იზაბელა +18 {9}

იზაბელამ და გუგამ ძალიან ლამაზი საქორწილო ცერემონია მოაწყვეს.მოვლენები ისე არ განვითარდა როგორც ელოდნენ,ქორწილის ბოლოს იზაბელას სისხლდენა დაეწყო და თეთრი საქორწილო კაბა წითლად შეიღება.აბორტს თუ არ გაიკეთებდა მის სიცოცხლე საფრთხის ქვეშ იყო.

ზაფხულის არდადეგები 2

ოთახში შევედი და წიგნის კითხვა დავიწყე ვერც კი შევამჩნიე ისე ჩამძინებია დილით დედას არ გავუღვიძებივარ ამიტომ დიდხანს მეძინა მთელსახლში საჭმელების სუნი ტრიალებდა ბების უამრავი რამ გაუმზადებია ავდექი ყველამ ერთად ვისაუზმეთ ვიფიქრე

რატომ შენ?!(3)

-დაა რამდენი ხნით?-იკითხა სერიოზული ხმით.არვიცი.-უთხრა და ბიჭებს გადახედა. დავითმა მობილური აიღო და დემეტრესთან დარეკა, მანაც სერიოზული ხმით უპასუხა.-გისმენ დავით.-ხმამაღალზე დააყენა დავითმა და უკვე ყველას ესმოდა საუბარი.

წვიმის მთელი სილამაზე მის ხმაშია. (1)

-ეგრე ნუ იღიმი თორემ ბაყაყს გავხარ -მითხრა სიცილით-ჰჰ..არაფერიც, უბრალოდ ჩემი გშურსს შენზე ლამაზი ღიმილი რომ მაქვს.-მივუგე სერიოზული სახით -ისე ერთი გიჟი მეგობარი არ მაწყენდა, აბა რას იტყვი?

ყველა'ფერი(თავი 21)

დათამ სწრაფად მოაგვარა ყველა საქმე არც დასჭირვებია ორ საათზე დიდი დრო.-გისმენ დათუჩა!-შენიი...კარგი დრო არ მაქვს მზადაა ყველა’ფერი მითხარი სად ხართ და მართას წავიყვან!-მისამართს გამოგიგზავნი...იცოდე მარტო უნდა იყო!

მეტრო - ლეგენდა (თავი 13)

დონი ერთ ადგილს ვერ პოულობდა, რასტი კი შედარებით მყუდროდ მოკალათებულიყო ძველ დახვეწილ ტახტზე საზურგით და პატარა შუშის მაგიდაზე დაყრილ გაზეთებს მისჩერებოდა. ისინი მართლაც თარიღდებოდნენ წინა საუკუნის დროით, რაც მოწმობდა იმას, რომ ასაკოვანი მამაკაცი,

ნარკოტიკი ( თავი I ) +18

დაღამდა,წვიმის წვეთები ეცემოდა ფანჯრის მინას,წვიმის ხმა სასიამოვნოდ არღვევდა ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს. -მოვედი,შენი საყვარელი ალუბლის წვენი და ბანანი მოგიტანე კარი ხმაურით დახურა და პარკები სამზარეულოში გაიტანა.ხმა არავის გაუცია

ჩემს შესახებ (3-თავი)

-არ მომატყუო იმიტომ რომ სახუმარო საკითხი არაა!ახლა კი გისმენ რა გახსოვს და ვინ ვარ მე?მამაკაცის საქციელი გავიმეორე:ზურგი შევაქციე და პირველი ნაბიჯი გადავდგი რომელიც ნელ-ნელა მაშორებდა შავ პალტოში გამოწყობილ,თაფლისფერ თვალება,

ბედის მკითხველი

„ცუდი ბედია, უნდა მოკვდე,“- მითხრა და ისე გამშორდა, წინასწარ შეპირებული ფული არც კი გახსენებია. გზა გავაგრძელე. ერთხელ მივიხედე უკან, იდგა ქუჩაში და ისეთი თვალებით მიყურებდა, ბოშურ ლოცვას თუ მიკითხავს-მეთქი ხორკლივით წამომყარა სხეულზე ფიქრმა.

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 7

სასაფლაო მკვდართა სავანეში ჩაფლული სიმშვიდით შემოსილი შეეგება იქ მისულ მათეს. არ კრთოდა ფოთოლები არცერთ ხეზე. წყნარი სიგრილე დასრიალებდა საფლავებს შორის გველური კლაკვნით. მდუმარე იყო და სიკვდილთან გარიგებული