შენ ჩემში ხარ-5

დილით ადრე გაეღვიძა...საერთოდ არ იყო შეჩვეული სხვის საწოლში ძილს...წამოდგა და ფანჯრიდან გადაიხედა...თვალი მოკრა ცისფრად მოლივლივე აუზს ჩაეღიმა და კმაყოფილმა მოირგო ტანზე ერთიანი შავი საცურაო კოსტუმი,პირსახოცს ხელი დაავლო

სიყვარულის პლანეტა

-ან ის გოგო, ან საკუთარი თავი.-მან კი საკუთარი თავი არჩია...-ეგოისტობაა, არა?! -იმედგაცრუებული ვარ...-ლენა, თავს ნუ დაიტანჯავ.-შენთვის ღმერთს არჩევნის უფლება, რომ მოეცა... მე ამირჩევდი თუ საკუთარ თავს?!

ერთხელ აივანზე (სრულად)

გაბრუებული ვიყავი, ვერც კი ვიგრძენი დრო როგორ გავიდა. მე კი ახლა უკვე მარტო დარჩენილი ვიდექი აივანზე და ვიხსენებდი მის მიერ ჩურჩულით წარმოთქმულ სიტყვებს: ,,ისევ შევხვდებით". შემდეგ კი კოცნა. უბრალო, ლოყაზე, რომელმაც ჩემი ცხოვრება სამუდამოდ არია.

ჩემი პროფესია 36_ე, 37_ე და 38_ე თავი ერთად!

სიცოცხლე მივიწყებას მიეცა? ადამიანებს, აღარ ახსოვთ, რომ შობადობაც თავდებშია... ახლა ხალხი, დაიღალა ოჯახის წევრების უკანასკნელ გზაზე გაცილებით. იქნებ აცივდა? იქნებს ადამიანების სულშიც აღარ თბილა. იქნებ და დარდებმა დაიწყეს მეფობა. იქნებ ღიმილს წრემლმა

შენით ვარსებობ

ის რომ არა მე ახლა არ ვიქნებოდი, მხოლოდ მისით შემიძლია არსებობა, ის რომ არ იყოს არც მე ვიქნებოდი, ის მხოლოდ მე მეკუთვნის და მე მხოლოდ მას ველუთვნი. ჩემი მთელი ცხოვრება ვერ წარმოვიდგენდი თუ ასე ვიქნდბოდი ვინმეზე დამოკიდებული ან ვინმე ასე თუ

ძმები (თავი 28)

-კი, რა თქმა უნდა_გამოფხიზლებულმა გამოხედა ბიჭს და მაშინვე წამოდგა -შენ გეზარება მე კი თუ ეს ჭუჭყი არ მოვიცილე რა დამასვენებს_სააბაზანოსკენ წავიდა და გაბრიელის დასანახად ტუჩი მოიკვნიტა.

ამილახვარი (თავი 3)

-თუ არ იცით, ბატონო კაპიტანო, გეტყვით, რომ ოჯახი ყველაზე წმინდაა და თუნდაც ლუციფერი რომ ყოფილიყო მამაჩემი და მეორედ მოსვლა გამოეწვია, მაინც მის მხარეს დავიჭერდი. ოჯახს არასდროს ღალატობენ და მათ ისეთებად იღებენ, როგორებიც არიან. მნიშვნელობა არ აქვს

მე, უშენოდ... (ნაწილი 14)

-რომ მოგიტაცა იმ დილით დათა იყო მოსული ჩემთან და ყველაფერი მომიყვა. მითხრა რომ პირველივე დანახვისას მოეწონე და ახლა სიგიჟემდე უყვარხარ. და შენს გამო კრიმინალსაც კი ჩაიდენს ოღონდ მის გვერდით იყო. მერე მთხოვა რომ შენი მეჯვარე ვყოფილიყავი ქორწილში.

მე შენამდე ( ნაწილი მესამე )

გიორგი ნელ-ნელა კიბის საფეხურებს აუყვა,უკან კი აღარ მოუხედია.მე ცალ თვალს მისკენ ვაპარებ თან ვფიქრობ "ნეტავ არ გამოიხედოს და არ დამინახოს,ამ მდგომარეობაში რომ ვარ" ნეტავ ჩემი თავი 2 წუთით მაინც დაგანახათ,იმ მომენტში რა მჭირდა.სახე კვლავინდებურად

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 3)

სულ რაღაც 2 დღე გავიდა რაც მე და ანჩომ ერთმანეთს სახალხოდ ვაკოცეთ, რა თქმა უნდა სულ არ მინდოდა მაგრამ ისეთ გაბრაზებული ვიყავი რომ აღარ შემეძლო მაშო რაღაცნაირი თვალებით რომ მიყურებდა ალბათ გაბრაზებულია ჩემზე და ამიტომაც არც ვუნახივარ ეს 2 დღე. დათო