გამოიდარებს (თავი 3) 18+

კაბა ნაზად გამხადა და საწოლისკენ წამიყვანა, შარვალი შევუხსენი პერანგი გაიხადა, მისი სხეული უნდა გენახათ, განიერი მხრები, დაკუნთული მუცელი ულამაზესი იყო, სრულყოფილება, შავითმები და წვერები კიდევ უფრო მამაკაცურს და დახვეწილს ხდიდა მას.საწოლზე

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი,11 თავი.(დასასრული)

-ჩვენს ცხოვრებაში და მეგობრობაში ანა ყველაზე მხიარული სცენარი შენ დაწერე,მე არ ვიცოდი და არ მჯეროდა წლები თუ გაუძლებდა ჩვენს მეგობრობას,მაგრამ როგორც ხედავთ გაუძლო.

ნერვოზი თუ ნევროზი? (თავი 1)

ყინულებიანი ძალიან ცივი წყალი მიიტანა, ზედ გადაასხა და ყვირილი დაიწყო -რა ამბავია შე სკუნსო ამდენი ძილი! ჩემი სოფლის მმაალმა 9 ქათმის გაუპატიურება მოასწრო უკვე!-ჯერ გამწარებული წამოვარდა ქეთა დამერე მოსმენილის გააზრებისას დაიწყო სიცილი

სიყვარული და მემკვიდრეობა ( სრულად)

-ყველამ უნდა გაიგოს რომ მიყვარხაააარ….-ბოლო ხმაზე იყვირა გუგამ.მისი ხმა ექოსავით გაიფანტა ჰაერში და მთელ სოფელს მოედო, მერე კი მთელ ქვეყანას.. „-გუგა ნუცუბიძი დაქორწინებულაო“.

ჰილ ჰაუსი (ნაწილი 1)

გორაკების არაჯანსაღი სახლი იდგა მისი გორაკების პირისპირ, შუაგულ ტყეში ჩაკარგული, უკუნით სიბნელეში ჩაკეტილი. იდგა ასობით წლის მანძილზე სანამ ჩემი ოჯახი არ ჩასახლდა მის იდუმალებაში... იდგა და ალბათ კიდევ ასი წელი იდგება.

მე და ის(თავი 2)

ერთი კვირა გავიდა იმის შემდეგ რაც ეს ყველაფერი მოხდა. ამ ერთ კვირაში მოვასწარი თურქული ქალაქების, მათი ღირსშესანიშნაობების დათვალიერება(კუშადასი, ეფესო, ალაჩათი, პამუკალე), ეგეოსის ზღვის და მისი ქვიშიანი თუ ქვიანი სანაპიროს ათვისება სადაც ყოველ

სახლი (სრულად)

წლები იყო გასული ისევ რომ გაიგეს ნაცნობი, მხიარული გოგოს კისკისი. სახლში გიჟივით შევარდა და მონატრებული კედლები მოათვალიერა.-როგორ მომენტა ჩემი სახლიი… -ისეთი თბილი ხმით თქვა სახლიც გათბა.-მონატრება მერე ნახე იმ შენს

ჩემი პროფესია

ამ პიესაში მოსალოდნელი არაფერი ხდება. აქ ყველაფერი მოულოდნელია. აქ იმასაც კი ვერ ხვდებით, როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი ხდებოდეს. ეს არის არეულ-დარეული, ტვინისამრევი, სიუჟეტირად, სტილისტურად, ენობრივადაც კი.

ჩემი ბიოქიმია

კარგია, მე ისეთი მაინც მყავს ვინმე, ვისაც ცოტა ხანს მაინც ვემახსოვრები, მაგრამ მან რა ქნას, ვინც ეული დაიარება ამ უკიდეგანო ებაში და არც არავინ ჰყავს მომგონებელი, ერთი ჭიქა შესანდობარი რომ მაინც შესვას.მოკლედ, ვფიქრობდი სიკვდილ-სიცოცხლის

მთვარეული (თავი 4)

ძლივს შენარჩუნებული ძალით ფეხზე დგომას ვცდილობდი. ფაქტია, ის მე მთელი ჩემი ემოციით მგრძნობდა და კარგად შეეძლო ამის სათავისოდ გამოყენება, რაც მის მომდევნო მოქმედებაში შესანიშნავად გამოჩნდა.