განყოფილება N14 (3)

იმედია ახალი თავი მოგეწონებათ, თვალის გადავლებას ვერ ვახერხებ და მგონი ცოტა დამაგვიანდა ახალი თავის დამატება, ამისთვის ბოდიშს გიხდით, ყველას დიდი მასლობა წინასწარ:):):)

ჩემი პროფესია

დილით, ძილის მოყვარული ადამიანი ვარ. ძალიან მიყვარს ძილი და ხშირად ეს, მჭირდება კიდეც. არ მიყვარს, როდესაც ვინმე მაღვიძებს, თანაც ასე ხმაურიანად. ბოლოს ალბათ დედაჩემმა, გამაღვიძა და იმ დღემაც არც თუ ისე წარმატებულად ჩაიარა.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 6 თავი.

-კითხვა რთულია,პასუხი კი შენი გამოხედვით მარტივი უნდა იყოს. -მართალია,პასუხი მარტივია.გიორგის შესახებ რომ გავიგე ჩემს თავს ვადანაშაულბდი ამდენი დრო გავიდა და მისი არსებობის შესახებ არ ვიცოდი,მაგრამ მან 18 წლის ასაიდან იცოდა მე ვინ ვიყავი.

საიდუმლო გრძნობები ^თავი 3^

-გიტაცებ-მეუბნება და მანქანაში მსვამს მე ფართხალს ვიწყებ ის კი ღვედის შეკვრას ცდილობს-გაჩერდი მაინც ვერსად ვერ გამექცევი-მეუბნება კარებს ხურავს მანქანს სწრაფად უვლის გარს ამასობაში კი მე ღვედს ვიხსნი და მანქანის კარებს ვეჯაჯგურები მაგრამ შენც არ

ზოი (მეორე ნაწილი)

ოცნებობდა ფანჯარაზე და იქიდან გადმოხტომაზე. გაამტვრევდა ფანჯარას, ძირს გაერთხმებოდა უსულოდ და შუშის ნამსხვრევები დაეყრებოდა ყვავილებად. ლამაზი იყო მისი ოცნება და სანუკვარი. მხოლოდ ახდენა აკლდა. მხოლოდ ახდენა...

ნიღაბი (თავი1)

ადამიანის ბუნება ამოუცნობია,როცა გგონია,რომ უკვე შეიცანი და იცი ტკივილს არ მოგაყენებს მოდუნდები და უბრალოდ სიამოვნების მიღბას იწყებ სწორედ მაშინ გაყენებს ყველაზე დიდ დარტყმას ყველაზე ძვირფასი ვინც კი გაგაჩნია

ჩემი პროფესია

ამ პიესაში მოსალოდნელი არაფერი ხდება. აქ ყველაფერი მოულოდნელია. აქ იმასაც კი ვერ ხვდებით, როგორ შეიძლება ეს ყველაფერი ხდებოდეს. ეს არის არეულ-დარეული, ტვინისამრევი, სიუჟეტირად, სტილისტურად, ენობრივადაც კი.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მესამე ნაწილი 5 თავი.

-მარგარიტა..................... -რა მარგარიტა,რა მარგარიტა თქვი,მაგრამ რა უნდა თქვა რადგან არ შეგიძლია გაიგო თუ როგორ ძალიან მტკივა მთელი სხული,იცი რატომ? ის აქ მყავდა,ჩემში იყო და ნელა ნელა იზრდებოდა,შენ კი რა გააკეთე,მომიკალი.საკუთარი შვილის

საიდუმლო გრძნობები თავი 2

-გოგოოო დილით ცხრა საათზე მაღვიძებდი დაგვაგვიანდებაოო და ეხლა შენ ხარ ოთახში ჩაკეტილი და აღარ გამოდიხარ-ვუყვირი და კარებზე კაკუნს ვაგრძელებ-ანასტასიაა

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 4 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

სიმამაცე სადღაც ბნელი კუნჭულიდან გამოვარდა და მთელი სხეული წამებში დაიარა. ვგრძნობდი ამ მუხტის გადაადგილებას და ყოველი მცირე ძალის მომატებასაც კი. გული უფრო გამბედავად და ძლიერად ურყამდა და მახსენებდა, რომ ცოცხალი ვარ, რომ ღირს ბრძოლა, ბრძოლა