ელენე (მეორე თავი)

ზაფხულის თაკარა მზე ზედ ცის თაღს მოქცეოდა და დედამიწას უსაზღვრო სოთბოს უნაწილებდა , მიწას ალმური ასდიოდა , შეწუხებული ჭრიჭინები მოუთავებლად წუწუნებდნენ. თუმცა წერეთლების ეზოში იმდენი ხე და ლამაზად გაკღეჭილი ბუჩქი იყო, რომ იქ ნამდვილად შეიძლებოდა

ადამიანური ცდუნებანი (თავი 2)

-ჩემთან სექსი უნდოდა, სხვა არაფერი, მერე კი უბრალოდ გამოყენებული ხელსახოცივით მომისროლა. ნაცნობი და ძალიან ბანალური რამ შემთხვევია გოგონას, როგორც ჩანს. უბრალოდ ზერელედ ვუსმენ. ფიქრებით სხვაგან ვარ.

ერკე მიდასი - მეტრო (3)

ჩემო გვრიტებო და საყვარელო მკითხველო, შეუდექით საქმეს, რასტის ლოდინი არ უყვარს და ვერ იტანს, როცა ყურადღებას არ აქცევენ... წაიკითხეთ და მითხარით თუ გაინტერესებთ როგორ გაგრძელდება ისტორია. და როგორ წარმოგიდგენიათ რა მოუვა რასტის?

love me till the end თავი 3

-ცოტა ხანი გარეთ დაელოდეთ, გავსინჯავ და მერე შეგიძლიათ შემოხვიდეთ-ხმაურში ძლივს ვარჩევ ბოხ ხმას.თეთრხალათიანი ჩემი საწოლისკენ მოიწევს, ჩემს წინ სკამზე ჯდება, ღმერთო ჩემო, ნუთუ მოვკვდი და სამოთხეში ვარ? ან საბოლოოდ გავგიჟდი. შეუძლებელია, თუმცა ჩემს

სამიზნე || (თავი 9)

-ახლა დაიწყება ჩემო ანდრია ყველაფერი, სახლს შეამოწმებენ, სამსახურში კომპიუტერსა და საბუთებს, მოკლედ ჩვეულებრივ როგორც ხდება ხოლმე, მე თბილისში მივდივარ იქ უფრო საჭირო ვიქნები.

შენ რას გრძნობ?!(2)

-პატარები ვიყავით 12 წლის იყო თვითონ ჩვენ 14. და ყავდა ისეთი ლამაზი იყო, ქუჩაში გულგრილს არავის ტოვებდა. 17 წლის იყო, ძალიან უყვარდათ მას და დამიანეს ერთმანეთი, განსაკუთრებული კავშირი ქონდათ, როგორც ლუკას და სანდრას. იმ წელს საშინელი ზამთარი მოვიდა,

ცხელი შოკოლადი. (თავი 3)

So beautiful and wild, so beautiful. მღეროდა არაბული და მე მიყურებდა. იმ მომენტში დრო გაიყინა, გარშემო ყველა და ყველაფერი გაქრა და მხოლოდ ჩვენ ორნი დავრჩით. თვალებში მიყურებდა და ვუყურებდი, თითქოს ერთმანეთს ველაპარაკებოდით. ეს იყო ყველაზე

ქორწილში გაცნობილი სიყვარული(2)

-აი ხო ხედავ მე თავს დამანებებს და შენზე გადმოვა გაგიმწარებს სიცცხლეს და გეხვერწები ცოტა მალე დაქორწინდით-ვიცოდი რომ ეხლა ნინო მომკლავდა ამიტომ ლუკას გვერდით დავჯექი იმის იმედით რომ არაფერს არ მიზამდა მისი მომავალი ქმარი იჯდა ბოლობოლო და ამიტომთავი

მზარეულის დღიური 11

მთელი ღამე ვერ მოვისვენე. ჰალუცინაციებივით მოდიოდნენ ჩემთან ფიგურები და სიუჟეტები და კვლავ სადღაც ქრებოდნენ. გაღვიძება მინდოდა და სიზმრებს თავს ვერ ვაღწევდი. ასე გაგრძელდა დილის ხუთ საათამდე. ხუთ საათზე გამეღვიძა. ძალიან მწყუროდა, ამიტომ

მე, შენ და ნიუტონი /1/

არ მესმის ასეთი ჭკუა სუსტი გოგონების, თუ ის ბიჭი ეტყვის გადახტიო გადახტება? როგორ უბრმავდებათ თვალები სიყვარულის დროს, ნუთი ესეთი უძლურები არიან ამ უბადრუკი გრძნობის მიმართ? დამღლელი ღამის შემდეგ, დილის ცხრაზე მამაჩემის მრჩეველი მირეკავს,