სიკვდილის წყარო

უფსკრულის კიდეს ასვეტებულს გრძნობა-დამექცა ხრიოკ კლდეებში ჩავიმარხე ცა- ჩამომექცა!...

მოგონებებში უფრო ძვირფასი მეჩვენე (პირველი თავი)

სკამიდან ავდექი და უნივერსიტეტში ავედი, გადავწყვიტე მომენახულებინა ის ადგილი სადაც ერთ დროს ჩვენი სამეგობრო წრე ისხდა, მის ადგილას დავჯექი იმ იმედით რომ ისევ ვიგრძონდი მის სურნელს თუმცა ის აღარ იყო.

შემდეგ...(1)

მოვახერხებ შემოგივლით...ბაჩის აკოცე ჩემს მაგივრად ...მეც,ძილინებისა.-ხმა დაუთბა და რომ არ მცოდნონდა ჩვენს გავრდა აღარავინ არავინ იყო სახლში,სხვა მეგონებოდა...ცოლს ურეკავდა?წარბები შევკარი,შენ რაში გაინტერესებს!გავბრაზდი ჩემ თავზე, მალე ისიც გამოვიდა.

იზაბელა (სრულად)

იზაბელა არის გოგო, რომელმაც გამოიარა ცხოვრებისგან მოწყობილი ყველა ჯოჯოხეთი, რაც კი ადამიანს შესაძლოა შეხვდეს.. იზრძოლა, არ დანებდა, ყველა ტკივილს გაუმკლავდა და ბოლოს ნამდვილი სიყვარულით ანთებულ გზაზე, მშვიდი ნაბიჯებით განაგრძო სვლა..

ბროლის თოჯინები (ნაწილი III სრულად) დასასრული

მოულოდნელად გამოჩენილი, დაკარგული ნინო გიორგაძისთვის გაგრძელებული ცხოვრება მესამე სუნთქვის ტოლფასია. მოახერხებს თუ არა, კლანჭებიდან დაუძვრეს ლოლას?.. რა როლს თამაშობენ დუდა გავაშელი და მასთან დაკავშირებული ხალხი მის ცხოვრებაში?

ბროლის თოჯინები (ნაწილი II სრულად) 18+

ოცდამეერთე საუკუნის ახალი სუბკულტურა... მოულოდნელად გამოჩენილი "ემო" გოგონა თავდაყირა აყენებს პერსონაჟების ცხოვრებას. მიიღებს თუ არა მას ქართული საზოგადოება? როგორი რეაქციებით შეხვდებიან?

ჩემს შესახებ (4-თავი)

წერილი არ იყო დაწერილი სუფთა ფურცელზე და ამის დანახვამ მისი გახსნის სურვილიც გამიქრო და წაკითხვისაც.გავაღე კარები და შევედი სახლში მერე ჩემი ოთახიდან ავიღე მობილურის დამტენი და გადავწყვიტე ტანზეც გამომეცვალა.ოთახი

ნარკოტიკი ( თავი II ) +18

უკვე სახლთან იყვნენ მისულები,ცხვირი და ლოყები გაეყინა და გაუწითლდა,ბიჭმა თხრობა შეწყვიტა შუბლზე აკოცა გაუღიმა და უთხრა - ახლა სახლში ადი,სხვა დროს გავაგრძელოთ,არ გაცივდე,იქამდე ელოდებოდა სადარბაზოსთან,სანამ არ მიწერა სახლში შევედიო.

მე რომ მიყვარს (სტასია & ლუკა) დასასრული

-ხარაშოო - სიტყვა გავწელე და სწრაფად შევქანდი აბაზანაში. იქ ერთი დიდი ჩემოდანი დამხვდა თეთრეულით და ტანსაცმლით სავსე- მეღადავები? - თვალების ტრიალით გავვარდი ლუკასთან -რა? - საწოლზე იყო წამოკოტრიალებული და ისევ იმ ღიმილით მიმზერდა მე რომ მიყვარს

არარსებული რაობა (ნაწილი 1)

ადრე სიკვდილზე სერიოზულად არასოდეს მიფიქრია, თუმცა ბოლო დროს ამის მიზეზი საკმარისზე მეტი იყო, მაგრამ მაშინაც კი როდესაც ასეთი აზრები თავში მომდიოდა ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდებოდა. თვალებში ვუყურებდი, ის კი ვერ მამჩნევდა,