together(1)

დარბაზში რომ შევედით ჩემი ძმა დამხვდა იქ თავისი ძმაკაცებით-ნიკა?შენ აქ რა გინდა მე მეგონა ვარჯიშზე იყავი-გვერძე ჩამოვუჯექი,ბიჭები კაი ბიჭივით მოვიკითხე და ნიკას შევხედე-უნდა გიყუროთ-კმაყოფილი ღიმილი აუკრა სახეზე-ოჰ კაი ერთი აქ ხუთი საათი

ყველა'ფერი(თავი 19)

-ეჰ გამიფრინდა და რა მეშველება ახლა მეე??-არარსებული ცრემლი მოიწმინდა სესილიმ-ვინღა მომიშლის ნერვებს?!!-შენ არ იდარდო მაინც მოგწვდები-ბოროტად გაუღიმა ლიზამ.-ეჰ საწყალო რეზი როგორ გაყავი თავი ყულფში?!...თან შენი ნებით?!

ბევრი ნახვით შეყვარება. (2)

-კატო , რომელზე გამოგივლიო რა თქვა?ელენე მოუსვენრად მეკითხება უკვე ათასჯერ დასმულ შეკითხვას და იმის გახსენებაზე , რომ მერლანთან ერთად სადღაც მივდივარ , უაზროდ ცქმუტავს.-ვაიმე , ელენე! კაცის ამოყვანა გინდა და იმიტომ მაგდებ?

იზაბელა +18 {3}

აღმოჩნდა რომ იკას წინაშე საცვლისამარა დარბოდა, წელს ზემოთ გამჭვირვალე მაიკა ეცვა და არც ბუსჰალტერი ეკეთა. კარგად ჩანდა მისი პატარა, მაგრამ ძალიან სექსუალური მკერდი. საკუთარ თავს ახედ-ჩახედა და კივილით გაიქცა საძინებლისკენ.. -კარგი რა იზაბელა!

გრძნობათა ჭიდილი /სრულად/

-თქვენ,გწამთ ღმერთის? -მწამს ანიტა,შენ? -ღმერთის არა,მის მიერ შექმნილი სასწაულების კი.-პასუხი,რომელმაც ნანა ფსიქოლოგს კვლავ ღიმილი მოჰგვარა სახეზე.

შენ რას გრძნობ?!(16)

მეორე დღეს მხოლოდ ის მახსოვდა რომ ცეკვის შემდეგ დალევა დავიწყეთ, იმდენი დავლიე ნორმალურად ვეღარაფერს ვარჩევდი, მერე გამოვიქეცით უნივერსიტეტიდან, მე თორნიკე, აკო, მართა, ნინია და მათე, მანქანაში ჩავსხედით და მათეს ჯიბით დიდი სისწრაფით მოვწყდით

ბარნოვაანთ უბანზე

-არ მჭირდება და ამდენჯერ უნდა გითხრა შემეშვა -რამდენჯერაც მნახავ .თავისი ჭკუით "წეიხუმრა". უცებ ტაქსი შევნიშნე და სანამ რამეს მეტყოდა ისევ ტაქსისტს ჩავუხტი და ჩარკვიანის ჰანგებთან ერთად მომიწია მგზავრობა და თან შავი სობრანიეც მოუხდა მელოდიას.

არ დამივიწყო /თავი 11/

-ის შენ არ გიმსახურებს,უბრალოდ გიყენებს მიკიზე შურის საძიებლად.მე კი მიყვარხარ! -ნუ იმეორებ მაგ სიტყვას უაზროდ.შენს გრძნობებს პატივს ვცემ,მაგრამ მე ნიკი მიყვარს.ვიცი მასსა და მიკის შორის რაც მოხდა და დამიჯერე ის არავის იყენებს. -როდესაც ის შენი

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 3

თეთრ პერანგსა და მუქ ლურჯ შარვალში გამოწყობილი ათლეტური აღნაგობის ბიჭი ჯინსის დაბალძირიან ფეხსაცმელს ნერვიულად ურტყამდა ასფალტზე ამომაღლებული ტროტუარის კიდეს. გაჩერდა, მწვანე ჟაკეტიანს შეხედა და გამოუცხადა, რომ ან ყველანი ერთად წავიდოდნენ თეატრში,

ერთადერთი? ( XIII თავი )

არა არ შეწუხდე, ცუდ დროს მოვედი აშკარად- თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა, მწანედ უნათებდა და თითქოს ახლა მიხვდა რაღაცას, აქამდე ანნას ყოველთვის ცისფერი თვალები ჰქონდა ხოლმე ახლა კი ისეთი მკვეთრი მწვანე გამხდარიყო რომ დასიებული ქუთუთოებიდანაც კი აღწევდა