რომ არა შენ... V

-ძალიან გთხოვ, რაც შეიძლება მოკლედ... -ხმა გაუწყდა და თავი შეიკავა.-მომწონხარ... შეიძლება უფრო მეტიც.გოგო დაბნეულობისგან თვალებს ვერ უსწორებდა გიორგის, აღელვებული თითებს აწვალებდა.

კომა. თავი 8. დასასრული

საავადმყოფო...მედიკამენტებით გაჟღენთილი თეთრი კედლები...დაზარალებულების განწირული კივილი...ტკივილი... -რა მოხდა?-ყვირის ექთანი. -ავტოკატასტროფა. -სასწრაფოს ექიმმა ხმამაღლა მიუგდო პასუხი.-გაამზადეთ ყველაფერი!

ჯაშუში.(სრულად)

არ ვიცოდი რა რეაქცია ექნებოდა ქალდანს ჩემს დანახვაზე. ფრთხილად გავაღე კარი და წამში მეცა ნაცნობი და მონატრებული სურნელი. თავბრუ დამეხვა და კარის სახელურს ჩავეჭიდა. მერე ფრთხილად გადავდგი ნაბიჯები საწოლისკენ და მის გვერდით დავწექი. სხეული შეარხია და

ჩემი ადამიანი (სრულად)

სიყვარული ეპიდემიაა და ბედნიერია ადამიანი რომელიც ამ ეპიდემიით ავადდება, დიდი განძია როდესაც დედამიწაზე პოულიბ შენს ნახევარს, შენს ადამიანს დაგებულიბ სიყვარულის ტკბილ გემოს. და მაინც ბედნიერიააა ადამიანი რომელსაც გვერდით ჰყავს თავისი ადამიანი,

ცოდვების ხარჯზე... (თავი 7)

-მაგარი ამბავი მაქვს გაბრიელი_იოანე შეუვარდა ერთ დღესაც ძმას ოთახში. -გისმენ_თავიც არ აუწევია გაბრიელს. -ჩვენს დავითას რესტორანი აქვს_საქმიანი სახით ჩამოუჯდა ტყუპს წინ.

არჩევანი თავი 11

მივდიოდი თუმცა სად არ ვიცი , მინდოდა სადმე მშიდი ადგილი მეპოვნა სადაც საკუთარ თავთან მარტო დავრჩებოდი , უცებ ვიღაცას შევეჯახე -ფრთხილად, გოგონი -ბოდიში გიო იყო ის ხუჭუჭა ბარში რომ შემხვდა -რატომ ტირი ?

დრო {5}

შავი ტანზე მომდგარი კაბა ეცვა და სხეულის ყველა დეტალს შესანიშნავად გამოუკვეთდა. გვერძე მდგომ გიგანს უყურებდა გაბწყინებული თვალებით, მის წვრილ წელზე რომ შემოეხვია თავისი დიდი ხელი

შეუძლებელი (ნაწილი 7)

გზის გადაჭრას აპირებდა ელენა მთელი სისწრაფით მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. წამში იგრძნო როგორ დაასხა ოფლმა. ადგილიდან ვერ იძვროდა მხოლოდ მანქანის ხმა ესმოდა

მკვლელის ჩანაწერები - 1

დიახ, მე მკვლელი ვარ და მე ის მოვკალი.. მოვკალი ისე რომ არც კი ამკანკალებია ხელები... არც შიში, არც სინანული, სიხარულიც კი... არაფერი არ იყო ჩემში. აღარ. მინდოდა მენახა მის სახეზე აღბეჭდილი ტკივილი, სევდა, შიში. ამისთვის კი უკან არ დამიხევია.

საიდუმლო სამუშაო (ნაწილი2)

მე როგორც ყოველთვიის დავხეტიალობ აქეთ-იქეთ. ვეძიებ ახალ ამბებს. ძალიან ბევრჯერ შარშიც გავეხვიე, მაგრამ თეთე ვერაფრით დავიჭირე ერთ ადგილას. მთელი ერთი კვირა ჩხრიკავდა და პოულობდა რაღაც მასალებს. აი ერთ დღეს