ალისფერი თოვლი -2-

... ფრთხილად წამოჯდა და შიშველი ფეხები სკამზე უჩვეულპდ შემოიკეცა ამაზეც გამეცინა თითქოს სხვა პლანეტიდან იყო... ყოველ შემთხვევაში ამ სამყაროს ნამდვილად არ ეკუთვნოდა...

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 7) +18

მანქანიდან გადმოსვლისთანავე ჩემმა თვალებმა იოანეს დაუწყეს ძებნა, ყველა მიმართულებით ვიხედებოდი, მაგრამ ვერსად შევნიშნე, რატომღაც მეგონა რომ გარეთ დამხვდებოდა. ვიფიქრე რომ უკვე შენობაში იქნებოდა და მეც შიგნით შესვლა გადავწყვიტე, როგორცკი ჩემი

ბიჭი ფანჯრიდან (10 თავი)

-მასთან არ მილაპარაკია. მაგრამ რა შუაშია ლანა? მისი აზრი რატომ გაწუხებს? - როგორ არ უნდა მაწუხებდეს. ის ხომ შენი დაა და თან... - და თან ... ნინოს მეგობარი აა? ხომ ამის თქმა გინდოდა? -ხო. - თავი დახარა გოგომ.

გიჟის გიჟური სიყვარული - III +18

ხაჭაპურს ვღლოღნი და ხელში ჯვარი მიჭირავს, აშკარაა რომ ეს აქ არ იყო და ლიზას რომ ეპოვნა აუცილებლად წაიღებდა. ჩემი ბუნებრივია არ არის, შუაღამით ვერაფრით ვერ მოვისვენე, ვფიქრობდი ცისფერთვალება მხატვარზე და საწოლიდან წამოვდექი

შემთხვევით შეყვარებული《17》

თქვენ იცით რას ნიშნავს ერთდროულად იყო აფორიაქებული,მშვიდი,გაბრაზებული,გახარებული? აი ანანომ ზუსტად იცოდა რა იყო ეს როცა საწოლში ნიკას მკერდს იყო აკრული თვალები დახუჭული არ უჩერდებოდა და ამდენი ემოციისგან ეხილებოდა. ლოყები გახურებოდა, ეგონა ალი

სულ შენ მიყვარდი (დასასრული)

მეორე დილით ავდექი,კაფეში წავედი ყავის დასალევათ,ყავას ვსვამდი,ნათიამ რომ დამირეკა. ერთ კვირაში ჩემი დაბადებისდღეა,წვეულებას ვაწყობ ჩემს რესტორანში და მოდიო.-მეც დავეთანხმე.საუბრის დროს დავინახე, რომ ვიღაც ძალიან სიმპათირი მამაკაცი

ჰორიზონტს მიღმა III

მათე მართლაც მივიდაა ევასთან, ცოტახანი ჩაფიქრებული დადიოდაა არ იცოდა როგორ მოქცეულიყო არც ის იცოდა სწორად იქცეოდა თუ არა ცოტა ფიქრის შემდეგ როგორც იქნა გაბედა და დაურეკა ევას-გამარჯობა, აქ ვარ შეგიძლია ჩამოხვიდე ბევრი დრო არ მაქვს- უხეშად მიუგდო

არ დამივიწყო II

ვიცი მაინც არ მათხივებს. საჭესთან არავინ არ მსვავს... მოკლედ "პრავა" მაქვს, თუმცა როგორც მამიდა და ბიძა ამბობენ მანქანას გიჟივით ვატარებ და სანამ სრულწლოვანი არ გავხდები მანამდე არ მიყიდიან. მე კი დაბადების დღე ზეგ მაქვს... დაიცა რა არ არსებობს ხვალ

ცოდვების ხარჯზე... (22 თავი)

-შენ_გაბრიელმა კონსტანტინეს მიუშვირა თითი, -ლილეს გაბარებ, ხომ იცი შენი იმედი მაქვს_მის დაქნეულ თავზე ახლა ოჯახს მიუბრუნდა -ჩვენ კი განსაკუთრებულ თავდაცვაზე გადავდივართ, დროა სარდაფი განახოთ_ცოლს მოეფერა და მალევე წამოდგა ფ

ალისფერი თოვლი

1944 წლის 4 ნოემბრის საღამოს ჩვეულებრივზე მეტად ციოდა. პაბიდან რომ გამოვედი და მეგობრებს დავემშვიდობე საშინელმა სუსხმა დამიარა მთელს სხეულში, რომელსაც ლუდისაგან გახურებული სხეულიც კი ვერ უძლებდა. მკაცრად გადავწყვიტე სიცივისათვის გამეძლო და სახლამდე