უსასრულობის მიღმა

დილით საშინელი თავის ტკივილი მაღვიძებს, თვალებს ნაძალადევად ვახელ და გარემოს ინტერესით ვაკვირდები. თავიდან ყველაფერი ერთმანეთში ირევა, ბუნდოვნად ვხედავ, თუმცა ცოტახანში ყველაფერი მკაფიო ხდება

მეგობრები (3)

-სადღა შემიძლია სიარული. -კისერზე მოხვია ხელები და საკოცნელად ფანგანის სახესთან მიიწია. თავი უკან გასწია კოტემ, მისი მკლავებიც მოიშორა და ირონიული ღიმილი აიკრა სახეზე.

90-იანების ბავშვები (7 თავი)

ბაბამდე ინფორმაცია მთელი სისწრაფით მივიდა,საქონელი, რომელიც უნდა მიეღო,თავისი მტრის ხელში აღმოჩნდა.ამხელა დანაკარგი და პლიუს პრინციპის საკითხი,რომ ოღუზმა მასზე გაიმარჯვა,

აბლაბუდა თავი მეორე

გულით რომ მდომოდა, დაძინებას მაინც ვეღარ მოვახერხებდი, როგორი დაღლილიც არ უნდა ვყოფილიყავი დილით სარბენად ყოველთვის დავდიოდი. ჩვეულებას არც ამჯერად ვუღალატე, შეძლებისდაგვარად ჩუმად, ისე რომ თიკო არ გამეღვიძებინა ჩავიცვი სპორტულად, თმა ისევ შევიკარი

შეშლილი ფსიქოლოგი (11)

--რა გაგვიჩალიჩეს აზრზეხარ?-ისევეუფორიაში ვიყავი. --ჯიგრები არიან.-სიცილით გადამხვია ხელი და გულზე მიმიკრა. --ჩემო მჟავე ლიმონო.-ვუთხარი სიცილით და მის მკლავებში ჩავიმალე.

' გრავიტაცია ' (15) დასასრული

მთვრალი თენგო ნენეს ეხუტებოდა,უკვე აღარ ერიდებოდა არავისი.საბა მათ გვერდით იჯდა,ვისკით სავსე ჭიქით ხელში და ცოტ-ცოტას სვამდა. ალექსანდრე რაღაცებს ეჩურჩულებოდა თებეს ყურში და ორივე ისეთ ხმაზე იცინოდა,ხან საბა ხტებოდა დივნიდან ,ხან თენგო.

არ დამივიწყო

ჩემი ისტორია დაიწყო მაშინ,როდესაც მე და სარა კალათბურთის მატჩზე წავედით.ჩვენი კოლეჯის გუნდი საკმაოდ ძლიერია და მათი ყურება სამოთხეში ყოფნას გავს.ჩვეულებრივად შევედით დარბაზში და ჩვენი ადგილებიც დავიკავეთ.ყველაფერი ნორმალურად იყო იყო,მანამ სანამ

მზარეულის დღიური 6

-მართა, ძალიან ჩქარობ, რა მოხდა მითხარი, ვერ დამაჯერებ, რომ ასე ტყუილ-უბრალოდ მოგინდა საქართველოდან წასვლა - მეუბნებოდა ვატო და ჩემს გადარწმუნებას ცდილობდა - ისევ ლევანი გამოჩნდა? მოიცადე ერთი კვირა, ავიღებ შვებულებას და ერთად წავიდეთ სადაც გინდა.

სკოლა და დიდი სიყვარული(1 თავი)

მოკლედ მე ვერონიკა ჯაფარიძე ვარ ჩვიდმეტი წლის,დამამთავრებელ კლასში მოგეხსენებათ როგორი ძნელია მასწავლებლებიდან მასწავლებლებში,მოდელები ვართ თოთხმეტი წლიდან,ვერც კი წარმოვიდგენდით რომ ჩვენი კარიერა თოთხმეტი წლიდან წარმატებას მიაღწევდა,ახლაც

ჩემი გახდები (5)

-გვიანია ლადო. ძალიან გვიანი. ამიერიდან რასაც მინდა იმას გავაკეთებ და ამას ვერც შენ გადამიწყვიტავ ვერც ეკატერინე და ვერც თქვენი ირაკლი. სათათბირო ოთახიდან გამოვვარდი გულში რაღაც ძალიან პატარა იმედის ძაფიც კი გამიწყდა,რომ სიმართლე აღმოჩნდა ეს