაბარბაცებული ისევ საწოლზე დავარდა, მძინარე რატი ჯერ შეიშმუშნა, მერე ნელ-ნელა გაახილა თვალები