შენ ჩემი ხარ (2)

- აუუ შენიიი!- ლუკა გონს მოვიდა და ბალიში მოამზადა სასროლად- მიდი მესროლე აბა! ვირო! - ანი გაცეცხლებული უყვიროდა. ხელები უკან ჰქონდა წაღებული და საჭიროების შემთხვევაში დარტყმისთვისაც მზად იყო.არანორმალურივით წამოვფრინდი

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეცხრე თავი)

-გისმენ_უთხრა ანამ დამიანეს-ხომ მშვიდობაა?-ჯობს ეგ შენ გადაწყვიტო_გაეღიმა დამიანეს.-ახლა მაშინებ_თქვა ანამ-მამა,რა ხდება აღარ ამიხსნით?-შვილო_მიუჯდა გვერდით ბექა-მინდა,რომ დამშვიდდე და ისე მომისმინო-კარგი,კარგი მშვიდად ვარ

სტამბოლელი გოგონა I თავი

თურქეთის ერთ ცნობილ და დიდ ქალაქში რა თქმა უნდა უზარმზარ სტამბულში, ერთ პატარა ქუჩაზე,არცისე პატარა სახლში ცხოვრობდა, ერთი თურქი გოგონა 13 წლის სალი. ოჯახში, ოთხი სული ცხოვრობდა. სალი,მისი უმცროსი -წლის და მელექი მუჰამედი და ნაზლი.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილის 1 თავი.

-შენს ლაქს ისეთი მძიმე სუნი აქვს,ტარაკანასაც კი უჭირს ამ სახლში გაჩერება.მე ვერ შევძელი მარტო შენგან თავის დახსნა,ყველა და ყველაფერი შენ გაგირბის. -საზიღარი კაცი ხრ და თან აუტანელი,როგორ გავძელი ამდენი წელი შენს გვერდით.

შენ ჩემი ხარ (1)

- ჩამოვიდა ძამიკოს ანგელოზი - პირგამოტენილმა წარმოსთქვა ლუკამ- ოჰ, როგორ მოხდა მარგო კალთაში არ გიზის!? - მაცივრიდან წყალი გამოვიღე და დავისხი - ახლახანს წავიდა - ლუკმა გადაყლაპა- სხვას უნდა ჩაუხტეს? - წყალი მოვსვი და

რა ფერის არის შენი თვალები[2,3]

-რა ჯანდაბას აკეთებ,ბავშვი ხომ არ ვარ.-ბრაზნარევი ტონით ვუთხარი და წარბშეკრულმა გავხედე.მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მსიამოვნებდა მისი ეს ქცევა. -კი ბატონო,პირადად ჩემი ბავშვი ხარ.-ძალიან,ძლიან თბილად მითხრა

"ირონიულ-თბილი" ურთიერთობა (სრულად)

-არ დავიძინოთ?-აშკარად ეძინებოდა წათეს-ღმერთო, დღეს მეუბნება ცოლად მოგიყვანეო, ვითომ პირველი ღამეა და ამან მეძინებაო, ეს ვინ შემომაპარეთ?-მაღლა ავიხედე და ისე ვლაპარაკობდი რაზეც ორივეს ხმამაღალი ხარხარი აგვიტყდა.საბოლოოდ ამ სიცილ-სიცილში ორივეს

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {14 თავი}

-ხვალამდე,ნერვების მომშლელო! -ხვალამდე,ცუდო ბიჭო! ოხ,ეს შეფარული ღიმილი.

წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 1)

-გთხოვ მითხარი,რომ ეს ყველაფერი სიმართლე არაა.მითხარი რომ ჩემთვის არ გიღალატია და ისევ ისე გიყვარვარ როგორც ადრე.სანდრო შემომხედე და მითხარი,მითხარიიი,ტირილით ვეუბნებოდი ბიჭს,რომელიც სიჩქარეს ნელ-ნელა უმატებდა.

მეტრო (დასასრული)

სინათლე თან გაჰყვათ. შუქურა ეჭირა ხელში რასტის და მის ირგვლივ არაფერი ჩანდა. ბურუსი... კვლავ ბურუსი, რომელიც უდაბურ სიბნელედ ისახებოდა... ნისლი... დონი... დონი გაქრა... დონი...