და'ხუჭავს თვალებს (სრულად)

ხვდებოდა/გრძნობდა რომ ეს საუბრები თავად უფრო ედებოდა მალამოდ გულზე ვიდრე მის პაციენტს... უხილავი ძალა უბიძგებდა სულ მასთან ყოფნა/საუბრისაკენ, უნდოდა მის წინ მჯდარიყო თუნდაც ყოფილიყო უხეში, თუნდაც არაფერი ეთქვა, მარტას გული

მთვარეული (თავი 5)

მაქსს გუშინდელი ჩემი "გმირობის" ამბავი დაწვრილებით მოვუყევი და მისი ნუგეშის, გამხნევებისა და რჩევის მოლოდინში გავიყურსე. ჩამოთვლილთაგან ერთს მაინც ველოდი გარდა ამისა:

გამოიდარებს (თავი 4) 20+

ბედნიერი ვიყავი და თავს მარტო არ ვგრძნობდი მის გვერდით ,მაგრამ არ ვიცოდი ეს იყო თუ არა სიყვარული თუ უბრალოდ ვნება მაკავშირებდა ან რაზე ვფიქრობდი ორი დღის გაცნობილ კაცთან ურთიერთობა გავაბი, მაგრამ იმ წუთას არ მაინტერესებდა არავის აზრი ალექსანდრემ

ძმები (თავი 17)

-ღმერთო მართლა დამჭირდება შენი დახმარება_სახეზე ჩამოისვა ხელი ბიჭმა და მოუთმენლადმიადევნა თვალი პრინტერის მუშაობას. ერთი სული ქონდა ყველა ფურცელს ხელში როდის დაიჭერდა.

პირველი და უკანასკნელი 1 თავი

-მომისმინეთ თუ შეიძლება. პირველ რიგში მე არასოდეს არ ვიძლევი დაპირებებს და ბოდიშებს ტყუილად არ ვისვრი და მეორე არ მაინტერესებს როგორ გრძნობთ თავს იმიტომ რომ თქვენ ჯერ ჩემი უფროსი არ გამხდარხართ და უბრალო ადამიანი ხართ.დაჯდომაც არ მაცადეთ დამაყენეთ

ნერვოზი თუ ნევროზი?(თავი 3)

-მივიდეთ სახლში და მოგიყვებით.-ტასოც შეუერთდა მათ,ნინისთან წავიდნენ,სადაც ცივი ყავის თანხლებით დაწვრილებით უამბო ნინიამ ყველაფერი ილიაზე, ჩასვლის ღამიდან ჩამოსვლამდე. პირღია უსმენდნენ. ლიკამ მაშინვე მოძებნა ინტერნეტში და ნახა კიდეც ულევი ინფორმაცია

ჩემი პროფესია თავი 32_ე ,,იყავი გამორჩეული".

ვხედავ ქალს, რომელაც ჩემზე თვალები აქვს მობჯენილი. ცდილობს, სუნთქვა შეიკრას, არ ისუნთქოს, მაგრამ რატო? რა აკლია? აცვია ისე თითქოს დედოფალია და თავზე გვირგვინი ადგას. ,, ვაიმე ეს რა ჩაუცვამსთქო“ გულში ნათქვამი სიტყვები ხმამაღლა წარმოვთქვი და როცა

უშენობა კლავს!(სრულად)

მარიამ ბერიძე პატარაობიდანვე ძალიან კეთილი და საყვარელი იყო,მაგრამ ამავე დროს ისეთი გიჟი რომ ყოველთვის ახერხებდა მის ირგვლივ მხიარული გარემოს შექმნას. მის გვერდით იშვიათად მოიწყენდით. ორი ძმა ყავდა და ერთი და. ნიცა,მარიამის პატარა დაა, 15 წლის.

ჩემი ანგელოზი 1

ამ სახლის ერთადერთი სიხარული ანა მომავალი სტუდენტი იყო, წარმატებით ჩააბარა ეროვნული გამოცდები, თუმცა ოჯახისაგან განსხვავებით მას დიდად არ გახარებია, რადგან კარგად იცოდა, რომ ამის საშუალება არ ჰქონდათ. ერთი პერიოდი ისიც კი იფიქრა, რომ არ ჩააბარებდა

ნერვოზი თუ ნევროზი?(თავი 2)

მეორე დღე მშვიდად დაიწყო. კონფერენციას დაესწრო. მთელი დღე იქ იყო. ჯდომისგან უკანალი დაუბრტყელდა. ერთი სული ჰქონდა როდის მივიდოდა სასტუმროში და ამ ფორმალურ ტანსაცმელს მოიშორებდა. 7 საათზე დაბრუნდა ნომერში. სპორტული შავი შარვალი და ასეთივე კაპიშონიანი