დასასრულის ბედნიერი დასაწყისი(თავი პირველი)

-ასეც ვიცოდი ახლა დარწმუნებული ვარ მასთან იქნებიან და გალამაზებულიც ეყოლებათ-სიცილი დავიწე,ალბათ გაგიკვირდებათ შეყვარებულის დაშორებას ასე ადვილად როგორ შეხვდაო მაგრამ გეტყვით რომ მან ისეთი

ბიზნესის საქმეები(თავი პირველი)

გახდა ოცი კილო გეგონებოდათ გგონიათ რომ არ ჭამდა რამეს უბრალოდ გახდა ალბათ იმიტომ რომ პატარა რომ იყო მაშინ უფრო მარტივად სივდებოდა,მოკლედ ამ გოგომ როცა სამხატვრო აკადემია წარმატებით დახურაგადაწყვიტა თავის

სამიზნე || (თავი 8)

-ჩაფიქრებულმა აწია ანდრიამ თავი და ქალს სახეზე დააკვირდა, მიხვდა ლიზას მოუთმენლობის მიზეზს. -არა ლიზა, მადლობა, გემრიელად მიირთვი_ღიმილით დაუქნია თავი ქალს და მოსულ იდეაზე წინასწარ გაეცინა.

შეუმჩნეველი [4]

-ჯანმრთელობა,კარგად დაიფარე,აკი გითხარი გავცივდებით მეთქი! ჯიუტო,იჯექი ახლა კატროფილის ტომარაში გახვეულივით და აცემინე. -ერთ დაცემინებას გადამაყოლე ახლა,მიდი ჩაი მოადუღე და მერე დამიჯექი აქ და მიკითხე ლექციები,რომ ხროხინებ ბებერი ძაღლივით.

ყველა'ფერი(თავი 8)

-პატარა ბავშვივით რომ ყოფ მაგ ენას არ გრცხვენია?-კითხა დემეტრემ სიცილით,ისე რომ არც შემობრუნებულა.-წამო წამო.კარგად ერთობოდნენ:იგუნდავეს,პატარა ბავშვებს ეთამაშნენ.ანა ხალისობდა იმაზე თუ როგორ აგიჟებდა დემეტრე ბებიამისს.მერე თინამ დემეტრეს პატარაობის

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეოთხე თავი)

სააბაზანოში შევედი,კბილები გამოვიხეხე,ხელ-პირი დავიბანე და შენდეგ გამოვიცვალე.გამოვედი თუარა,დედა შემეფეთა კინაღამ შევეჯახე. -ოჰ საყვარელო,როგორ გეძინა?მკითხა დედამ.კიდევ გამახსენდა გუშინდელი ამბავი,დამბურძგლა.დედას კი თვალები უნათებდა,თითქოს რაღაც

ტკივილი...(თავი 4)

-გავიგე სტაჟირების პირველი დღე გქონია და მაინტერესებდა როგორ ჩაიარა-თქვა სერიოზული ხმით დემეტრემ -გაჩუმდი შენი ხმა ნუ მესმის! სუ...-თქვა და ტელევიზორი ჩართო. არხებზე დაიწყო თამაში და მანამ არ გაჩერდა, სანამ საყვარელ ფილს არ

დემონი შენ ხარ.! #2

მშვიდი სახით მართავდა მანქანას. მე უცებ რაღაც შევამჩნიე! მის მზერაში გაკრთა უცებ.! დიახ დიახ აქ რაღაცამ გაიელვა.. მშვენივრად ვიცნობ ამ კაცს და ვერაფერს გამომაპარებს.! არც ის გამომრჩენია ახალ ბორტგამყოლს როგორ უყურებდა! კოჭებიდან რომ დაიწყო და ლამის

ერთადერთი? ( IV თავი )

ვერ გაუძლო ცდუნებას. სავარძლებს შორის მალულად გაიხედა. თავი სავარძელზე ჰქონდა მიყრდნობილი გასვიანს, თვალები დაეხუჭა და ისე ყვებოდა მელოდიას. უცბათ გაჩერდა თავი წამოსწია და ანნას შეხედა თვალებში. ნახევრად ჩაბნელებულ სალონშიც

შეშლილი ფსიქოლოგი (9)

თვალები რომ გავახილე ისევ აუტანელი ტკივილი ვიგრძენი, უფროსწორად წვა. საშინლად მტკიოდა ჭრილობები, სისხლი მდიოდა და საშინელი ჟანგის სუნი იდგა, ის ქერა არ შემოსულა, ტკივილის მიუხედავად წამოწევა ვცადე, მაგრამ მაშინვე ბეჭების