მომაკვდავის სახსარი ( სრულად )

სიგარეტი ხელში, ღერს-ღერზე ეწეოდა, ღრმა ნაფაზებს ურტყავდა, ცალი ხელით ბლოკნოტს ფურცლავდა, რომელსაც ცრემლები აქაიქ ეცემოდა.

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეთერთმეტე)

ნიას მარტო წასვლა მოუწია სახლში მანქანით რის შედეგადაც ავარიაში მოყვა.. გიორგი სრულიად განადგურდა როცა ავარიის ადგილზე მისვლისას ნახშირად ქცეული მანქანა და უამრავი პოლიციელი დაინახა...

მეგობარზე მეტი (სრულად)

-კარგი, ვეტყვი-თქვა და გათიშა. მერე მე გამომხედა, მერე ზურას, მერე ისევ მე და ისევ ზურას -ამომივიდა ყელში, თქვი-გაბრაზებულმა გავხედე მას

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 4)

-ოუ, ძალიან სწრაფი ხარ პირველი კოცნისთვის პატარავ...-მითხრა, როდესაც, როგორც იქნა ჩემ ტუჩებს მოშორდა, ეს სიტყვები უკვე ბუნდოვნად ჩამესმოდა, საოცრად გაბრუებული ვიყავი. მისი ხელები, რომ არა მართლა ძირ ვიქნებოდი, ცოტათი წავბარბაცდი და ამ დროს დემეტრემ

სიტყვაზე გაცილებით მეტი +18 (3 თავი)

-გთხოვ არ გაჩერდე - ამოვიკვნესე და განიერ მხრებში მთელი ძალით ჩავაფრინდი -როგრი გამოუცდელი და კარგი ხარ- არც დადუ არ იყო კარგ მდგომარეობაში და ხელებს იმ დონეზე მიჭერდა ალბათ ყველგან მისი ნათითურები მეტყობოდა

წერეთლის ხუჭუჭა გოგო... (5)

უკვე მანქანაში მჯდომს ნიკა ამღვრეული თვალებით მიყურებს -ნეტავ მალე მივიდეთ სახლში მხოლოდ კოცნა არ მეყო-და ჩემს გაფართოებულ თვალებს რომ ხედავს იცინის, ხელს მკიდებს და მანქანას ქოქავს...

ამდენიდან მე?! {თავი 6}

3 ივნისი, დღიური: " ნოე ძალიან შეიცვალა, მეუბნება მეგობრები ვიყოთო. არადა მე მიყვარს, მართლა მიყვარს. წეღან უცნაურად იქცეოდა, ტელეფონზე ლაპარაკობდა და ამბობდა, როგოც იქნა მოიტანესო. ხვალ სასტუმროდან მივდი" - ადექი, მივდივართ! - რატომ, ნოე? - დროზე

" შიში " ( 2 თავი )

1 წლის წინ დაწყებული სიყვარულის ისტორია , რომელიც შემთხვევით დაიწყო , ზღაპრულად გაგრძელდა და გაუგებრობით დასრულდა ... შეხვედრა 1 წლის შემდეგ , გრძნობის თავიდან გაღვიძება და ამავე დროს საშინელი ტკვილი , რომელსაც ცხოვრება უმზადებთ მათ .

შავ-თეთრი /1/

- მე შენს გვერდით ვარ, უკან მოგყვები. ეხლა კი მხრებში გაიმართე, შენ ძალიან ძლიერი ხარ! თითქოს ნინის სიტყვებმა იმოქმედაო, მია ეკლესის შესასვლელს მიუახლოვდა. ხალხი ორ მხარეს გამწკრივებულიყო, მიამ მოითხოვა მამაჩემი საკურთხევლამდე არ მიმყვებაო. ფეხის

ანდროგენი (სრულად)

26 წელი იცხოვრა ლაზრე დადეშქელიანმა, მაგრამ აარასდროს ამ სამყაროში, მისთვის განკუთვნილ ცხოვრებაში მსგავსი სიმშვიდე არ უგრძვნია, მანაც მოხვია ხელები და იგრძნო როგრო თრღოდა ანოს სხეული.