he(art) - სრულად

ეივა... - ვეღარ სუნთქავდა ანა. თითქოს ყელში დიდი ბურთი ჰქონდა გაჩხერილი რომელსაც ვერაფრით ყლაპავდა. - რესპუბლიკურში,მალე! გული ცუდს მიგრძნობდა. არ მახსოვს ორ წუთში როგორ დავქოქე მანქანა ან საერთოდ როგორ აღმოვჩნდი რესპუბლიკურ საავადმყოფოში. მხოლოდ ის

გზა აბნეული (3 თავი)

უჩვეულო და უცნაური დილაა. სიცივე მაღვიძებს,არ ვიცი საიდან მოდის ჯერ კიდევ ნახევრად მძინავს,ვდგები ხალათს ვიცვამ და ჩემი რიტუალისთვი ვემზადები.შევდივარ სამზარეულოში და ყავას ვისხავ,აივანზე გავდივარ,ისევ ვჯდები,სიგარეტს ვუკიდებ და ფიქრების უფსკრულში

პატარძალი 《5》

_ჩვენ ვერაფერს შევცვლით მათ ცხოვრებაში ... ამიტომ საკუთარს უნდა მივხედოთ. ერთმანეთი გვყავს _ მხოლოდ მაგიტომ ვარ მადლიერი შენი თავი რომ მაჩუქეს... სხვა არაფრის გამო

სისხლის ორდენი ( თავი 3. დეჟა ვუ )

_ პატარა, საყვარელი ელა არა? _ მის ხმაში ზიზღი იგრძნობოდა. ასევე შავი, ოდნავ ტალღოვანი თმა, მხრებამდე გაეზარდა, ხელები ისე გამიშვა შევბარბაცდი და კედელს მივეყუდე. უკან დაიხია, ერთ ადგილზე გაჩერდა და ცინიკური ღიმილით ამათვალიერა, დამბურძგლა, ტანში

სიკვდილმისჯილი - თავი 3

საერთოდ ნეიროტროპული ნარკოტიკის მოქმედების დრო, მხოლოდ თხუთმეტი წუთით შემოიფარგლებოდა. რადგან ტუსაღს “განსაწმენდელიდან” სიკვდილამდე, რა თქმა უნდა “ბაროკამერის” გავლით, მხოლოდ თხუთმეტი წუთის სავალი მანძილი ჰქონდა დარჩენილი, ამიტომაც კოლონიის

ტკივილი...(სრულად)

იყო და არა იყო რა... თუმცა არა ასე ვერ დავიწყებ! ეს ზღაპარი არაა შეიძლება არც "ჰეფი ენდი" ქონდეს. უბრალოდ ამბავია, ტკივილით სავსე ამბავი...

ჩემი გახდები (7)

ვატო! არგააღო.-ვუთხარი და კართან მივირბინე. -რატომ რახდება? -ვატო ახლავე გააღე ვიცი რო სახლში ხარ-ვიღაც ქალი ყვიროდა და აბრახუნებდა. -ოღონდ ეს არა-ვატომ თვალრბი გადაატრიალა და კარი გააღო. -გამარჯობა ქალბატონო ნელი.

ცხოვრება კაიფით 4

შვილზე მნიშვნელოვანი ხომ არც კარიერა და არც ფულია. მთავარი იყო ლუკა ცხოვრების მართებულ რელსებზე დაბრუნებულიყო და გზიდან არ გადაეხვია.

მეტრო (6)

გაუჭირდა ამ საგრძნობლად მოხუცი ქალბატონის კაირასთან მიმსგავსება. ვერც იჯერებდა და გულს ვერ იმშვიდებდა, რა უნდა მომხდარიყო ამ ოცდახუთ წელიწადში ამის გარკვევა ეწადა. რასტიმ კარიც დახურა და უკან გაჰყვა ბებოს. სახლის ინტერიერი თითქმის იგივე დარჩენილიყო,

ზოი. თავი 4

-ანგარიში, თუ შეიძლება! -მათე, იქნებ ცოტახანს კიდევ ვიყოთ? სახლში წასვლა არ მინდა. -მგონი, აჭარბებ. -იცი, ზოგჯერ მგონია, რომ ჩემი არ გესმის. -აი, მე კი გეუბნები, რომ ეგ საერთოდ არ შეესაბამება სიმართლეს. ზოი, უბრალოდ უნდა იცოდე, რომ სახლში მისვლა